1. اوشيدري، جهانگير (1371) دانشنامة مزديسنا. تهران: مرکز.

2. بهرام¬پور عمران، احمدرضا (1389) در تمام طول شب. تهران: مرواريد.

3. ژوو، ونسان (1394) بوطيقاي رمان. ترجمة نصرت حجازي. تهران: علمي و فرهنگي.

4. ساساني، فرهاد (1389) معناکاوي: به‌سوي نشانه¬شناسي اجتماعي. تهران: علم.

5. سجودي، فرزان (1390) نشانه¬شناسی: نظريه و عمل. تهران: علم.

6. سجودي، فرزان (1393) نشانه¬شناسي کاربردي. چاپ سوم. تهران: علم.

7. شعيري، حميدرضا (1390) «الگوي مطالعة انواع نظام¬هاي گفتماني: بررسي نظام¬هاي روايي، تنشي، حسي، تصادفي و اتيک از ديدگاه نشانه‌ـ معناشناختي». مجموعه مقالات نخستين کارگاه تحليل گفتمان. تهران: انجمن زبان¬شناسي ايران: 73-53.

8. شعيري، حميدرضا (1391) نشانه‌ـ معناشناسي ديداري. تهران: سخن.

9. شعيري، حميدرضا (1392) تجزيه و تحليل نشانه‌ـ معناشناختي گفتمان. چاپ سوم. تهران: سمت.

10. شعيري، حميدرضا و ترانه وفايي (1388) راهي به نشانه‌ـ معناشناسي سيال. تهران: علمي و فرهنگي.

11. شعيري، حميدرضا و دينا آريانا (1390) «چگونگي تداوم معنا در چهل نامة کوتاه به همسرم از نادر ابراهيمي». نقد ادبي. سال چهارم. شمارة 14: 185-161.

12. معين، محمد (1371) فرهنگ فارسي. چاپ يازدهم. تهران: اميرکبير.

13. ‌معين، مرتضي‌بابک (1391) «استعاره و پيرنگ در انديشة پل ريکور». نقد ادبي. سال پنجم. شمارة 20: 134-121.

14. ‌معين، مرتضي‌بابک (1392) «تبيين خلق زبان شاعرانه با استفاده از نظام مبتني بر تطبيق و لغزش¬هاي مهارشده اريک لاندوفسکي». مطالعات زبان و ترجمه. سال چهل‌و‌ششم. شمارة 4: 26-7.

15. ‌معين، مرتضي‌بابک (1394) معنا به‌مثابة تجربة زيسته. تهران: سخن.

16. ناتل خانلري، پرويز (1370) دستور زبان فارسي. تهران: توس.

17. ‌هاتفي، محمد (1388) بررسي و تحليل نشانه‌ـ معناشناختي رابطة متن و تصوير در متون ادبي. رسالة دکتري زبان و ادبيات فارسي. دانشگاه تربيت مدرس.

18. يوشيج، نيما (1393) نامه¬ها. تدوين سيروس طاهباز. تهران: نگاه.