|
۱. اسلامي‌فرد، زهرا و همکاران (۱۳۹۵) «نقش پزشکان مهاجر عصر صفوي در ترويج زبان فارسي در شبه‌قارة هند». تاريخ پزشکي. دورة هشتم. شمارة ۲۸: ۱۹-۲۶. ۲. اطهر رضوي، سيد عباس (۱۳۷۶) شيعه در هند. جلد اول. قم: دفتر تبليغات حوزة علمية قم. ۳. باباسالار، علي‌اصغر و همکاران (۱۳۹۸) «سه‌نثر ظهوري ترشيزي و جايگاه آن در ادبيات فارسي». متن‌پژوهي ادبي. دورة بيست‌وسوم. شمارة ۷۹: ۱۲۷-۱۵۸. ۴. بداوني، ملاعبدالقادر (۱۸۶۸م) منتخب التواريخ. هندوستان: کلکته. ۵. براون، ادوارد (۱۳۶۷) تاريخ ادبيات ايران از فردوسي تا سعدي. ترجمة مجتبي مجتبايي و غلامحسين افشار. تهران: مرواريد. ۶. براون، ادوارد (۱۳۷۵) تاريخ ادبيات ايران از صفويه تا عصر قاجار. تحشيه و تعليق عبدالحسين نوايي و ضياءالدين سجادي. ترجمة بهرام مقدادي. تهران: مرواريد. ۷. جوکار، منوچهر (۱۳۸۵) «ملاحظاتي در ساختار ساقي‌نامه با تأکيد بر دو نمونة گذشته و معاصر»، پژوهش‌هاي ادبي. شمارة ۱۲-۱۳: ۹۹-۱۲۲. ۸. حسين‌اف، سيدجلال (۱۳۹۸) «حيات علمي-فرهنگي دکن». کتاب ماه تاريخ و جغرافيا. شمارة ۱۴۸: ۳۲-۵۰. ۹. حسين‌زاده، هدي (۱۳۹۵) «روابط صفويان با عادل‌شاهيان و تأثير آن بر گسترش فرهنگ و زبان و ادب فارسي در دکن». اطلاعات حکمت و معرفت. سال يازدهم. شمارة ۸: ۳۲-۳۷. ۱۰. حسن‌پور آلاشتي، حسين (۱۳۹۴) «سه‌تن از بزرگ‌ترين مروجان شعر فارسي سبک هندي در هندوستان». مطالعات و تحقيقات ادبي دانشگاه خوارزمي. شمارة ۱۸: ۸۰-۶۹. ۱۱. حکمت، علي‌اصغر (۱۳۳۷) سرزمين هند. تهران: دانشگاه تهران. ۱۲. درياباري، سيده‌پرنيان، و جليل تجليل (۱۳۹۱) «نقش نظام‌شاهيان و عادل‌شاهيان در خلق آثار تعلميي ظهوري ترشيزي». تحقيقات تعليمي و غنائي زبان و ادب فارسي. شمارة ۱۲: ۲۹-۴۴. ۱۳. رادفر، ابوالقاسم (۱۳۹۳) «فرهنگ‌نويسي فارسي در هند جنوبي (دکن)». کهن‌نامة ادب پارسي. سال پنجم. شمارة ۲: ۵۷-۷۰. ۱۴. دلير، نيره، و خديجه سهراب‌زاده (۱۳۹۴) «جستاري در تغيير مذهب نظام‌شاهيان دکن، بازخواني روايات تاريخي». تاريخ اسلام. شمارة ۱۷: ۳۷-۵۰. ۱۵. ذکايي ساوجي، مرتضي (۱۳۷۸) «يوسف عادل‌شاه ساوجي، منادي تشيع در هند». کيهان انديشه. شمارة ۸۳: ۱۲۱-۱۴۰. ۱۶. رياض‌الاسلام (۱۳۹۱) تاريخ روابط ايران و هند در دورة صفويه تا افشار. ترجمة محمدباقر آرام و عباسقلي غفاري‌فرد. چاپ دوم. تهران: اميرکبير. ۱۷. زرين‌کوب، عبدالحسين (۱۳۶۳) سيري در شعر فارسي. تهران: نوين. ۱۸. شهريار نقوي، حيدر (۱۳۴۱) فرهنگ‌نويسي فارسي در هند و پاکستان. تهران: وزارت فرهنگ. ۱۹. صفا، ذبيح‌الله (۱۳۶۶) تاريخ ادبيات در ايران. جلد پنجم. چاپ سوم. تهران: فردوس. ۲۰. صادقي‌علوي، محمود (۱۳۸۸) «تأسيس حکومت عادل‌شاهيان در دکن و سياست‌هاي مذهبي يوسف عادل‌شاه». انديشة تقريب. شمارة ۲۱: ۹۱-۱۰۰. ۲۱. ظهوري ترشيزي (بي‌تا) نسخة خطي مجلس شوراي ملي. شمارة ۱۴۰۴۲. ۲۲. ظهوري ترشيزي، نورالدين (۱۳۹۴) ساقي‌نامه سرودة نورالدين محمد ظهوري ترشيزي (۱۰۲۵-۹۴۴هـ). مقدمه و تصحيح و تعليقات علي‌اصغر باباسالاري و پرنيان درياباري. تهران: دانشگاه تهران. ۲۳. عالمي، خديجه (۱۳۸۹) «ملوک بهمني و جايگاه تشيع در دکن». شيعه‌شناسي. شمارة ۳۹. دورة دهم: ۱۰۱-۱۳۰. ۲۴. عالمي، خديجه (۱۳۹۳) «جايگاه تشيع در دربار عادل‌شاهيان». شيعه‌شناسي. شمارة ۴۷: ۷۹-۱۰۶. ۲۵. عامر، خان‌محمد (بي‌تا) «علل گسترش و رواج زبان و ادب فارسي در هند». نامة پارسي. سال چهارم. شمارة ۴: ۴۲-۶۴. ۲۶. عباسي، محمد (۱۳۹۶) «پژوهشي پيرامون کتاب تذکره‌الملوک اثر رفيع‌الدين ابراهيم شيرازي مورخ دربار عادل‌شاهيان براساس نسخة خطي کتابخانة ملي پاريس». پژوهشنامة تاريخ تمدن اسلامي. سال پنجم. شمارة ۱: ۴۹-۶۹. ۲۷. قادري، محيي‌الدين (۱۳۹۳) ميرمحمدمؤمن استرآبادي، مروج تشيع در جنوب هند. ترجمة علي جاروي. قم: مورخ. ۲۸. گلچين معاني، احمد (۱۳۶۸) تذکرة پيمانه. تهران: کتابخانة سنايي. ۲۹. گوپاي‌موي، محمد قدرت‌الله (۱۳۸۷) تذکرة نتايج افکار. تصحيح يوسف بيک‌باباپور. قم: مجمع ذخاير اسلامي. ۳۰. مظفر، محمدحسين (۱۳۹۱) تاريخ شيعه. ترجمة محمدباقر حجتي. چاپ چهاردهم. تهران: دفتر فرهنگ اسلامي. ۳۱. قاسمي، ميرمنصور شريف‌حسين (بي‌تا) «نقش زبان فارسي در هند». نامة پارسي. سال سوم. شمارة ۳: ۵۵-۵۹. ۳۲. محمدي، حسين (۱۳۹۷) «نقش ميرمحمدمؤمن استرآبادي در گسترش فرهنگ ايراني-شيعي در دکن». تاريخ تشيع. شمارة ۲۳: ۲۳-۳۴. ۳۳. معصومي، محسن (۱۳۸۹) فرهنگ و تمدن ايراني-اسلامي دکن در دورة بهمنيان. تهران: علمي و فرهنگي. ۳۴. معصومي، محسن، و فاطمه اصغري (۱۳۹۷) «پيامدهاي مهاجرت شيعيان ايراني به دربار حکومت‌هاي شيعي دکن (قطب‌شاهيان، عادل‌شاهيان، نظام‌شاهيان)». پژوهشنامة تاريخ تمدن اسلامي. دورة پنجاه‌ويکم. شمارة ۱: ۹۹-۱۱۵. ۳۵. نعماني، شبلي (۱۳۳۴) شعر العجم يا ادبيات منظوم ايران. ترجمة سيدمحمد فخرداعي گيلاني. جلد سوم. تهران: بي‌نا. ۳۶. نعماني، شبلي (۱۳۶۸) شعر العجم. ترجمة سيد محمدتقي فخرداعي گيلاني. سه جلد. چاپ سوم. تهران: دنياي کتاب. ۳۷. نهاوندي، عبدالباقي (۱۹۳۱) مآثر رحيمي. به سعي و تصحيح محمد هدايت حسين. جلد سوم. کلکته: ايشياتيک سوسائيتي بنگاله. ۳۸. واله داغستانی، علی‌قلی‌خان (۱۳۸۴) رياض الشعراء. تصحيح و تحقيق از ناجی نصرآبادی. تهران: اساطير. ۳۹. هاليستر، جان نورمن (۱۳۷۳) تشيع در هند. ترجمة آذرميدخت مشايخ فريدوني. تهران: مرکز نشر دانشگاهي. ۴۰. هندوشاه استرآبادي، محمدقاسم (۱۳۸۸) تاريخ فرشته. تصحيح محمدرضا نصيري. جلد دوم. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگي. ۴۱. هندوشاه استرآبادي، محمدقاسم (۱۳۹۳) تاريخ فرشته. تصحيح محمدرضا نصيري. جلد سوم. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگي. 42. Ashiq.A, (2017) Deccan Sultanates and Persian: The political and cultural relations in the medieval age, University of Hyderabad, Asian Journal of multidisciplinary studies, Vol 5, (AJMS)pp.125-128 43. Daftari, Farhad (2006) Husayni Shah Tahir b. Radi al -Din, The Biographical Encylopedia of Islamic philosophy, ed, Oliver, published by The Institude of Ismaili studies, pp209-211 44. Farooqi, Ahmad, Salma (2014) comprehensive history of medieval India Twelfth to the mid Eighteenth century, Pearson Publication, New Delhi 45. Husain, Mahdi (1977) Persian as the well-head of research in the history of India from 1030 to 1857 A.D, Indo- Iran studies - Iran House, New Delhi, pp.111-117. 46. Inder Kaur, Kumari (1966) Rize one falls the NIZAM SHAHI dynasty, Poona University. India 47. Jahan, Nargis (2002) Indo - Iran cultural relations during the Khalji period: literary aspect, a section of article read at the first seminar on Indo-Iran relations, University of Mumbai, India 48. Kirmani, Waris (1977) The nature and dimensions of Sabk-i- Hendi, Indo- Iran studies - Iran House, New Delhi, pp221-206 49. Moid, M.A, Shasi kumar and others (2005) A study of communal and peace Initiatives in Hydarabad past and present, Aman Trust, New Delhi, India pp.1-52 50. Maryam, Fatima (2012) Relation of the Sufis with the rulers of Deccan 14th -17th, Aligarh Muslim University, India 51. Majumdar, R.C, (1994) The history and culture of the India people (The Mughul empire) Vol 7,2nd edit, Bharatiya Vidya Bhavan, Bombay 52. Majumdar, R.C, (2006) The history and culture of the India people (The Delhi Sultanate) Vol 6,5th editon, Bharatiya Vidya Bhavan, Bombay 53. Nagarkar, D.D (1977) Glimpses of Ahmednagar, Publisher by Shri N.N Barshikar, Gandhi Maidan, Ahmednagar, Indiahigher educational complex of Saravan m, Sistan and Baluchestan, Iran, International journal of environmental & science education, vol 13, No 2 54. Nikpanah, Mansour, (2018) The role India's Adili Dynasty in spreading Persian language. 55. Rathnakar, Hosamani (2018) Some Architectural replications of Adil Shahi of Bijapur, Aayushi International interdisciplinary research journal (AIIRJ), Vol 7, Gulbarga University, Kalaburagi, India 56. Siraj Anwar, Mohd (1994) The relation of the Mughal empire with the Ahmadnagar kingdone (1526-1636) Center of advanced study department of history Aligarh Muslim University, Aligarh0 India 57. Sarasvati. N,/jafari, Vali(2019) Reason causing Persian migration into India during 16-18th century,International research journal of management sociology and Humaniti, Vol 10,Issue 7 pp.105-112 58. Singh Talid, Gurbachan, (1977) The Punjab and their Iranian heritage, Indo- Iran studies - Iran House, New Delhi, pp220-205
|
صاحب امتیاز و ناشر
