فن ترجمه از همان سدههای آغازین تاریخ اسلام میان دو زبان عربی و فارسی متداول بوده و باعث بهوجود آمدن وجوه مشترک بسیاری در حوزههای مختلف ادبیات این دو قوم تاریخی شده است. اما جریان ترجمه از زبانهای اروپایی که در جهان عرب پیش از عصر نهضت آغاز شد و در ایران اندکی قبل از مشروطه، تأثیری بس شگرف و شگفت در شؤون مختلف این جوامع بر جای نهاد. در این مقال فقط به آن دسته از تأثیرها و رهاوردهای ترجمه اشاره شده است که به نحوی در رشد و پیشرفت ادبیات و حوزههای مختلف آن مؤثر بودهاند، از جمله: تجدد، شیوههای جدید تعلیم و تربیت، علوم جدید، شعر، نثر، داستان و مکتبهای ادبی جدید و همچنین در پایان به برخی کارکردهای دیگر آن مانند تحول در زبان و فرمهای ادبی و به تبع آن معیارهای جمالشناسی ادبی و ذوق مخاطبان آن پرداختهایم.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |