رفتارهای خودشکن تحصیلی با اختلال در فرآیند شناختی_رفتاری در محیط یادگیری بر عملکرد افراد تاثیر گذار است. از این رو توجه هر چه بیشتر به این مقوله ضروری به نظر می رسد. هدف از پژوهش آزمون مدل پیش بینی رفتارهای خودشکن تحصیلی براساس سیستم های مغزی-رفتاری، تحمل ناپذیری بلاتکلیفی و باورهای هوشی با میانجیگری استرس انتظارات تحصیلی بود. روش از نوع توصیفی-همبستگی و مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری دانشجویان دانشگاه آزاد استان قم بودندکه در سال ۴۰۰-۱۳۹۹مشغول به تحصیل بودند. نمونه شامل ۴۲۰ نفر از دانشجویان بودندکه به شیوه در دسترس و از طریق خودگزارشی از طریق شبکه های اجتماعی مجازی با توجه به شرایط پاندمی کووید ۱۹ در پژوهش شرکت کردند. ابزار شامل پرسشنامه سیستم های مغزی _ رفتاری جکسون (۲۰۰۹)، مقیاس تحمل ناپذیری بلاتکلیقی فریستون(۱۹۹۴)، پرسشنامه باورهوشی عبدالفتاح (۲۰۰۶)، مقیاس استرس انتظارات تحصیلی آنگ و هوان (۲۰۰۶)، مقیاس رفتار و شناخت خودشکن کانیگهام ( ۲۰۰۷) بود. یافته نشان داد اثرات غیر مستقیم به واسطه استرس انتظارات برای سیستم مغزی به رفتارخودشکن (۰۰۰/۰P = , ۲۱۹/۰ = β) تحمل ناپذیری بلاتکلفی به رفتار خودشکن (۰۰۰/۰P = , ۱۵۸/۰ = β ) و باور هوشی به رفتار خودشکن (۰۰۰/۰P = , ۱۱۰/۰ = β) است.
