1. البرزی، پرویز (1386) مبانی زبانشناسی متن. تهران: امیرکبیر.
2. انوری، حسن و همکاران (1374) دستور زبان فارسی 2. تهران: فاطمی.
3. بدریزاده، فضلالـله و منیژه یوحنایی (1381) «اصطلاحات زبانشناسی و مشکل تعدد معادلها در زبان فارسی». پژوهش زبانهای خارجی. شماره 13: 3ـ17.
4. تفتازانی، سعدالدین (1411ه. ق) مختصرالمعانی. قم: دارالفکر.
5. خطیبرهبر، خلیل (1381) دستور زبان فارسی. تهران: مهتاب.
6. خیامپور، عبدالرسول (1384) دستور زبان فارسی. تبریز: دانشگاه تبریز.
7. رحیمیان، جلال (1381) دستور زبان فارسی: صورت، نقش و معنا. شیراز: دانشگاه شیراز.
8. سجودی، فرزان (1382) «شرح و بازبینی چند اصطلاح علم بیان از دیدگاه زبانشناسی». فصلنامه فرهنگستان هنر: 54ـ77.
9. شقاقی، ویدا (1389) مبانی صرف. تهران: سمت.
10. شمیسا، سیروس (1374) نگاهی تازه به بدیع. تهران: فردوسی.
11. شمیسا، سیروس (1379) بیان. تهران: فردوسی.
12. شمیسا، سیروس (1375) معانی. تهران: میترا.
13. صفوی، کورش (1384) فرهنگ توصیفی معنیشناسی. تهران: فرهنگ معاصر.
14. فرشیدورد، خسرو (1382) دستور مفصل امروز. تهران: سخن.
15. فرشیدورد، خسرو (1388) دستور مختصر امروز. تهران: سخن.
16. فرشیدورد، خسرو (1383) فعل و گروه فعلی. تهران: سروش.
17. قریب، عبدالعظیم و دیگران (1371) دستور زبان فارسی پنج استاد. تهران: نگاه.
18. مشکوهالدینی، مهدی (1388) دستورزبان فارسی، واژگان و پیوندهای ساختی. تهران: سمت.
19. مشکوهالدینی، مهدی (1374) دستورزبان فارسی، برپایه نظریه گشتاری. مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.
20. معین، محمد (1377) فرهنگ فارسی. تهران: امیرکبیر.
21. میرعمادی، سیدعلی (1376) نحو زبان فارسی. تهران: سمت.
22. وحیدیانکامیار، تقی (1386) دستور زبان فارسی 1. تهران: سمت.
23. هاشمی، احمدبن ابراهیمبن مصطفی (1379) جواهرالبلاغه فیالمعانی و البیان و البدیع. قم: بخشایش.
24. همایی، جلالالدین (1375) فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: هما.
25. یول، جرج (1389) کاربردشناسی زبان. ترجمه محمد عموزاده مهدیرجی و همکاران. تهران: سمت.
26. Aryadoust, Seyed VAhid (2007) A Dictionary of Sociolinguistics. Shiraz: Faramatn.
27. Hafman, Th.r (1993) Realms of Meaning. New York: Longman Group limited.