بدنبال مجادلات صورت گرفته پیرامون آموزش راهبردهای ارتباطی و تاثیر متغیرهای مستقل بر مثمر بودن این آموزش، در این پژوهش، نخست، رابطه بین استفاده راهبردهای ارتباطی و سطح توانش زبانی و انواع راهبردهای ارتباطی مورد علاقه زبان آموزان برون گرا / درون گرا از طریق توزیع دو پرسشنامه (CS و EPQ) بین 182 زبان آموز در سطوح مختلف (مقدماتی، قبل از متوسط و متوسط) در یک آموزشگاه خصوصی بررسی شد. تحلیل داده ها نشان داد که هیچگونه رابطه معنا داری بین استفاده راهبردهای ارتباطی و سطح توانش زبانی وجود ندارد و هر دو گروه زبان آموزان برون گرا / درون گرا راهبردهای ارتباطی یکسانی را استفاده می کنند و تنها در استفاده از تعداد کمی از این راهبردهای ارتباطی شامل ابداع کلمه جدید، تقلید کردن، توصیف تقریبی، گرفتن تائید درک مطلب و خلاصه گویی با هم تفاوت دارند. از این رو نتیجه گیری می شود که راهبردهای ارتباطی قابل آموزش به همه زبان آموزان، صرف نظر از سطح توانش زبانی و خصوصیات شخصیتی می باشد. پیرو نتیجه حاصله تاثیر آموزش طول و تفسیر کلام، تدابیر فرصت تفکر، درخواست کمک، صرف نظر کردن از ادامه کلام بر روی ارائه شفاهی زبان آموزان در سطح مقدماتی بررسی گردید. 4 کلاس شامل زبان آموزان دختر در گروه سنی 12-17 (سه کلاس به عنوان گروههای آزمایش شامل 27 نفر و یک کلاس به عنوان گروه گواه شامل 20 دانش آموز) انتخاب گشت. آزمون مقدماتی و آزمون نهایی شامل توصیف عکس، قصه گویی، گفتن جک ضبط و تصویر برداری شد. نتایج نشان داد که تدریس طول و تفسیر کلام، تدابیر فرصت تفکر، درخواست کمک از نظر آموزشی مفید بوده است ولیکن تاثیر مفیدی بر آموزش صرف نظر کردن از کلام مشاهده نگردید.
Kaivanpanah S, Yamouty P. On the Role of Instruction, Language Proficiency, and Personality Traits in the Use of Communication Strategies by L2 Learners. IJAL 2009; 12 (2) :31-67 URL: http://ijal.khu.ac.ir/article-1-51-fa.html
کیوان پناه شیوا، یموتی پونه. نقش آموزش، سطح توانش زبانی و خصوصیات شخصیتی در استفاده از راهبردهای ارتباطی. نشریه زبانشناسی کاربردی. 1388; 12 (2) :31-67