|
1. پرینس، جرالد (1391). روایتشناسی، شکل و کارکرد روایت. محمد شهبا. تهران: مینویخرد. 2. جوزجاني، منهاج سراج (1363). طبقات ناصري يا تاريخ ايران و اسلام. تصحيح عبدالحي حبيبي. تهران: دنياي كتاب. 3. جويني، عطاملك (1387). تاریخ جهانگشا. تصحیح احمد خاتمی. تهران: علم. 4. جويني، عطاملك (1391). تاريخ جهان¬گشا. تصحيح حبيب¬الله عباسي و ايرج مهركي. تهران: زوار. 5. درویشی، مرضیه (1396). بررسی اصول روایت در تاریخ جهانگشای جوینی. در: چهارمین همایش ملی متنپژوهی ادبی: نگاهی تازه به متون تاریخی، هستۀ مطالعات ادبی و کتابخانۀ ملی جمهوری اسلامی ایران، تهران، آذر 1396. 6. رابرتز، جفری (1389). تاریخ و روایت. ترجمۀ جلال فرزانه دهکردی. تهران: دانشگاه امام صادق(ع). 7. صفا، ذبيح¬الله (1371). تاریخ ادبيات در ايران. تهران: فردوس. 8. طلایی، زینب؛ عباسی، حبیبالله (1402). بررسی ساخت روایی تاریخ جهانگشای جوینی با کاربست نظریۀ جهان متن. متنپژوهی ادبی. شمارة 98: 9-34. 9. عباسی، حبیبالله؛ روشنی، شیرین (1402). خوانش فلسفیـادبی رویداد تاریخی استخلاص بخارا و تبیین عوامل شکلدهندۀ روایتهای مختلف تاریخی آن. پژوهشهای ادبیـ فلسفی. دورة اول. شمارة1: 23-40. 10. عظیمی یانچشمه، الهه (1394). پایاننامۀ «تاریخ، زبان و روایت: مطالعۀ زبان و روایت در تاریخ و تاریخنگاری عهد مغول با تکیه بر چهار متن طبقات ناصری، تاریخ جهانگشا، جامعالتواریخ و تاریخ وصاف»، دانشگاه خوارزمی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دکترای تخصصی. 11. کلارک، الیزابت (1397). تاریخ، متن، نظریه: مورخان و چرخش زبانی. ترجمۀ سیدهاشم آقاجری. تهران: مروارید. 12. میثمی، جولی اسکات (1397). تاریخنگاری فارسی: سامانیان، غزنویان، سلجوقیان. ترجمة محمد دهقانی. تهران: ماهی. 13. هرمن، دیوید (1392). عناصر بنیادین در نظریههای روایت. حسین صافی. تهران: نی. 14. Goodman, N. (1978). Ways of worldmaking. Sussex: The Harvester Press. [ DOI:10.5040/9781350928558] 15. Fludernik, M. (2009). An introduction to narratology. London & New York: Routledge. [ DOI:10.4324/9780203882887] 16. Fludernik, M. (1996). Towards a natural narratology. London: Routledge. [ DOI:10.1515/jlse.1996.25.2.97] 17. ʿAbbâsī, H., & Rošani, Š. (2023). A philosophical-literary reading of the historical event of the liberation of Bukhara and the factors shaping its different historical narratives. Literary-Philosophical Studies. 1(1): 23-40. [In Persian] 18. ʿAzīmī Yân-Češmeh, E. (2015). History, language, and narrative: A study of language and narrative in the historiography of the Mongol era with reference to four texts (Ṭabaqât-e Nâṣerī, Târīx-e Jahângošâ, Jâmiʿ al-Tawârīx, and Târīx-e Vaṣṣâf). PhD dissertation. Faculty of Literature and Humanities, Kharazmi University, Tehran. [In Persian] 19. Clark, E. (2018). History, text, theory: Historians and the linguistic turn (, Trans. S. H. Âqâjari. Tehran: Morvârid. [In Persian] 20. Darviši, M. (2017, December). The principles of narration in Jovayni's Târīx-e Jahângušâ. In The Fourth National Conference on Literary Text Studies: A New Look at Historical Texts, Literary Studies Unit & National Library of the Islamic Republic of Iran, Tehran. [In Persian] 21. Herman, D. (2013). Basic elements of narrative theory. Trans. H. Sâfī. Tehran: Ney. [In Persian] 22. Juzjâni, M. S. (1984). Ṭabaqât-e Nâṣerī: The history of Iran and Islam. Ed by ʿA. Ḥabībī, Ed. Tehran: Donyâ-ye Ketâb. [In Persian] 23. Jovayni, ʿA. M. (2008). Târīx-e Jahângošâ. Ed by A. Xâtami. Tehran: ʿElm. [In Persian] 24. Jovayni, ʿA. M. (2012). Târīxe-e Jahângošâ. Ed by H. ʿAbbâsī & I. Mehraki. Tehran: Zavvâr. [In Persian] 25. Meisami, J. S. (2018). Persian historiography: Samanids, Qaznavids, Seljuqs. Trans. M. Dehqâni. Tehran: Mâhī. [In Persian] 26. Prince, G. (2012). Narratology: The form and function of narrative. Trans. Muhammad Shahbâ. Tehrân: Minuye Xerad. [In Persian] 27. Roberts, G. (2010). History and narrative. Trans. J. Farzâneh-Dehkordi. Tehran: Imam Sâdiq University Press. [In Persian] 28. Ṣafâ, Ẓ. (1992). History of literature in Iran. Tehran: Ferdows. [In Persian] 29. Talâʾi, Z., & ʿAbbâsī, H. (2023). Narrative structure of Jovayni's Târīx-e Jahângošâ through the application of the world-of-the-text theory. Literary Text Research, 98: 9-34. [In Persian]
|