شهرخلاق از رویکردهای جدید شهری است که امروزه در عصر جهانی شدن و توسعه شهری، اهمیت بسیاری یافته است و این اهمیت سبب شده که از جنبه‌های مختلف به آن پرداخته شود. در این زمینه پژوهش‌های متنوعی در حوزه برنامه‌ریزی شهری انجام‌شده که هرکدام از جنبه خاصی به موضوع توجه نموده است. شهر تهران یکی از شهرهایی است که رویکرد شهرخلاق برای آن از زوایای متفاوتی انجام‌شده است؛ بنابراین تحلیل و ارزیابی این پژوهش‌ها از جنبه‌های مختلف نظیر مقیاس مطالعه، روش تحقیق و نتایج حاصله ضروری است. هدف این پژوهش بررسی نظام‌مند مقالات تدوین‌شده درباره موضوع شهرخلاق برای شهر تهران به‌منظور شناسایی کمبودهای پژوهشی از یک‌سو و ترکیب نظام‌مند نتایج ارزشمند از سوی دیگر است. این پژوهش به‌صورت توأمان از روش‌های کمی و کیفی در قالب مرور نظام‌یافته منابع استفاده نموده و به این منظور از فراتحلیل کمی و کیفی بهره گرفته شد. داده‌های اولیه پژوهش نیز 13 مقاله علمی پژوهشی هستند که با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند انتخاب‌شده‌اند. یافته‌های حاصل از بررسی کمی مقالات نشان می‌دهد که اغلب پژوهش‌های انجام‌شده در حوزه شهرخلاق به‌صورت کمی، اثباتگرایانه، غیر اکتشافی، دارای مقیاس کلان و کم‌توجه به شاخص‌های بومی هستند. همچنین نتایج کیفی پژوهش نشانگر آن است که شهر تهران علی‌رغم جایگاه نسبی مناسب از نظر شاخص‌های شهرخلاق از استانداردهای جهانی فاصله زیادی دارد و روندهای موجود نیز حرکت به‌سوی یک شهرخلاق را نشان نمی‌دهد؛ بنابراین به‌منظور دستیابی به شهرخلاق تهران لازم است در سطح بین‌المللی اصول رقابت و تعامل، در سطح ملی اصل تعادل، در سطح کلان‌شهر تهران اصل توسعه، در سطح محدوده‌های درون شهر اصل عدالت فضایی و در سطح محلات و فضاهای شهری اصول کیفیت فضا و سرزندگی را مدنظر قرار داد.
nk href="moz-extension://e82f9c05-bf9c-4e25-87b0-684d37ab5915/skin/s3gt_tooltip_mini.css" rel="stylesheet" type="text/css" >
