هدف این پژوهش، ارائهی یک مدل ساختاری برای نشان دادن روابط ساختاری بین میزان استفاده از تلفن همراه و درگیری تحصیلی با نقش میانجیگری توجه در دانشجویان دانشگاه بیرجند بود. جامعهی آماری این پژوهش کلیهی دانشجویان کارشناسی مشغول به تحصیل دانشگاه بیرجند در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ بودند. حجم کل جامعه آماری متشکل از ۶۶۳۷ نفر بود. نمونهی این پژوهش ۲۰۰ نفر از دانشجویان طبق حداقل حجم نمونه در مدلیابی بودند که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر، پرسشنامهی اعتیاد به تلفن همراه جعفرزاده (۱۳۹۱)، پرسشنامه درگیری اسچوفیلی و همکاران (۱۹۹۶) و آزمون فراخنای اعداد معکوس وکسلر بود. داده‌ها با تحلیل مسیر آزمون شد. یافتهها نشان داد که افزایش میزان استفاده از تلفن همراه بر دامنهی توجه دانشجویان تأثیر منفی دارد. به عبارتی دیگر میزان توجه و درگیری تحصیلی دانشجویان با افزایش میزان استفاده از تلفن همراه کاهش پیدا می‌کند. این یافتههـا ضـرورت توجه جدی مسـئولین را بـه رواج روزافـزون اسـتفاده از تلفـن همـراه و پیامدهای منفی آن نشان میدهد. به نظر میرسد میزان استفاده از تلفن همراه میتواند پیشبینی کنندهی خوبی برای درگیری تحصیلی دانشجویان باشد.
