دوره 25، شماره 77 - ( 4-1404 )
جلد 25 شماره 77 صفحات 0دوره0فصل__Se |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Goodarzi M, Ashkboos A, Mohammadi B. Identifying and Prioritizing Obstacles to the Intermediate development of Zabol City Via Chang’s Method. jgs 2025; 25 (77)
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-4235-fa.html
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-4235-fa.html
گودرزی مجید، اشکبوس علی، محمدی بهنام. شناسایی و اولویتبندی موانع توسعه ی میان افزای شهر زابل با استفاده از تکنیک چانگ. نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی. 1404; 25 (77)
مجید گودرزی* 
1، علی اشکبوس2 ، بهنام محمدی3
1، علی اشکبوس2 ، بهنام محمدی3
1- دانشیار دانشگاه شهید چمران اهواز - - دانشگاه شهید چمران اهواز، دانشکده ادبیات و علوم انسانی ، m.goodarzi@scu.ac.ir
2- دانشجوی دکتری دانشگاه شهید چمران اهواز - - دانشگاه شهید چمران اهواز، دانشکده ادبیات و علوم انسانی
3- دانش‌آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه زابل، زابل، ایران دانشگاه زابل - - دانشگاه زابل، زابل، ایران
2- دانشجوی دکتری دانشگاه شهید چمران اهواز - - دانشگاه شهید چمران اهواز، دانشکده ادبیات و علوم انسانی
3- دانش‌آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه زابل، زابل، ایران دانشگاه زابل - - دانشگاه زابل، زابل، ایران
چکیده: (3091 مشاهده)
در رویکرد توسعه میان افزا پیشنهاد می‌شود که به‌جای زیر ساختوساز بردن زمینهای حاشیه‌ای شهرها، اراضی خالی و اراضی بافت تخریبی ماندهی درون‌شهری هدف توسعه قرار گیرند. با توجه به این مهم، در این مقاله سعی شده است به شناسایی و اولویتبندی موانع توسعهی میانافزای شهر زابل با استفاده از تکنیک چانگ پرداخته شود. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش انجام، توصیفی ـ تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانهای و بررسیهای پیمایشی (میدانی) است. جامعه آماری برای شناسایی موانع توسعه میانافزا شامل کلیه ساکنان شهر زابل در سال 1401 میباشد که حجم نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران، 384 نفر محاسبه شد. روش نمونهگیری، تصادفی هدفمند بوده و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ 80/0 محاسبه گردید. با استفاده از آزمون تی تک نمونهای (t-test) در نرم‌افزار آماری SPSS موانع شناسایی و همچنین برای اولویتبندی موانع پیش رو، اطلاعات و دادههای موردنیاز از طریق واقعیتهای موجود شهر مذکور و پرسشنامه که از 20 کارشناس مرتبط تهیه‌شد، سپس با استفاده از تکنیک چانگ (AHP- FUZZY) دادهها و اطلاعات مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان میدهد مهمترین مانع اجرای طرح توسعه میانافزای شهر زابل، شاخص اقتصادی با وزن نهایی (483) میباشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
جغرافیا و برنامه ریزی شهری
فهرست منابع
1. اسلامی سید غلامرضا، ایروانی هوتن. (1387). تراکم ساختمانی و توسعه درون‌زا (نمونه موردی: شهر اصفهان)، مجله هویت شهر، 3(2): 14-1.
2. اسماعیل‌پور، نجما؛ اسماعیل‌پور، فاطمه؛ رسولی، زهرا. (1400). بررسی آسیب‌های توسعه میانافزا در بافت‌های میانی شهرها با کاربست مدل معادلات ساختاری (نمونه موردی: محله کوچه مشکی در شهر زنجان، فصلنامه برنامه‌ریزی توسعه شهری و منطقه‌ای. 4(11): 126- 87.
3. پورمحمدی محمدرضا؛ شفاعتی آرزو؛ ملکی، کیومرث. (1391). ارزیابی پتانسیل توسعه میان افزایی در محور تاریخی- فرهنگی کلان‌شهر تبریز، نشریه علمی - پژوهشی جغرافیا و برنامه‌ریزی(دانشکده جغرافیا)، 17(43): 70-41.
4. پور موسوی، سید موسی؛ ناصر مستوفی، انوشیروان؛ شکوهی بیدهندی، محمد صالح. (1393). شناسایی اصول و راهکارهای اجرایی توسعه میانافزا در شهر تهران به‌عنوان یکی از ابعاد توسعه شهری پایدار، مجله مطالعات توسعه اجتماعی ایران، 6(47): 57- 37.
5. حافظ رضازاده، معصومه؛ میر، مهیار؛ شهرکی، داود. (1400). ارزیابی و اهمیت سنجی شاخص‌های توسعه میان افزا در مناطق شهری (مطالعه موردی: شهر زاهدان)، فصلنامه جغرافیا (برنامه‌ریزی منطقه‌ای)، 11(3): 568- 553.
6. دراکاکیس اسمیت، دیوید؛ جمالی، فیروز. (1377). شهر جهان‌سومی، نشر توسعه، مجموعه مقاله‌های معماری و شهرسازی، تهران، 9(11)، 8-4.
7. رضوانی، سعید؛ داودپور، زهره؛ فدوی، الهام؛ سرور، رحیم. (1392). کاربرد اصول توسعه میان افزا در بهبود فضایی- عملکردی بافت شهری(مطالعه موردی: منطقه 17 شهرداری تهران)، فصلنامه علمی - پژوهشی انجمن جغرافیایی ایران، 11(36): 180- 159.
8. سنگی، الهام؛ رفیعیان، مجتبی. (1391). سنجش مطلوبیت سکونتی در توسعه میانافزای شهری با استفاده از مدل تصمیم‌گیری منطق فازی (نمونه موردی: منطقه 19 شهرداری تهران)، مجله معماری و شهرسازی آرمان‌شهر، 11(8)، 361-349.
9. علی‌اکبری، عطیه؛ وارثی، حمیدرضا. (1398). بررسی و تحلیل توسعهی درون‌زا در نواحی شهری (مطالعه‌ی موردی: شاهین‌شهر)، نشریه جغرافیای اجتماعی شهری. 6(1)، 157-173.
10. فنی، زهره. (1382). شهرهای کوچک، رویکردی دیگر در توسعه منطقه‌ای، چاپ اول، انتشارات سازمان شهرداری‌های کشور، تهران.
11. میرکتولی جعفر؛ حسینی؛ سید محمدحسن. (1391). ارزیابی سطوح توسعه و نابرابری ناحیه‌ای با مدل تصمیم‌گیری چندمعیاره مطالعه موردی؛ سکونتگاه‌های روستایی استان مازندران، مجله آمایش جغرافیایی فضا، 2(1)، 37-18.
12. نظریان، اصغر. (1386). جغرافیای شهری ایران، چاپ هشتم، انتشارات دانشگاه پیام نور، تهران.
13. Ali Akbari, A., & varesi, H.R. (2018). Investigation and analysis of endogenous development in urban areas (case study: Shahinshahr). New perspectives in human geography, 12(4), 253-230. (in Persian)
14. arab loodaricheh, M., Shahivandi, A., & moradi, D. (2021). Identification of key variables affecting on infill development in inefficient fabrics of inner city by using futures study (case study: Shahshahan neighborhood of Isfahan). , 12(46), 82-83. doi: 10.30495/jupm.2021.4045 (in Persian)
15. bazi, K. (2006). An Analysiss of Urbanization Process and physical development of Zabol City. Journal of Studies of Human Settlements Planning, 1(2), 5-28. (in Persian)
16. Breheny, M. (1994). Planning the Sustainable City Region. Earth scan Publication, London.
17. Burton, E., Jenks, M., & Williams, K. (2003). The Compact City: A Sustainable Urban Form? Routledge, London, 19, 65-87. [DOI:10.4324/9780203362372]
18. Curtis, C., Renne, J.L., & Bertolini, L. (2009). Transit Oriented Development: Making It Happen. Journal of Planning Education and Research, 23(3), 285-302.
19. Danielsen, K., Lang, R., & Fulton, W. (1999). Retracting Suburbia: Smart Growth and the Future of Housing. Housing Policy Debate, 10, 513-540. [DOI:10.1080/10511482.1999.9521341]
20. Drakakis Smith, D., Jamali, F. (1998). Third world city. Tehsehe Publishing House, a collection of articles on architecture and urban planning, Tehran, 9(11), 4-8. (in Persian)
21. Duh, L. (2017). The healthy city, Its Function and its future. Health promotion, oxford.
22. Dutton, J.A. (2001). New American Urbanism: Reforming the Suburban Metropolis, Skira. Architectural Library, 21(9), 243-256.
23. Eshghei Chharbrj, A., Yazdani, M. H., & Aftab, A. (2018). The need for internal development planning with an emphasis on urban sustainability the sample studied: Maragheh. Spatial Planning, 7(2), 95-116. doi: 10.22108/sppl.2017.81398.0 (in Persian)
24. Eslami, S.GH.R., & Irvani, H. (2008). Building density and endogenous development (case example: Isfahan city). City Identity Magazine, 3(2), 1-14 (in Persian)
25. Esmailpoor, N., Esmaeilpoor, F., & Rasoli, Z. (2020). Investigating the Harms of Using Infill Development in the Middle Textures of Cities Using the Structural Equation Model (Case Study: KocheMeshki Neighborhood in Zanjan). Quarterly Journals of Urban and Regional Development Planning, 4(11), 87-126. doi: 10.22054/urdp.2021.57325.1268 (in Persian)
26. Felt, T. (2007). patching the fabric of the neighborhood: The practical challenges of infill housing development for CDC's, Cambridge, MA: Joint Center for Housing Studies of Harvard University and Neighbor Works America.1-50.
27. Ghanghermeh, A., Roshan, Gh. R., Orosa, J. A., Calvo, R. J., & Costa, A. M. (2013). New climatic indicators for improving urban sprawl: a case study of Tehran city. Journal of entropy, 10(6), 999-1013. [DOI:10.3390/e15030999]
28. Ghazanfarpour, H., karimi, S., & heydari, S. (2022). Intermediate development planning in Region 3 of Kerman city with a sustainable development approach. Journal of Urban Social Geography, 9(1), 253-270. doi: 10.22103/JUSG.2022.2070 (in Persian)
29. Ghodsi, N., Nastaran, M., & Izadi, A. (2021). Infill development approach: A smart transition way to the sustainable future urban development. Sustainable Computing: Informatics and Systems, 32, December 2021, 100614 [DOI:10.1016/j.suscom.2021.100614]
30. Hafez Rezazadeh, M., Mir, M., & shahraki, D. (2021). Evaluation and Significance of intermediate development indicators in urban areas (Case study: Zahedan city). Geography (Regional Planning), 11(43), 553-568. (in Persian)
31. Hudnut, W. (2010). Comment on J, Terence Farris's Barriers to using urban infill development to achieve smart growth. Housing Policy Debate, 12 (4): 31-40. [DOI:10.1080/10511482.2001.9521396]
32. Iran Statistics Center. (2015). The results of the general population and housing census of Zabul city. (in Persian)
33. jaliz G, hoseinzadeh K, nazmfar H. (2022). On the analysis of the strategic role of intermediate development in the recreation of urban decadent (worn out) districts (fabrics) (case study: metropolis of Tabriz, district 8). Journal of Applied Research in Geographical Sciences , 22 (67),113-135 URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-3563-fa.html (in Persian) [DOI:10.52547/jgs.22.67.113]
34. Jarass, J., & Scheiner, J. (2018). Residential self-selection and travel mode use in a new inner-city development neighborhood in Berlin. Journal of Transport Geography, 70, 68-77. [DOI:10.1016/j.jtrangeo.2018.05.018]
35. mahmodzadeh, H., Masoumi, A., & herischian, M. (2020). Feasibility of Infill Development using Fuzzy Multivariate Analysis Case study: Urmia Urban. Journal of Research and Urban Planning, 11(41), 1-22. (in Persian)
36. Miceli, T.J., & Sirmans, C.F. (2007). The holdout problem, urban sprawl, and eminent domain. Journal of Housing Economics, 16(3)309-319. [DOI:10.1016/j.jhe.2007.06.004]
37. Mirkatoli, J., & Hosseini; M.H. (2011). Evaluation of Regional Development and Inequality Levels, Using Multi- Criteria Decision Making Models. Geographical Planning of Space, 1(2), 17-36. (in Persian)
38. mostofi, V., faramarzi asli, M., & Darskhan, R. (2023). Explaining the Sustainable Pattern of Urban Endogenous Development using special financial resources of brown land management (Case: Tabriz metropolis). Journal of Research and Urban Planning, 13(51), 181-196. doi: 10.30495/jupm.2021.25262.3557 (in Persian)
39. Nazarian, A. (2007). Urban geography of Iran. 8th edition, Payam Noor University Press, Tehran. (in Persian)
40. Newton, P. (2013). Regenerating Cities: Technological and Design Innovation for Australian Suburbs. Journal of Building Research& Information, 41(5), 575-588. [DOI:10.1080/09613218.2013.803921]
41. Newton, P., & Glackin, S. (2014). Understanding Infill: Towards New Policy and Practice for Urban Regeneration in the Established Suburbs of Australia's Cities. Journal of Urban Policy and Research, 32(2), 1-23. [DOI:10.1080/08111146.2013.877389]
42. Phani, Z. (2003). Small cities, another approach in regional development. first edition, publications of the Organization of Municipalities of the country, Tehran. (in Persian)
43. Pour Mousavi, S. M., Nasser Mostofi, A., & Bidhendi, M.S. (2013). Identifying the principles and implementation strategies of intermediate development in the city of Tehran as one of the dimensions of sustainable urban development. Iranian Journal of Social Development Studies, 6(4), 57-37.1 (in Persian)
44. Pourmohammadi, M., Shafaaty, A., & Maleky, K. (2012). In Assessing the Potential Synergy between the Historical-Cultural Metropolis of Tabriz. Journal of Geography and Planning, 17(43), 41-70. (in Persian)
45. Rezvani, S., Davoodpur, V., Fadavi, E., & arvar, R. (2012). The application of the principles of interdisciplinary development in spatial-functional improvement of the urban context (case study: District 17 of Tehran Municipality). Scientific-Research Quarterly of the Geographical Society of Iran, 11(36), 159-180. (in Persian)
46. Sangi, E., & Rafieian, M. (2014). Measuring the Desirability of Living in Urban Infill Development with Emphasis on Fuzzy Logic, Case Study: District No. 19 of Tehran Municipality. Armanshahr Architecture & Urban Development, 6(11), 349-361. (in Persian)
47. Seif-Al-Dinni, F. (2011). Explaining the distribution and density of Amol urban form with sustainable urban form approach. Journal of Urban Geography studies, Summer 2012, 80: 155-176.
48. Steinacker, A. (2003). Infill development and affordable housing patterns from 1996 to 2000. Urban affairs review, 38(4), 492-509. [DOI:10.1177/1078087402250357]
49. Steven, B. (2009). Alternatives to Sprawl: Promoting infill development and Brownfield redevelopment in Nanaimo. Urban Affairs Review, 39, 312. URI: http://hdl.handle.net/1828/6882
50. Tash consulting engineers. (2006). Master plan of Zabul city. Sistan and Baluchistan Housing and Urban Development Organization. (in Persian)
51. Williams, E. (2007). Innovative Land Use Planning Techniques: A Handbook for Sustainable Develop.
52. Yiping, F. (2018). Residential Satisfaction conceptual framework revisted: A study on redeveloped neighborhoods in inner city Beijing. University of Colorado. http: //proquest.umi.com.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
CC BY
نشریه «تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی» به‌طور کامل الزامات انتشار دسترسی آزاد را طبق«CreativeCommons Attribution 4.0 International License (CC BY 4.0)» رعایت می‌کند.
