مقدمه: هدف این آینده‌نگاری ورزش تربیتی ایران با رویکرد کارت امتیازی متوازن در افق 1415 بود. پژوهش حاضر از نوع آمیخته (کیفی- کمی) و طرح آن از نوع اکتشافی متوالی بود.
روش‌شناسی: مشارکت‌کنندگان این پژوهش را صاحبنظران ورزش تربیتی تشکیل می‌دادند. روش نمونه‌گیری انتخاب مشارکت‌کنندگان گلوله‌برفی بود و بر مبنای اشباع نظری 12 نفر انتخاب شد. برای گردآوری داده‌ها از ابزارهای مصاحبه و پرسشنامه استفاده شد و برای ممیزی آن از معیارهای لینکلن و گابا (1985) که شامل اعتبار، انتقال، قابلیت اعتماد و تأییدپذیری استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها در بخش تحلیل مصاحبه از روش کدگذاری، برای غربالگری شاخصها از روش دلفی فازی و در بخش آینده‌پژوهی از روش تحلیل ساختاری و سناریونویسی استفاده شد.
یافته‌ها: با تحلیل مصاحبه‌ها 150 عامل مؤثر بر آینده ورزش تربیتی ایران مبتنی بر کارت امتیازی متوازن شناسایی شد و با تجمیع کدهای اولیه در مرحله‌کدگذاری ثانویه این عوامل به 105 مورد کاهش پیدا کرد. سپس در مرحله کدگذاری محوری با تجمیع مفاهیم نهایی اقتباس شده از متن مصاحبه 18 مقوله فرعی مبتنی بر 6 منظر کارت امتیازی متوازن تشکیل شد و نتایج تحلیل دلفی نشان داد عامل‌های احصاء شده به درستی پدیده مورد نظر را تبیین می‌کنند. سرانجام براساس یافته‌ها 4 پیشران کلیدی مدیریت کارآمد، افزایش رضایت‌مندی مخاطبان، توسعه سرمایه‌های اطلاعاتی، و اجتماع‌سازی ورزش تربیتی به دست آمد که پایه و اساس دو سناریوی اصلی تحول‌خواهی و اراده‌گرایی بی‌ثمر بود.
بحث و نتیجه‌گیری: در نتیجه پیشنهاد می‌گردد به منظور توسعه ورزش تربیتی ایران، هم‌افزایی و حکمرانی مدیریت کارآمد، افزایش رضایت‌مندی مخاطبان، توسعه سرمایه‌های اطلاعاتی، و اجتماع‌سازی ورزش تربیتی صورت پذیرید.
