Dr Ali Ghanbari، Mr Mohammadreza Harirsaz، Dr Gholamhosien Tavakoli Mehrjardi،
جلد 18، شماره 4 - ( زمستان 1403 )
چکیده
قرارگیری شالوده بر روی زمین‌های فاقد ظرفیت باربری همواره یکی از مشکلاتی بوده است که مهندسین ژئوتکنیک با آن مواجه بوده‌اند. این موضوع به‌خصوص زمانی بیشتر موردتوجه قرار می‌گیرد که به دلایل مختلف مانند کمبود فضا شالوده در نزدیکی شیب واقع شده باشد. تحقیقات گذشته استفاده موفقیت‌آمیز ژئوسینتتیکها مانند ژئوتکستایل و ژئوگرید را در چنین شرایطی تصدیق می‌کند. در سالهای اخیر ژئوسل به دلیل عملکرد ویژه و تأثیر زیادی که در افزایش ظرفیت باربری خاک دارد موردتوجه قرارگرفته است. در این مطالعه اثر مشخصاتی مانند طول لایه ژئوسل، تعداد و همچنین موقعیت قرارگیری آنها بر ظرفیت باربری شالوده نواری واقع بر مصالح دانه‌ای که در مجاورت شیب قرارگرفته باشد بررسی‌شده است. نتایج این مطالعه نشان میدهد در حالتی که از یک لایه ژئوسل برای تسلیح استفاده شود عمق بهینه قرارگیری این لایه برابر با 1/0 عرض شالوده نواری است. همچنین افزایش طول مسلح کننده تا میزان 3 برابر عرض میتواند ظرفیت باربری را افزایش دهد و افزایش طول مسلح کننده بیش از این مقدار تأثیر مثبت بیشتری در ظرفیت باربری ندارد و ممکن است باعث کاهش آن نیز بشود. همچنین استفاده از دو لایه ژئوسل میتواند باعث افزایش ظرفیت تا میزان 126 درصد نسبت به حالت غیرمسلح گردد. لازم به ذکر است که شرط این موضوع قرارگیری ژئوسل در فاصله مناسب نسبت به لایه اول است که در این مطالعه برابر با 2/0 عرض شالوده نواری پیشنهاد شده است.
