۱. آرمان، عليرضا و همکاران (۱۴۰۰) «واکاوي نگاشت مرکزي استعارههاي مفهومي و طرحوارههاي تصويري واژههاي آب و آتش در ضربالمثلهای برآمده از ادب فارسي». مجلة زبان و ادبيات فارسي دانشگاه خوارزمي. سال بيستونهم. شمارة ۹۰: ۷-۲۴. ۲. افراشي، آزيتا (۱۳۹۵) معنيشناسي شناختي. تهران: پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگي. ۳. امن¬خاني، عيسي، و زهرا نظاماسلامي (۱۳۹۲) «بررسي تطبيقي مفهوم عدالت در شاهنامه (ايران باستان) و آثار افلاطون». ادبيات عرفاني و اسطوره¬شناختي. سال نهم. شمارة ۲۰: ۳۹-۷۰. ۴. ثقفي، عشرت و همکاران (۱۴۰۰) «بررسي تحول استعارههاي مفهومي شجاعت در زبان فارسي در دو بازة زماني تاريخي و معاصر». جستارهاي زباني. دورة دوازدهم. شمارة ۴: ۱-۳۲. ۵. خادمي، غلامرضا، و زهرا ابوالحسني چيمه (۱۴۰۰) «مفهومسازي فرهنگي مرگ در گويش بختياري ززوهارو». جستارهاي زباني. دورة دوازدهم. شمارة ۶: ۱-۳۱. ۶. خليلي، حسين (۱۳۷۹) آرمان دادخواهي و ظلم¬ستيزي در شاهنامة فردوسي. پايان¬نامة کارشناسي ارشد زبان و ادبيات فارسي. دانشگاه شهيد بهشتي. ۷. دوفوشهکور، هانری (۱۳۷۷) اخلاقيات (مفاهيم اخلاقی در ادبيات فارسی از سدة سوم تا سدة هفتم هجری). ترجمة محمدعلی اميرمعزی و عبدالمحمد روحبخشان. تهران: مرکز نشر دانشگاهی و انجمن ايرانشناسی فرانسه در ايران. ۸. راسخ¬مهند، محمد (۱۳۹۲) درآمدي بر زبانشناسي شناختي، نظريه¬ها و مفاهيم. تهران: سمت. ۹. رزمجو، حسين (۱۳۷۴) «عدالت¬جويي و ظلم¬ستيزي فردوسي». در: نميرم از اين پس که من زنده¬ام. مجموعه مقالات کنگرة جهاني بزرگداشت فردوسي (هزارة تدوين شاهنامه). بهکوشش غلامرضا ستوده. تهران: دنيای کتاب. ۱۰. رستم¬مندي، تقي (۱۳۸۸) انديشة ايرانشهري در عصر اسلامي. تهران: اميرکبير. ۱۱. رضاييراد، محمد (۱۳۸۹) مباني انديشة سياسي در خرد مزدايي. تهران: طرح نو. ۱۲. سراج، اشرف، و بهروز محموديبختياري (۱۳۹۷الف) «استعاره¬هاي هستي¬شناختي در شاهنامة فردوسي از ديدگاه زبانشناسي شناختي». پژوهشنامة نقد ادبي و بلاغت. سال هفتم. شمارة ۲: ۵۷-۹۴. ۱۳. سراج، اشرف، و بهروز محموديبختياري (۱۳۹۷ب) «استعارههاي مفهومي حوزة اخلاق در شاهنامة فردوسي، رويکردي شناختي». پژوهشنامة اخلاق. شمارة ۴۰: ۱۲۷-۱۴۲. ۱۴. شفيعيکدکني، محمدرضا (۱۳۸۳) صور خيال در شعر فارسي. تهران: آگاه. ۱۵. صادقي، مسعود (۱۳۹۹) «استعارة مفهومي و تحليلي نو از نقش آن در اخلاق». تأملات فلسفي. سال دهم. شمارة ۲۴: ۲۳۵-۲۵۵. ۱۶. صفوي، کوروش (۱۳۸۳) درآمدي بر معني¬شناسي. تهران: سورة مهر/پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامي. ۱۷. عزيزي، طاهره (۱۳۸۸) «ترسيم چرخة عدالت در شاهنامه». علوم سياسي. سال دوازدهم. شمارة ۱۲: ۱۴۳-۱۷۰. ۱۸. فردوسي، ابوالقاسم (۱۳۹۴) شاهنامه. تصحيح جلال خالقيمطلق. تهران: سخن. ۱۹. فصيحي رامندي، مهدي (۱۳۹۲) «مفاهيم اخلاقي». پژوهشکدة باقرالعلوم. دسترسی در: .www.pajohe.ir ۲۰. قدردان، مهرداد (۱۳۸۸) جايگاه نور و آتش در آيين زرتشت. شيراز: افق پرواز. ۲۱. کريمي، مريم؛ غلامرضا سالميان، و فاطمه کلاهچيان (۱۳۹۸) «کارکردهاي شناختي استعاره در سيرالعباد الي المعاد سنايي». فنون ادبي. دورة يازدهم. شمارة ۲: ۱۱۳-۱۲۸. ۲۲. کووچش، زولتان (۱۳۹۳) مقدمه¬اي کاربردي بر استعاره. ترجمة شيرين پورابراهيم. تهران: سمت. ۲۳. کووچش، زولتان (۱۳۹۴) استعاره در فرهنگ، جهاني¬ها و تنوع. ترجمة نيکتا انتظام. تهران: سياهرود. ۲۴. کووچش، زولتان (۱۳۹۶) استعاره¬ها از کجا مي¬آيند. ترجمة جهانشاه ميرزابيگي. تهران: آگاه. ۲۵. محسني گردکوهي، فاطمه؛ ويدا شيرکوند، و آسيه گودرزينژاد (۱۳۹۹) «تحليل استعارههاي مفهومي قدرت و خوشههاي معنايي مرتبط با آن در شاهنامة فردوسي». سبکشناسي نظم و نثر. دورة سيزدهم. شمارة ۵۷: ۲۰۱-۲۲۳. ۲۶. مرادي غيث¬آبادي، رضا (۱۳۸۷) کتيبه¬هاي هخامنشي. شيراز: نويد شيراز. ۲۷. ملااحمد، ميرزا (۱۳۸۸) بيا تا جهان را به بد نسپريم (پيام اخلاقي حکيم ابوالقاسم فردوسي). تهران: اميرکبير. ۲۸. نيبرگ، هنريک ساموئل (۱۳۹۵) دين¬هاي ايران باستان. ترجمة سيف¬الدين نجم¬آبادي. تهران: مرکز ايراني مطالعات فرهنگ¬ها. 29. Evans. V. (2007) A Glossary of Cognitive Linguistics. Edinburgh: Edinburgh University Press. [ DOI:10.1515/9780748629862] 30. Lakoff, G. and Mark Jahonson (2003) Metaphors We Live By. London: Chicago University Press. [ DOI:10.7208/chicago/9780226470993.001.0001] 31. Kovecses, Zoltan (2010) Metaphor: a Practical Introduction, exercises written with reka benczes. New York: oxford university press, 2nd ed. 32. Kovecses, Zoltan (2015) Where metaphors come from: reconsidering context in metaphor. New York: Oxford University Press. [ DOI:10.1093/acprof:oso/9780190224868.001.0001] 33. Yu, Ning (1998) The Contemporary Theory of Metaphor in Chiness: A Perspective From Chinese. Amesterdam: John Benjamins.
|