نشریه پژوهش‌های تربیتی

هدف این پژوهش، ارائه­ی یک مدل ساختاری برای نشان دادن روابط ساختاری بین میزان استفاده از تلفن همراه و درگیری تحصیلی با نقش میانجیگری توجه در دانشجویان دانشگاه بیرجند بود. جامعه­ی آماری این پژوهش کلیه­ی دانشجویان کارشناسی مشغول به تحصیل دانشگاه بیرجند در سال تحصیلی 95-1394 بودند. حجم کل جامعه آماری متشکل از 6637 نفر بود. نمونه­ی این پژوهش 200 نفر از دانشجویان طبق حداقل حجم نمونه در مدل­یابی بودند که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر، پرسشنامه­ی اعتیاد به تلفن همراه جعفرزاده (1391)، پرسشنامه درگیری اسچوفیلی و همکاران (1996) و آزمون فراخنای اعداد معکوس وکسلر بود. داده‌ها با تحلیل مسیر آزمون شد. یافته­ها نشان داد که افزایش میزان استفاده از تلفن همراه بر دامنه­ی توجه دانشجویان تأثیر منفی دارد. به عبارتی دیگر میزان توجه و درگیری تحصیلی دانشجویان با افزایش میزان استفاده از تلفن همراه کاهش پیدا می‌کند. این یافته­هـا ضـرورت توجه جدی مسـئولین را بـه رواج روزافـزون اسـتفاده از تلفـن همـراه و پیامدهای منفی آن نشان می­دهد. به نظر می­رسد میزان استفاده از تلفن همراه می­تواند پیش­بینی کننده­ی خوبی برای درگیری تحصیلی دانشجویان باشد.
 

در این پژوهش رابطه ساختاری ابعاد دیدگاه فراهیجان والدین(هدایت گری و آگاهی) و سازگاری تحصیلی با واسطه­گری تمایز­یافتگی خود در قالب یک مدل علّی مورد بررسی قرار گرفت. برای انجام این پژوهش بنا­بر روش تعیین حجم نمونه کلاین برای روش تحلیل­مسیر 241 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز با روش نمونه­گیری خوشه­ای تک مرحله ای انتخاب شدند. سه مقیاس معتبر شامل: مقیاس دیدگاه فراهیجانی والدین سویین بورن (SMEPS)، فرم کوتاه _{تمایز¬یافتگی} خود (DSI-SE) و مقیاس سازگاری­تحصیلی «آزمون شخصیتی کالیفرنی» جهت سنجش متغیرهای مدل مورد استفاده قرار گرفت. تحلیل داده ها  با روش تحلیل مسیر از نوع رگرسیون انجام شد. هم­چنین برای بررسی معناداری واسطه­گری و برازش مدل از نرم افزار ایموس استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل با داده­های این پژوهش، برازش مناسبی دارد، هم­چنین هدایت­گری و آگاهی با واسطه­گری تمایز­یافتگی خود، سازگاری تحصیلی را بصورت غیر مستقیم و قوی تر از مسیر مستقیم، پیش بینی نمود.