افت شدید سطح آبهای زیرزمینی در اثر استخراج بیرویه در درازمدت باعث خشکشدن جریانهای آب زیرزمینی میشود که به آن پدیده خشکسالی آبهای زیرزمینی میگویند. بر این مبنا هدف این تحقیق بررسی روند تغییرات و کاهش سطح آبهای زیرزمینی است که با پدیده خشکسالی آبهای زیرزمینی مشخص میشود. در این راستا از شاخص منبع آب زیرزمینی (GRI) برای ارزیابی شرایط خشکسالی آبهای زیرزمینی و همچنین تجزیهوتحلیل الگوهای مکانی و زمانی آن بر مبنای دادههای سطح آب زیرزمینی ۲۱ چاه مشاهدهای در بازه سالهای ۱۹۹۳ تا ۲۰۱۹ استفاده شد. جهت تولید نقشههای پهنهبندی، نرمافزار ArcGIS مورداستفاده قرار گرفت. یافتههای تحقیق خشکسالی متوسط تا شدید را در مناطق خاصی از منطقه موردمطالعه از سال ۲۰۰۱ نشان میدهد. علاوه بر این، همانطور که توسط نقشههای پهنهبندی GRI نشان داده شد، مناطق جنوبی و جنوب شرقی آبخوان حساسیت بیشتری نسبت به خشکسالی در مقایسه با سایر بخشهای آن در طول بازه زمانی تعریف شده از خود نشان دادند. الگوی تغییرات مکانی - زمانی خشکسالی آبهای زیرزمینی در آبخوان نشان میدهد به دنبال یک دوره خشکسالی متوسط از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۳، وضعیت آبخوان بهبود جزئی داشت و بهطورکلی از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰ شرایط پایداری برقرار شد، اما از سال ۲۰۱۱، وقوع خشکسالی تشدید شد و آبخوان در شرایط خشکسالی شدید تا بسیار شدید قرار گرفت. این شرایط نیاز به توجه دقیق و اجرای اقدامات مدیریتی را برجسته میکند. یکی از توصیههای این مطالعه استفاده از دادههای ماهوارهای سطح آبهای زیرزمینی برای ارزیابی پیشرفت خشکسالی و مقایسه آن با یافتههای این تحقیق است.