آقای مهرزاد خارستانی، دکتر حسن محمدزاده،
دوره 13، شماره 25 - ( 6-1402 )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه تاثیر تمرین تصویرسازی ذهنی، یادگیری مشاهده ای، ترکیبی(تصویرسازی و یادگیری مشاهده ای) و بدنی بر بازنمایی ذهنی و عملکرد گلف بازان مبتدی بود. بدین منظور 60 نفر دانشجو (سن:22.8±2.11) بصورت تصادفی در 4 گروه: 1) تصویرسازی ذهنی، 2) یادگیری مشاهده ای، 3)ترکیبی(تصویرسازی ذهنی+یادگیری مشاهده ای) و تمرین بدنی قرار گرفتند. پس از اجرای پیش آزمون، شرکت کنندگان در هرگروه براساس گروه بندی خود تکلیف ضربه گلف را به مدت سه روز متوالی (هر روز 60 کوشش) اجرا کردند و در روز سوم پس آزمون بعمل آمد. دو روز بعد از پس آزمون، آزمون یادداری گرفته شد. دقت اجرا و ساختار بازنمایی ذهنی شرکت کنندگان بعنوان متغیر وابسته اندازه گیری شد. نتایج پژوهش نشان داد که در متغیر عملکرد، گروه تمرین بدنی بهتر از سایر گروه ها بوده است. همچنین عملکرد گروه ترکیبی نسبت به گروه تصویرسازی و یادگیری مشاهده ای بهتر بود. علاوه براین، در متغیر بازنمایی ذهنی گروه ترکیبی نسبت به سایر گروه ها بازنمایی ذهنی ساختاریافته تر و دقیقتری داشت. ضمن اینکه گروه تصویرسازی نسبت به گروه یادگیری مشاهده ای و بدنی از بازنمایی ذهنی بهتری برخوردار بود. در کل نتایج پژوهش نشان می دهد که تمرین بدنی نسبت به سایر روش ها باعث افزایش دقت در ضربه گلف میشود. همچنین تمرین ترکیبیِ تصویرسازی و یادگیری مشاهده ای در بهبود ساختار بازنمایی ذهنی تاثیر بیشتری نسبت به سایر روش های استفاده شده در این پژوهش دارد.
حبیب اله حامدیان، مهدی نمازی زاده، سید محمدکاظم واعظ موسوی، مرضیه بلالی،
دوره 13، شماره 25 - ( 6-1402 )
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر سطوح بالیدگی جسمانی و سن تقویمی بر‌توانایی‌های حرکتی دانشآموزان 12-7 سال انجام شد. براین اساس تعداد 600 دانش آموز دختر و پسر 12-7 سال در‌سه رده سنی 8-7 سال، 10-9 سال و 12-11 سال انتخاب شدند. برای تعیین وضعیت بالیدگی جسمانی از برآورد درصد قامت بزرگسالی استفاده شد. درنهایت جهت ارزیابی توانایی حرکتی از آزمون توانایی حرکتی (DMT) استفاده شد. این آزمون برای ارزیابی توانایی‌های استقامت، قدرت، سرعت، هماهنگی، انعطاف پذیری و توانایی عملکرد عمومی مورد استفاده قرار می‌گیرد. نتایج نشان داد اثر سن تقویمی و اثر سطح بالیدگی برای توانایی‌های حرکتی مورد مطالعه معنادار بود. مقایسه میانگین‌ها نشان داد دانشآموزان متولد شده در سطح بالیدگی طبیعی دارای میانگین توانایی حرکتی بالاتری نسبت به دانشآموزان در سطح بالیدگی زودرس و دیر‌رس می‌باشند. همچنین دانشآموزان دختر با سطح بالیدگی دیر‌رس دارای پایین‌ترین میانگین توانایی حرکتی هستند. نتایج نشان‌داد اثر تعاملی سطح بالیدگی- سن تقویمی دختران معنادار بود. براساس نتایج مطالعه حاضر سطح بالیدگی اثر معناداری بر عملکرد و اجرای مهارتهای حرکتی دارد. در نهایت نتایج این پژوهش منحصر‌به جامعه فعلی و محدود به رنج سنی 12-7 سال شهر تهران می‌باشد و نماینده تمام گروه های سنی نیست.
ساناز حسینی، رسول یاعلی، گلناز فائزی، سارا افتاده،
دوره 13، شماره 26 - ( 10-1402 )
چکیده
یکی از سؤالات اساسی در علم حرکت نظری و کاربردی، توان‌بخشی و ورزش این است که چگونه فرایند اکتساب و یادگیری مهارتهای حرکتی جدید را می‌توان افزایش داد. یادگیری افتراقی به منظور یادگیری، بدون تکرار حرکت و بدون اصلاحات در طول فرایند اکتساب مهارت رخ می‌دهد. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تمرین یادگیری افتراقی و تداخل ضمنی بر یادداری و انتقال سرویس کوتاه بک هند بدمینتون بود. پیش از اجرای پروتکل از همه‌ی مشارکت‌کنندگان پیش آزمون گرفته شد. سپس هر گروه مطابق با نوع تمرین خود، 8 جلسه به تمرین پرداخت. یک روز بعد از اتمام پروتکل تمرین، از همه‌ی مشارکت‌کنندگان آزمون یادداری و انتقال به عمل آمد. نتایج آزمون t مستقل نشان داد که بین گروههای یادگیری افتراقی و تداخل ضمنی در آزمون یادداری و انتقال تفاوت معنادار وجود دارد (p= 0.00). در حقیقت، نتایج تحقیق اثربخشی یادگیری افتراقی را بر یادداری و انتقال سرویس بکهند بدمینتون نشان می‌دهد. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده می‌توان اظهار داشت که رویکرد یادگیری افتراقی برای یادگیری مهارت مفید است و می‌توان با ایجاد نوسان در فرد موجب کشف راه‌حل‌های انطباقی شد و به بهبود و یادگیری مهارت کمک کرد.
زهرا نزاکت الحسینی، صالح رفیعی، صادق نصری،
دوره 13، شماره 26 - ( 10-1402 )
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرین مشاهدهای بر پیش‌بینی و رفتار جستجوی بینایی در بازیکنان هندبال، در موقعیتهای دفاع هندبال، بود. شرکتکنندگان 23 بازیکن مرد هندبالیست با دامنه سنی 19- 16 عضو تیم‌های ملی جوانان و پیشگامان اصفهان بودند. بازیکنان کلیپهایی از موقعیتهای دفاع هندبال، با استفاده از عینک ردیاب بینایی مشاهده کردند. پیش‌بینی خود را در مورد نتیجه موقعیت توپ طی پیش آزمون به صورت شفاهی بیان کردند. بازیکنان، در دو گروه رفتار خیرگی که تحت تمرین مشاهدهای (مشاهده کلیپ‌های خروجی عینک ردیاب بینایی) و گروه مشاهده که تنها کلیپ‌های هندبال را مشاهده کردند، قرار گرفتند. سپس از دو گروه بعد از 10 جلسه 45 دقیقه‌ای پس آزمون گرفته شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس مرکب عاملی با فرض کرویت موخلی نشان داد که، دقت پیش‌بینی و رفتار جستجوی بینایی گروه رفتارخیرگی در پس آزمون به‌طور معنیداری بهتر از گروه مشاهده بود. هندبالیست‌های مدافع در موقعیت دفاع 3×3 نسبت به دو موقعیت دیگر (2×2، 1×1)، برای پیش‌بینی و تشخیص الگوی بازیکن مهاجم بر اطلاعات زمینه‌ای و کینماتیک بازیکن مهاجم، تمرکز کردند.
حسام رمضان زاده،
دوره 13، شماره 26 - ( 10-1402 )
چکیده
هدف این پژوهش، مطالعه نقش سرمایه‌گذاری مجدد حرکت بالا و پایین بر اکتساب، یادداری و خودکاری مهارت پرتاب دارت در بر اساس مدل تداخل-خطا بود. تعداد 100 دانشجوی کارشناسی انتخاب و بر اساس مقیاس سرمایه‌گذاری مجدد حرکت به دوطبقه بالا و پایین تقسیم شدند. افراد هر طبقه به‌طور تصادفی در پنج گروه مسدود-کم‌خطا، مسدود-پرخطا، تصادفی-کم‌خطا، تصادفی-پرخطا و تصادفی قرار گرفتند. نتایج نشان داد، گروه تصادفی-کم‌خطا و تصادفی-پرخطا به ترتیب بهترین و بدترین عملکرد را نسبت به سایر گروهها از خود به نمایش گذاشتند. تفاوت بین دو گروه سرمایه‌گذاری مجدد بالا و پایین در آزمون یادداری و خودکاری معنی‌دار و به نفع سرمایه‌گذاری مجدد پایین بود. در آزمونهای اکتساب و یادداری، گروههای مسدود در طبقه سرمایه‌گذاری مجدد بالا و گروههای تصادفی در طبقه سرمایه‌گذاری مجدد پایین، عملکرد بهتری داشتند. نتایج در مرحله خودکاری متفاوت و در تمام گروهها به نفع سرمایه‌گذاری مجدد پایین بود. نتایج این پژوهش، نشان می‌دهد، سطح سرمایه‌گذاری مجدد افراد می‌تواند نقش مهمی در یادگیری و خودکاری مهارتهای حرکتی داشته باشد. افراد با سطح سرمایه‌گذاری مجدد کمتر، در شرایط تمرینی با تلاش شناختی بیشتر (تمرین تصادفی) و افراد با سطح سرمایه‌گذاری مجدد بالاتر، در شرایط تمرینی با تلاش شناختی کمتر (تمرین مسدود) عملکرد بهتری دارند.
سجاد مومنی، جلال دهقانی زاده،
دوره 13، شماره 26 - ( 10-1402 )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه فعالیت بدنی در دوران پاندمی کرونا 19 با امید به زندگی و رضایت از زندگی سالمندان با ارائه یک مدل ساختاری بود. روش پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی بود که به صورت مقطعی در سال 1400 صورت پذیرفت. جامعه آماری پژوهش را تمامی سالمندان مرد بالای 60 سال شهر همدان تشکیل دادند. تعداد 391 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس و از تمامی اماکن عمومی شهر همدان به عنوان نمونه انتخاب شدند و به سؤالات پرسشنامه بین‌المللی فعالیت جسمانی، رضایت از زندگی و امید به زندگی بزرگ‌سالان پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS26 و Smart PLS3 به روش معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که 2/54 درصد از افراد فعالیت بدنی کم، 6/37 درصد متوسط و 2/8 درصد فعالیت بدنی شدید داشتند. فعالیت بدنی در دوران کرونا تأثیر مثبت و معناداری بر رضایت از زندگی (01/0>P) و امید به زندگی (01/0>P) داشته است. بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر به نظر می‌رسد اگر سالمندان به انجام فعالیت‌های بدنی بپردازند پیامدهای آن افزایش امید و رضایت از زندگی در دوران کرونا خواهد بود.
حمید صالحی، سمیرا پناهی،
دوره 13، شماره 26 - ( 10-1402 )
چکیده
هدف از این پژوهش تعیین نقش حرکات و اشارات خاصی از بدن در محاسبات ساده ریاضی بود. چهل وهفت دانشجو (۲۵ زن؛ میانگین سن 51/3 ± 45/23 سال) داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. شرکتکنندگان دو تکلیف را انجام دادند. در تکلیف شمارش آیتم‌‌ها، به شرکتکنندگان مجموعه‌هایی از مربع‌های رنگی هم‌اندازه نشان داده شد و از آنها درخواست شد تا با اشاره انگشت، تکان دادن سر، یا بدون هیچ‌گونه اشاره‌ای، یک رنگ خاص را بشمارند. پس از انجام تکلیف شمارش و برای اندازهگیری عملکرد حافظه کاری، از شرکتکنندگان خواسته شد دسته‌هایی از الفبا که پیش‌تر برای آنها نمایش داده‌شده بود را به یاد آورند. نتایج نشان داد که در هنگام استفاده از انگشت اشاره یا حرکات سر حین شمارش، شرکتکنندگان سریع‌تر و دقیق‌تر از شرایط بدون حرکت عمل کردند. نتایج تکلیف حافظه نشان داد که وقتی شرکتکنندگان حین شمارش از اشارات انگشت و حرکات سر استفاده کردند، نسبت به وقتی‌که حرکتی نداشتند، حروف بیشتری را سریع‌تر بازیابی کردند؛ بنابراین، این حرکات به آزاد شدن منابع شناختی کمک کرده‌اند. یافته‌ها این فرضیه را تأیید می‌کند که ممکن است این قبیل اشارات از طریق کاهش بار شناختی موجب تسهیل کارکردهای شناختی شوند. پژوهش حاضر، همسو با تحقیقات پیشین، نشان می‌دهد که ما می‌توانیم با استفاده از حرکات دست و سرانجام برخی از عملیات ساده ریاضی را تسهیل کنیم.
سعید نظری، فاطمه نجفیان، شهین رمضانی، مرتضی همایون نیا فیروزجاه، فرزانه برمکی،
دوره 13، شماره 26 - ( 10-1402 )
چکیده
هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر توهمات بینایی و دستورالعمل کانون توجه بر عملکرد و یادگیری ضربه پات گلف بود. تعداد 48 دانش‌آموز با دامنه سنی (9-7) سال، به صورت هدفمند از جامعه در دسترس و به صورت تصادفی به چهار گروه (توهم بینایی بزرگ دستورالعمل توجه بیرونی، توهم بینایی بزرگ دستورالعمل توجه درونی، توهم بینایی کوچک دستورالعمل توجه بیرونی، توهم بینایی کوچک دستورالعمل توجه درونی) اختصاص یافتند. پژوهش حاضر، در پنج مرحله مختلف پیشآزمون، اکتساب، یادداری، انتقال و تکلیف ثانویه انجام شد. در تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که در تمامی مراحل به ویژه تکلیف ثانویه دو گروه توجه بیرونی با هدف ادراک‌شده بزرگ و کوچک، عملکرد بهتری نسبت به سایر گروهها داشتند. این یافته‌ها اهمیت توجه بیرونی و اثر مضاعف و افزایشی آن با توهمات بینایی را نشان داد که ممکن است بستری در جهت مکانیزمهای یادگیری ضمنی باشد لذا توصیه میشود مربیان تربیت‌بدنی از متغیرهای روان‌شناختی (توجه بیرونی و توهمات بینایی) در آموزش مهارت میدانی پات گلف استفاده کنند.
سارا افتاده، رسول یاعلی، فرهاد قدیری،
دوره 14، شماره 27 - ( 6-1403 )
چکیده
هدف تحقیق، بررسی تأثیر تمرین بینایی و مهارتی بر مهارتهای بینایی و عملکرد، یادداری و انتقال سرویس کوتاه بکهند بدمینتون بود. 20 دانشجوی دختر به‌صورت تصادفی به دو گروه 10 نفری ترکیبی و مهارتی تقسیم شدند. گروهها باتوجه‌به نوع تمریناتشان، تمرینات بینایی و مهارتی سرویس را 6 هفته انجام دادند. قبل و بعد از تمرین، آزمونهای بینایی و عملکرد، یادداری و انتقال سرویس کوتاه بکهند گرفته شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمونهای t و تحلیل واریانس مختلط با سطح معنیداری 05/0 استفاده شد. تحلیل داده‌ها نشان داد که گروهها در مهارتهای بینایی تفاوت معنی‌دار داشتند. گروه ترکیبی در عملکرد، یادداری و انتقال سرویس پیشرفت معنیداری داشتند. همچنین بررسی تأثیر تعاملی زمان و نوع تمرینات نشان داد که گروه ترکیبی نسبت به گروه مهارتی پیشرفت بیشتری داشتند. نتایج این تحقیق، اثرات ترکیبی بینایی و ورزشی را بیشتر از تمرینات جداگانه بینایی و ورزشی نشان می‌دهد و باتوجه‌به نتایج تحقیق پیشنهاد میشود که تمرینات بینایی به‌عنوان تمرین مکمل در برنامه تمرین‌های ورزشی رشته بدمینتون گنجانده شود.
زهرا قدیمی کلاته، مهدی شهبازی، سید فردین قیصری،
دوره 14، شماره 27 - ( 6-1403 )
چکیده
هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر بازخورد خود الگودهی خودتنظیمی در مقایسه با بازخورد خود الگودهی دامنهای، در تکلیف سرویس تنیسی والیبال بود. بدین منظور، دو گروه از افراد مبتدی و نیمهماهر، در دو زیر گروه بازخورد خود الگودهی خودتنظیمی و بازخورد خود الگودهی دامنهای، مهارت سرویس تنیسی والیبال را در شش جلسه تمرین کردند. طرح تحقیق شامل اندازهگیری عملکرد سرویس تنیسی والیبال در پیشآزمون، پسآزمون، آزمون یادداری و آزمون انتقال بود. در هر جلسه، زیرگروه بازخورد خودتنظیمی خود الگودهی، متناسب با تعداد بازخوردهایی که زیرگروه بازخورد خود الگودهی دامنهای دریافت کرده بودند، جفت شدند و انتخاب میکردند که بازخورد خود الگودهی بعد از کدام کوشش ارائه گردد. نتایج نشان داد که هر دو شیوه ارائه بازخورد در هر دو گروه به طور معناداری باعث بهبود سطح عملکرد آزمودنیها در پسآزمون، آزمون یادداری و انتقال شد (05/0> P). همچنین گروه مبتدی از بازخورد خود الگودهی خودتنظیمی بیشتر از بازخورد خود الگودهی دامنهای در آزمون انتقال سود بردند (05/0>P)؛ درحالیکه گروه نیمه ماهر از بازخورد خودتنظیمی و دامنهای در آزمون انتقال به یک اندازه سود بردند (05/0<P). به نظر می‌رسد مزایای خودتنظیمی در خود الگودهی هم قابل‌تعمیم است؛ بنابراین استفاده از اثر خودتنظیمی در بازخورد خود الگودهی، در آموزش سرویس تنیسی والیبال، در گروههای مبتدی و ماهر به مربیان و معلمان ورزشی پیشنهاد میشود.
داود فاضلی کسرینه، حمیدرضا طاهری، علیرضا صابری کاخکی،
دوره 14، شماره 27 - ( 6-1403 )
چکیده
هدف این پژوهش بررسی تأثیر تغییرپذیری تمرین در تمرین جسمانی در مقایسه با تمرین مشاهدهای در اجرای ضربه گلف بود. به این منظور 50 نفر دانشجو (7/3±25 سال) در این پژوهش شرکت کردند. شرکتکنندگان به صورت تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند (جسمانی مسدود، جسمانی متغیر، مشاهدهای مسدود، مشاهدهای متغیر و کنترل). در مرحله اکتساب، گروه جسمانی متغیر به صورت تصادفی 50 کوشش ضربه گلف را از 5 نقطه شروع متفاوت به سمت دو هدف مختلف انجام میداد اما گروه جسمانی ثابت 50 کوشش تمرینی را از یک نقطه به سمت یک هدف از پیش تعیین شده انجام میداد. گروههای مشاهدهای متغیر و ثابت فیلم عملکرد گروههای جسمانی ثابت و متغیر را مشاهده میکردند. گروه کنترل فقط در پیشآزمون و پسآزمون شرکت میکرد. 10 دقیقه و 24 ساعت بعد از تمرین، شرکتکنندگان آزمونی مشابه با پیشآزمون را انجام دادند. دقت ضربه به عنوان متغیر وابسته مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد که تغییرپذیری تمرین نسبت به تمرین ثابت هم در حالت جسمانی و هم در حالت مشاهدهای تاثیر مثبت معنیداری بر عملکرد داشته است. احتمالاً مکانیزمهای زیربنایی مشابه و همچنین اثر بازخوردی مشابه منجر به اثربخشی بهتر گروه متغیر نسبت به ثابت در اجرای جسمانی و مشاهده شده است.
مینا کشاورز، سپیده جلالی اقدم، حسن محمدزاده،
دوره 14، شماره 27 - ( 6-1403 )
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر یک دوره تمرینات پیلاتس بر سلامت عمومی و اضطراب زنان در دوران قرنطینه ناشی از ویروس کرونا انجام شده است. این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی، با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور 50 زن با میانگین سنی 2 ±25 سال به روش نمونه‌گیری در دسترس از شهر ارومیه انتخاب شده و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه به تمرینات پیلاتس به‌صورت آنلاین در منزل پرداختند و گروه کنترل در این مدت مداخله‌ای دریافت نکردند. متغیرهای وابسته با استفاده از پرسش‌نامه‌های سلامت عمومی و مقیاس اضطراب ویروس کرونا اندازهگیری شدند. نتایج تحلیل واریانس مرکب نشان داد که نمرات تمامی مؤلفه‌های سلامت عمومی و اضطراب زنان جوان گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بهتر بود که بیانگر اثربخشی تمرینات پیلاتس بر متغیرهای مربوطه در این دوران قرنطینه است؛ بنابراین، بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان استنباط کرد که پیلاتس باعث بهبود سلامت عمومی و اضطراب زنان جوان میشود و داشتن یک برنامه ورزشی منظم یک استراتژی کلیدی برای حفظ سلامت عمومی افراد در طول قرنطینه ناشی از شیوع ویروس کرونا است.
ناصر امیدزاده، مهین عقدایی، علیرضا فارسی،
دوره 14، شماره 27 - ( 6-1403 )
چکیده
هدف پژوهش، بررسی تأثیر کانون توجه شنیداری با بار بالا و پایین شناختی بر عملکرد ورزشی و حافظه کاری نوجوانان بود. پژوهش نیمه‌تجربی و شامل دانشآموزان نوجوان دوره ابتدایی و متوسطه اول شهر کوهنانی بودند. نمونه آماری، 20 دانش آموز 13-11 ساله بود. در پیشآزمون، از ضربه چیپ فوتبال استفاده شد. مرحله اکتساب در 4 روز متوالی اجرا شد. در مراحل یادداری تاخیری و انتقال، آزمون ان-بک و ضربه چیپ فوتبال اجرا شد. نتایج نشان داد؛ در گروه کانون توجه شنیداری با بار بالای شناختی، اثر کانون توجه شنیداری با بار بالای شناختی بر عملکرد ورزشی و حافظهکاری معنادار بوده (01/0≥p) و گروه کانون توجه شنیداری با بار پایین شناختی، فقط در حافظهکاری بهبود را نشان داد (01/0≥p). بنابراین دستکاری بار شناختی بر حافظهکاری و عملکرد ورزشی تأثیر مثبت دارد.
هانیه قاسمیان مقدم، مهدی سهرابی،
دوره 14، شماره 27 - ( 6-1403 )
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تمرینات پایه تکواندو بر کارکردهای اجرایی کودکان با اختلال یادگیری انجام شد. بدین منظور، 20 نفر از کودکان پسر 10 تا 12 سال با اختلال یادگیری در شهر مشهد انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه تمرین و کنترل جای‌دهی شدند. گروه تمرین به مدت 12 جلسه، هر جلسه 50 دقیقه و با تکرار سه روز در هفته تمرینات تکواندو را انجام دادند. گروه کنترل نیز در طی این دوره به فعالیت‌های عادی روزمره خودپرداخت. تغییرات در کارکردهای اجرایی آزمودنیها قبل و بعد از دوره تمرین توسط آزمونهای ان – بک و برج لندن سنجیده شد. جهت تجزیه‌وتحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که تمرینات پایه تکواندو موجب بهبود کارکردهای اجرایی در گروه تمرین میشود؛ تمامی این تغییرات در مقایسه با گروه کنترل معنادار بود (05/0> p)؛ بنابراین بر اساس نتایج پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که تمرینات پایه تکواندو با تأثیر بر مناطق مغزی مربوط به کارکردهای اجرایی در کودکان با اختلال یادگیری، به بهبود کارکردهای اجرایی این کودکان کمک می‌کند.
علی حسین ناصری، عباس بهرام، حمید صالحی، افخم دانشفر،
دوره 14، شماره 28 - ( 10-1403 )
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی نقش حافظه کاری در اثربخشی پروتکل‌های تمرین کم خطا برای تسهیل یادگیری حرکتی ضمنی در نوجوانان با و بدون کم‌توانی ذهنی انجام شد. تعداد ۲۰ نوجوان پسر با کم‌توانی ذهنی و ۲۰ نوجوان پسر عادی (میانگین سن = ۸۰/۰±۱۲/۱۲ سال) به‌صورت داوطلبانه در این پژوهش مشارکت کردند. شرکتکنندگان کم‌توان ذهنی و عادی به طور جداگانه، بر اساس هوش‌بهر در گروههای تمرین کم خطا و پر خطا جایگزین شدند. تکلیف تمرینی شامل هدف‌گیری به سمت اهداف هم‌مرکز با استفاده از توپ مینی‌بسکتبال بود. گروه تمرین کم خطا تکلیف را از فواصل نزدیک به‌دور (۳، ۳.۲۵، ۳.۵ و ۳.۷۵ متر) انجام دادند، درحالیکه گروه تمرین پر خطا از فواصل دور به نزدیک تمرین کردند. میزان فعال‌سازی یادگیری حرکتی ضمنی با مقایسه عملکرد در شرایط تکلیف دوگانه بلافاصله پس از تمرین، و همچنین پس از ۲۴ ساعت و یک هفته ارزیابی شد. همچنین میزان درگیری حافظه کاری در طول تمرین مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که گروه تمرین کم خطا که به درگیری کمتری در حافظه کاری نیاز داشت، در آزمون در شرایط تکلیف دوگانه عملکرد بهتری نسبت به گروه پر خطا نشان دادند (۰۵/۰p<). این یافته‌ها در خصوص تأثیر خطاها در یادگیری حرکتی ضمنی در نوجوانان با و بدون کم‌توانی ذهنی برای طراحی استراتژی‌های یادگیری مهارتهای حرکتی در نوجوانان، صرف‌نظر از توانایی‌های شناختی، اهمیت زیادی دارند. نتایج با پیش‌بینی‌های نظریه حلقه بسته آدامز و نظریه بازگماری در خصوص مزایای کاهش خطاها در یادگیری حرکتی هم‌راستا بود، اما با نظریه طرح‌واره اشمیت سازگار نبود.
مریم رخصتی عراقی، اسماعیل نصیری، صادق نصری، محمدرضا اسماعیلی،
دوره 14، شماره 28 - ( 10-1403 )
چکیده
در این پژوهش اثربخشی دو سبک مربیگری شاگرد محور و مربی‌محور بر خودکارآمدی و عملکرد ورزشی دختران ژیمناست مورد مطالعه قرار گرفت. روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی و از طرح پیشآزمون- پسآزمون استفاده شد. جامعه آماری، دختران ژیمناست 14-11 سال شهر تهران بود. روش نمونه‌گیری، خوشهای تک مرحلهای و نمونه پژوهش40 نفر دختران ژیمناست که بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزار های سنجش متغیرها شامل پرسشنامه خودکارآمدی ورزشی (صحرائیان و همکاران،1395) و پرسشنامه محقق ساخته عملکرد ورزشی بوده است. پس از انجام پیشآزمون، گروه ها به طور جداگانه و به مدت دو ماه و دو روز در هفته در جلسات یک و نیم ساعته پروتکل تمرینات ورزشکار محور و مربی محور را اجرا کردند. از تحلیل کوواریانس برای آزمون فرضیه‌ها استفاده گردید. یافته‌ها در مرحله پیشآزمون نشان داد که خودکارآمدی ورزشی و عملکرد ورزشی دختران ژیمناست گروه شاگرد محور به طور معناداری بیشتر از گروه مربی محور بوده است (05/0< P ). نتیجه‌گیری میشود که سبک مربیگری شاگرد محور در مقایسه با مربی محور در افزایش خودکارآمدی ورزشی و عملکرد ورزشی شاگردان اثربخشی بیشتری دارد و به مربیان پیشنهاد میشود در برنامه تمرینی دختران ژیمناست، تمرینات شاگرد محور را مورد توجه ویژه قرار بدهند.
شعله خداداد کاشی، نادر رنجبر، رحیم خسرومنش، آمنه اسدالهی،
دوره 14، شماره 28 - ( 10-1403 )
چکیده
تا کنون تحقیقات پراکنده بسیاری درباره جنبه‌های گوناگون فواید فعالیت بدنی برای زنان در رشته‌های علمی مختلف انجام شده است؛ ولی در این باره تحلیل و نظریه‌پردازی منسجمی انجام نشده بود. از همین رو هدف تحقیق حاضر شناسایی، دسته‌بندی و بررسی انواع فواید فعالیت بدنی برای زنان ایرانی در مراحل مختلف زندگی و نظریه‌پردازی درباره روند و تأثیرگذاری تجربه فواید فعالیت بدنی بر انگیزه‌های اولیه بود. روش تحقیق، گرندد تئوری، رویکرد نظام‌مند بود. نمونه‌گیری از نوع نمونه‌گیری نظری بود. تحلیل داده‌ها به روش «پرسش» و «مقایسه» مستمر انجام شد. به‌منظور رسیدن به اشباع نظری ضمن بررسی متون تخصصی، با 136 خانم 7-78 ساله ایرانی که به طور مرتب به فعالیت بدنی می‌پرداختند بعلاوه 17 مادر و 6 پدر، مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته انجام شد. یافته‌های تحقیق حاضر نشان داد فواید فعالیت بدنی برای زنان ایرانی را می‌توان در شش مقوله کلی دسته‌بندی کرد که عبارت‌اند از: «توسعه سلامتی»، «توسعه حرکتی»، «توسعه رفتاری-اجتماعی»، «غنی‌سازی اوقات فراغت»، «زیبایی» و «پیشگیری و درمان». یافته‌ها همچنین نشان داد تجربه فواید فعالیت بدنی به‌شدت روی تعدیل انگیزه‌های اولیه و شکل‌دادن انگیزه‌های قوی و پایدار تأثیرگذار است. باتوجه‌به یافته‌های تحقیق؛ مدیران فرهنگی -ورزشی باید همه فواید مهم تجربه‌شده فعالیت بدنی توسط زنان ایرانی در مراحل مختلف زندگی را در محتوای برنامه‌های ترویجی فعالیت بدنی زنان ایرانی قرار دهند و به ارائه مطالب کلی و تخصصی ناملموس اکتفا نکنند.
غزال نوژن، حسن محمدزاده، جلال دهقانی زاده،
دوره 14، شماره 28 - ( 10-1403 )
چکیده
در سالهای اخیر تلاشهای زیادی برای ابداع روشهای جدید آموزش مهارتهای ورزشی صورت‌گرفته که علاوه بر آموزش تکنیک و تاکتیک بازی، شناخت و هیجان فراگیران را بیشتر به چالش می‌کشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه روشهای آموزش ورزش و سنتی بر فراشناخت و فراهیجان در مهارتهای تنیس بود. پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیشآزمون - پسآزمون بود. آزمودنیها شامل 24 دختر نوجوان شهر ارومیه (سن: 36/1±54/16سال) بودند که به صورت غیر تصادفی به دو گروه آموزش ورزش و سنتی تقسیم شدند. تمرینات شامل 14 جلسه به مدت 4 هفته (3 جلسه در هفته) بود. ابزار پژوهش پرسشنامه فراشناخت ولز و پرسشنامه فراهیجان میتمانسگروبر بود. نتایج نشان داد که بین دو گروه آموزش ورزش و سنتی در افزایش میزان فراشناخت (004/0=p)، فراهیجان مثبت (007/0=p) و فراهیجان منفی (015/0=p) تفاوت معناداری وجود دارد. در گروه آموزش ورزش، به طور معنیداری، فراشناخت (001/0=p) و فراهیجان مثبت (001/0=p) افزایش یافتند و فرا هیجان منفی (001/0=p) بهبود یافت، اما تغییرات این شاخصها در گروه آموزش سنتی معنی‌دار نبود (05/0<P). در نتیجه، توصیه میشود افراد مبتدی با اجرای فعالیت ورزشی به روش آموزش ورزش علاوه بر فواید جسمانی از مزیتهای بهبود دانش فراشناختی و ارتقا فراهیجانی این نوع روش تمرینی بهره‌مند شوند.
محمد تقی اقدسی، بهزاد بهزادنیا، حیدر مهدی درویش الدریساوی،
دوره 14، شماره 28 - ( 10-1403 )
چکیده
هدف این مطالعه مقایسه نقش بازی‌های زمین کوچک و شیوه آموزش سنتی بر خلاقیت فردی و تیمی فوتبالیست‌های مبتدی 12-11 سال بود. برای انجام این مطالعه 30 فراگیر به روش در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه آموزش به روش سنتی و بازی‌های زمین کوچک تقسیم شدند. پس از پیشآزمون آزمودنیها به مدت 16 هفته و هر هفته 4 جلسه یک‌ساعته توسط مربیان مختص خود مهارتهای فوتبال را در زمین 7 Ï 7 تمرین کردند. درنهایت پسآزمون مطابق با پیشآزمون ارزیابی شد. نتایج مطالعه در بخش توصیفی نشان داد اعمال مناسب، اعمال خلاق و اورجینال در گروه بازی‌های زمین کوچک در مقایسه با گروه سنتی رشد بیشتری داشته است. در این راستا اعمال نامناسب کاهش بیشتری نشان داده است. در بخش آزمونهای استنباطی نتایج نشان داد اثر آزمون و آزمون*گروه برای اعمال مناسب معنادار است و اثر آزمون برای اعمال کل نیز نتیجه مشابه را نشان داد. می‌توان گفت بازی‌های زمین کوچک با قراردادن بازیکن در یک محیط کوچک باعث میشود تا فراگیر موقعیت بیشتری برای اجرا و زمان کمتری برای تصمیم‌گیری داشته باشد که این موضوع منجر به بهبود خلاقیت در ورزش‌های تیمی مانند فوتبال میشود.
شهروز شادروز، فاطمه رضایی، ایوب اسدی،
دوره 14، شماره 28 - ( 10-1403 )
چکیده
هدف از این پژوهش تعیین تأثیر هدایت توجه به صورت دستورالعمل کلامی و برجسته سازی ادراکی در حین الگودهی بر یادگیری مهارت هدف گیری کودکان بود. پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌های نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. تعداد 60 نفر دانش‌آموز پسر بین 7 تا 10 سال از مدارس ابتدایی شهر بجنورد به صورت هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضرشامل تعدادی نمایشگر ویدئویی، ردیاب بینایی، توپ تنیس، یک سیبل به فاصله 3 متری از خط محل پرتاب بر روی دیوار بود. شرکت کنندگان به چهار گروه تمرین کانون توجه درونی-الگودهی از طریق دستورالعمل، کانون توجه بیرونی-الگودهی از طریق دستورالعمل، کانون توجه درونی-الگودهی از طریق برجسته سازی ادراکی و کانون توجه بیرونی-الگودهی از طریق برجسته سازی ادراکی تقسیم شدند. هر 4 گروه، در مرحله اکتساب، طی 5 جلسه و هر جلسه 3 بلوک 10 تایی شامل 30 پرتاب بالای شانه را با توپ تنیس اجرا کردند و در انتهای هر جلسه از آنان آزمون بعمل آمد و امتیازات آنها توسط آزمونگر ثبت شد. آزمون یادداری نیز به فاصله 36 ساعت بیتمرینی اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دوراهه به منظور بررسی اثر هدایت توجه با دستورالعمل کلامی و برجسته سازی ادراکی بر یادگیری حرکتی در چهار گروه در مراحل مختلف آزمون استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد که دو گروه برجسته سازی ادراکی با هدایت توجه (درونی/بیرونی) در مرحله اکتساب (P=0/005) و یادداری (P=0/006) نسبت به دو گروه دستورالعمل کلامی با سطح معناداری(P≤0/05) عملکرد بهتری داشتند. بنابراین استفاده از برجسته سازی ادراکی اثرات یادگیری مشاهدهای را مضاعف می‌کند.
