دوره 17، شماره 46 - ( 7-1396 )
جلد 17 شماره 46 صفحات 214دوره195فصل__Se |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
(2017). Evaluation Indicators of Tourism Development In The City of Kashan. jgs. 17(46), 195-214.
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-2836-fa.html
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-2836-fa.html
شاطریان محسن، غلامی یونس، میرمحمدی محمد. ارزیابی شاخص های توسعه گردشگری پایدار شهری مطالعه موردی « شهر کاشان » تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی 1396; 17 (46) :214-195
1- دانشگاه کاشان، گروه جغرافیا و اکوتوریسم، دانشگاه کاشان ، shaterian@kashanu.ac.ir
2- داشگاه کاشان، گروه جغرافیا و اکوتوریسم، دانشگاه کاشان
3- دانشگاه کاشان، کاشان -بلوار قطب راوندی-دانشگاه کاشان-دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین-گروه جغرافیا و اکوتوریسم
2- داشگاه کاشان، گروه جغرافیا و اکوتوریسم، دانشگاه کاشان
3- دانشگاه کاشان، کاشان -بلوار قطب راوندی-دانشگاه کاشان-دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین-گروه جغرافیا و اکوتوریسم
چکیده: (7467 مشاهده)
هدف کلی این پژوهش ارزیابی شاخص های توسعه گردشگری شهر کاشان بر اساس 4 شاخص: آسایش،رقابتی بودن ،فن آوری اطلاعات و ارتباطات و مدیریت خوب گردشگری می باشد . روش پژوهش توصیفی تحلیلی است. جامعه آماری شامل کلیه گردشگرانی است که در سال 1394 به شهر کاشان مسافرت نموده اند، که تعداد کل آن ها برابر 124430 نفر می باشد. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران تعداد382 نفر تعیین گردید. روش جمع آوری داده ها متکی بر برداشت میدانی با استفاده از پرسشنامه بوده است..نتایج تحقیق نشان می دهد که براساس نظر گردشگران میانگین های توسعه گردشگری به این ترتیب می باشند: میانگین اصل آسایش (13/3)، میانگین اصل رقابت پذیری(18/3)، اصل مدیریت گردشگری( 18/3)، میانگین اصل فن آوری اطلاعات و ارتباطات(87/2) می باشد و میانگین کلی شاخص توسعه گردشگری از دیدگاه گردشگران برابر با 43/12 بود که بالاتر از حد میانگین فرضی 12 می باشد، در مجموع فقط اصل فن آوری اطلاعات و ارتباطات کمتر از حد مطلوب بوده است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
فهرست منابع
1. اسماعیل زاده، حسن و صرافی، مظفر و توکلی نیا، جمیلـه(1390). تحلیلی بر رویکرد گردشگری در اجتماعات محلی، مجله علـوم محیطی، سال نهم، شماره دوم، ص: 142-1.
2. افتخاری، عبدالرضا، مهدوی، داوود، پورطاهری، مهدی،(1389)، فرآیند بومی سازی ها شاخص ی توسعه پایدار گردشگری روستایی در ایران، پژوهش های روستایی، شماره 4،ص 41-1.
3. بهرامی، حسین، علیرضا نادری خورشیدی و تقی کثیری نژاد(1389)، چیستی و چرایی برنامه ریزی راهبردی و بررسی الگوهای رایج آن، دوماهنامه ی توسعه انسانی پلیس،س 7 ،ش 33، صص11-32،
4. بهزادفر مصطفی، زمانیان روزبه (1386). کاربرد تصمیم سازی چندمعیاره فرآیند تحلیل سلسله مراتبی در برنامه ریزی گردشگری، نمونه موردی شهرستان نیشابور ، نشریه بین المللی علوم مهندسی ، جلد 18 ، شماره 5.
5. بیگی فیروزی، اله‌یار (1390). تدوین استراتژی توسعه صنعت گردشگری استان لرستان بر اساس تحلیل SWOT و فرآیند تحلیل شبکه‌ای (ANP)، دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشکده مدیریت و اقتصاد، گروه مدیریت بازرگانی-مدیریت تحول،
6. رحمانی، بیژن، مجید شمس و ساناز حاتمی‌فر. (1389)، امکان‌سنجی توسعه پایدار گردشگری در شهر ملایر با استفاده از مدلSWOT ، فصلنامه جغرافیا و مطالعات محیطی ،ش 3، صص 13-25 .
7. رضوانی، علی اصغر. (1389)، جغرافیا و صنعت توریسم، انتشارات دانشگاه پیام نور، تهران، چاپ هشتم ، صفحه104- 108.
8. رکن الدین افتخاری، عبدالرضا و داوود مهدوی.(1385)، راهکارهای توسعه‌ی گردشگری دهستان لواسان کوچک با استفاده از مدل SWOT، فصلنامه مدرس علوم انسانی، د10،ش2،صص1-30.
9. شرکت مشاور شهر و خانه، مهندسان مشاور شهرساز، معمار، برنامه ریز،(1387)، کلیات طرح جامع و مبانی نظری توسعه گردشگری استان اصفهان، سازمان میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان، صفحه 1.
10. شرکت مهندسین مشاور نقش جهان-پارس.(1389)، طرح توسعه و عمران (جامع) شهر کاشان، مطالعات منطقه ای و حوزه نفوذ، جلد اول،صفحه 99.
11. شرکت مهندسین مشاور نقش جهان-پارس.(1389)، طرح توسعه و عمران (جامع) شهر کاشان، مطالعات منطقه ای و حوزه نفوذ، جلد اول،صفحه 99 .
12. فرهودی، رحمت‌الله و محمود شورچه و حسین صبوری .(1389)، برآورد اثر تغییرات فصلی بر درآمد گردشگری معبد آناهیتا با تحلیل رگرسیونی، فصلنامه جغرافیا و توسعه، دوره هشتم، شماره 17، صفحه 46.
13. مطیعی لنگرودی، سید حسـن و شـریفی، انـور و رضائیه آزادی، مــریم.(1392)، امکان سنجی توسعه گردشگری در نواحی روستایی از دیدگاه گردشگران(بخش تخت سلیمان شهرستان تکاب)، فصلنامه چشم انداز جغرافیایی در مطالعات انسانی، سال هشتم، شماره 24، ص: 17- 1.
14. Briedenhann J:wickens E. 2004.Tourism routes as a tool for the economic development of rural areas vibrant hope or impossible dream.tourism management:www.elsever.com/locate/tourman.p.1.
15. Brundtland G. H., (1997). Personlig korrespondanse (Personal correspondence) medforf. 4. mars.
16. Fazenda, N. and Da silva, F.N. and Costa, C. (2010). Douro Valley Tourism Plan; The plan as part of a sustainable tourist destination development. process,Journal of World Hospitality and tourism, vol.2, No.4, pp: 428-440
17. Fokiali, P. and Xanthakou, Y. and Tatlidil, E. and Kaila, M. (2006). Tourism and sustainable development strategies in RHODES: The Awareness Of The Local Socities, Journal of Ege Academic Review, vol.6, No.2, pp: 25-46..
18. Hall, C. M. (1994). Tourism and politics: policy, Power and Place. Chichester:Wiley.
19. Higham, J. & M. Lueck. 2002, "Urban Ecotourism: A Contradiction in Terms?" Journal of Ecotourism, 1, Pp. 36-59,.
20. Holjevac, IA (2003) "Managing the Quality of Sports Tourism Products and Services Guidelines for Croatia", Tourism Review, Vol. 58 Issue:2 , pp.35-37,
21. Lankford, S.V. & D.R. Howard, 1994. "Developing a Tourism Impact Attitude Scale", Annals of Tourism Research, 21(1), Pp. 121-139,.
22. Reihanian, A. & Beinti Mahmood, N.Z. & Kahrom, E. & Wan Hin, T. (2012). Sustainable tourismdevelopment strategy by SWOT analysis: Boujagh National Park, Iran. Tourism Management Perspectives 4: 223- 228. anese tour guides, African Journal of Business Management, vol.5, No.4, pp: 1325- 1333.
23. Sinclair, D. and Jayawardena, C. (2003). The development of sustainable tourism in the Guianas, International Journal of Contemporary Hospitality Management, vol.5, Iss.7, pp: 402-407.
24. Unwto (2007). An introduction to destination Management,World tourism organization. www.pub,Unwto.org. P.1.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons — Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)