دوره 23، شماره 71 - ( 10-1402 )
جلد 23 شماره 71 صفحات 166دوره153فصل__Se |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Yousefi M, Estelaji A, Fallah Tabar N. The Study and Analysis of city structure and its permanent development (Case study: Ardabil city). jgs 2023; 23 (71) : 9
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-3646-fa.html
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-3646-fa.html
یوسفی محرم، استعلاجی علیرضا، فلاح تبار ناصر. بررسی و ارزیابی ساختار شهری با رویکرد توسعه پایدار (مورد مطالعه: شهر اردبیل). نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی. 1402; 23 (71) :153-166
محرم یوسفی1 
، علیرضا استعلاجی* 2، ناصر فلاح تبار3
، علیرضا استعلاجی* 2، ناصر فلاح تبار3
1- دانشجوی دکترای ، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران
2- استاد گروه جغرافیا ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یادگار امام خمینی(ره) شهر ری، تهران ، ایران ،al_estelaji@yahoo.com
3- دانشیار گروه جغرافیا، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یادگار امام خمینی(ره) شهر ری، تهران ، ایران
2- استاد گروه جغرافیا ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یادگار امام خمینی(ره) شهر ری، تهران ، ایران ،
3- دانشیار گروه جغرافیا، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یادگار امام خمینی(ره) شهر ری، تهران ، ایران
چکیده: (3229 مشاهده)
موضوع زمین و چگونگی به کارگیری آن همواره موضوع و بستر اصلی برنامهریزی شهری بوده است و ارزیابی و ساماندهی فضایی - مکانی کاربریها و عملکردهای شهری، از مهمترین و تاثیرگذارترین محورهای توسعه پایدار شهری است. هدف این پژوهش ارزیابی کمی و کیفی ساختار شهری با رویکرد توسعه پایدار در شهر اردبیل است. روش این تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و بدین منظور سه شاخص ظرفیت، سازگاری و عدالت اجتماعی در راستای توسعه پایدار به کار گرفته شده است. در مرحله اول ارزیابی کمی کاربریهای موجود و تحلیل شاخص ظرفیت، در مرحله دوم، ارزیابی کیفی کاربریها از لحاظ سازگاری با به کارگیری ماتریس سازگاری و تحلیل شاخص عدالت اجتماعی با مدل نزدیکترین همسایه و مدل SWOT انجام گرفت. نتایج تحلیل کمی و کیفی، نشان می دهد اغلب کاربریها با کمبود مواجه اند. همچنین، بیشترین میزان ناسازگاری در کاربری کارگاهی و بعد از آن، اداری، مسکونی و آموزشی است. این وضعیت بیان کننده بیتعادلی و ناهماهنگی بین کاربری هاست که از عدم دقت نظر کافی برنامه ریزان شهری ناشی می شود.
شماره‌ی مقاله: 9
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
جغرافیا و برنامه ریزی شهری
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
CC BY
نشریه «تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی» به‌طور کامل الزامات انتشار دسترسی آزاد را طبق«CreativeCommons Attribution 4.0 International License (CC BY 4.0)» رعایت می‌کند.
