دوره 4، شماره 8 - ( 9-1393 )
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین جو انگیزشی و رضایتمندی ورزشکاران شرکتکننده در مسابقات فوتسال لیگ برتر تهران بود که از 196 بازیکن، 153 نفر به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند.به منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های جو انگیزشی درکشده در ورزش (PMCSQ) با 21 سؤال و رضایتمندی ورزشکاران(ASQ) با 14 سؤال استفاده کردیم و روایی آنها را شش متخصص تأیید کردند. در یک مطالعه راهنما، ضریب پایایی این پرسشنامهها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 82/0 و 89/0 برآورد شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر، آزمون تعقیبی بونفرونی، تی همبسته و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنیداری p&le 0/05 تحلیل شدند. نتایج نشان داد جو انگیزش مهارتی میانگین بالاتری نسبت به جو عملکردی دارد. بین ابعاد چهارگانه رضایتمندی ورزشکاران نیز تفاوت معنیداری وجود داشت و رضایت ورزشکاران از رفتار و تعامل مربی بیشتر بود. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که فقط رضایت ورزشکار از عملکرد تیمی نسبت به ابعاد دیگر کمتر بود. رابطه مثبت و معنیداری بین جو انگیزشی مهارتی تیم با رضایت از عملکرد تیمی، رضایت از عملکرد فردی، رضایت از رفتار و تعامل مربی و رضایت از آموزش و تمرین مربی مشاهده شد. رابطه جو انگیزشی عملکردی نیز فقط با رضایت از عملکرد فردی مثبت و معنی‌دار بود. بنابراین، مربیان با ایجاد جو انگیزشی مهارتی بیشتر می‌توانند رضایت ورزشکاران را تأمین کنند.
