زهرا قنبری، علیرضا بهرامی، مهدی مولایی یساولی، مریم قنبری، زهرا آژیر،
جلد ۵، شماره ۳۶ - ( بهار و تابستان ۱۳۹۷ )
چکیده
ورزش و فعالیت بدنی یکی از بخشهای مهم نظام تعلیم و تربیت است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه شادکامی، عزتنفس و اضطراب دانشآموزان مدارس با و بدون طرح المپیاد ورزشی درونمدرسهای است. روش پژوهش از نوع علی-مقایسه ای است. جامعه پژوهش شامل دانشآموزان دختر شهر اراک که در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ در مقطع متوسطه دوم مشغول به تحصیل بودند، تشکیل میدادند. از بین آنها ۶۰ نفر از دانشآموزان مدارس مجری طرح المپیاد ورزشی درونمدرسه ای و ۶۰ نفر از بین دانشآموزان مدارسی که مجری این طرح نبودند به روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد، پرسشنامه اضطراب کتل ، پرسشنامه عزتنفس کوپر اسمیت بود. داده ها بوسیله آزمون تی مستقل به کمک نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۲ تحلیل شد. یافتهها نشان داد شادکامی و عزت نفس دانشآموزان مدارس مجری طرح المپیاد ورزشی در سطح اطمینان ۰,۹۵ بالاتر از دانشآموزان مدارسی بود که مجری طرح نبودند ولی بین اضطراب دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان داد دانشآموزان مدارسی که مجری طرح المپیاد ورزشی درون مدرسهای بودند شادکامی و عزت نفس بالاتری نسبت به دانشآموزان مدارسی که مجری این طرح نبودند، داشتند لذا پیشنهاد میشود به منظور افزایش نشاط، شادابی و عزتنفس دانشآموزان این طرح در همهی مدارس اجرا شود.
دکتر زینب محمدزاده، دکتر افسانه قنبری پناه، دکتر مژگان مردانی راد، دکتر یلدا دلگشایی،
جلد ۱۲، شماره ۴۶ - ( بهار و تابستان ۱۴۰۲ )
چکیده
هدف ازمطالعۀ حاضر، بررسی تأثیر آموزش مبتنی بر پذیرشوتعهد بر تنیدگی والدگری و انعطافپذیریشناختی والدین دارای کودک پیشدبستانی بود. طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون و گروه کنترل بود. روش آماری به کار رفته برای تحلیل دادهها، تحلیل واریانس اندازهگیری مکرّر (طرح مختلط) بود. ۱۲۰ مادر مراجعهکننده به سرای تداوم شهرداری ساری در سال ۱۳۹۸ جامعۀ پژوهش بودند. دو پرسشنامۀ انعطافپذیریشناختی (دنیس و واندر وال، ۲۰۱۰)، پرسشنامۀ تنیدگی والدینی (ابیدین، ۱۹۹۵) ابزار به کار رفته در این پژوهش بود. در مرحلۀ اول از میان ۶۰ مادر که نمرات ۲۵ تا ۵۰ درصد پایین پرسشنامهها دریافت کرده بودند، تعداد ۳۰ نفر انتخاب شدند و به صورت کاملاً تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. کلاسهای آموزشی مبتنی بر پذیرشوتعهد در ۸ جلسه برگزار شد و و گروه کنترل در کلاسهایی با محتوای متفاوت در ۸ جلسه شرکت کرد. زمان و محل برگزاری کلاسها، روزهای دوشنبه و چهارشنبه در سرای تداوم شهرداری ساری بود. نتایج نشان داد که آموزش مبتنی بر پذیرشوتعهد، سبب افزایش انعطافپذیریشناختی (اندازۀ اثر در زمان، ۶۵۳/۰) و (اندازۀ اثر در گروه، ۳۳۱/۰) و کاهش تنیدگیوالدگری (اندازۀ اثر زمان، ۸۰۳/۰) و (اندازۀ اثر در گروه، ۴۱۶/۰) شده است. نتیجهگیری میشود که آموزش مبتنی بر پذیرشوتعهد سبب افزایش انعطافپذیریشناختی و کاهش تنیدگیوالدگری والدین دارای کودک پیشدبستانی میشود. پیشنهاد میشود با هدف بهبود سبک های فرزندپروری وافزایش سازگاری کودکان از پروتکل آموزش مبتنی برپذیرشوتعهد در مدارس، کلینیکهای وابسته به آموزش و پرورش در قالب کارگاههای آموزشی استفاده شود.