۱. احمدی، حسن. (۱۳۷۵). نقش آموزش در تقلیل اثرات زلزله، مرکز مطالعات برنامه‌ریزی شهری، وزارت کشور، چاپ اول. تهران.
۲. اسلامی، محمد. (۱۳۷۷). بررسی ملاحظات سوانح طبیعی(زلزله) در طرح توسعه شهر تهران. پایان نامه کارشناسی ارشد رشته مهندسی و مدیریت سوانح طبیعی. دانشکده محیط زیست. دانشگاه تهران. تهران.
۳. پریشان، مجید. (۱۳۹۰). کاهش آسیب پذیری مخاطرات طبیعی(زلزله) با استفاده از رویکرد مدیریت ریسک مورد؛ مناطق روستایی استان قزوین. رساله دکتری گروه جغرافیا. دانشگاه تربیت مدرس. تهران.
۴. پژوهان، موسی؛ گوران اوریمی، وهاب؛ داراب‌خانی، رسول. (۱۳۹۲). بررسی نقش آموزش در کاهش آسیب‌پذیری‌های ناشی از مخاطرات طبیعی در استان ایلام با تاکید بر زلزله. پنجمین کنفرانس بین المللی مدیریت جامع بحران‌های طبیعی. تهران.
۵. توماس، ای و دیگران. (۱۳۸۳). مدیریت بحران، اصول و راهنمای عملی برای دولتهای محلی. ترجمه رضا پورخردمند. مرکز مطالعات وبرنامه ریزی شهر تهران و مرکز پردازش و برنامه ریزی شهری. چاپ اول. تهران.
۶. حسینی جناب، وحید؛ عبدی، بهرام. (۱۳۷۸). شیوه های آموزش همگانی. نشریه فوریت ها، شماره ۲، صص۲۳-۴۱.
۷. زهرایی، مهدی؛ ارشاد، لیلی. (۱۳۸۴). بررسی آسیب پذیری لرزه ای ساختمان های شهر قزوین. نشریه دانشکده فنی، جلد ۳۹. شماره .، شهریور ۱۳۸۴. صص ۲۹۷-۲۸۷.
۸. طاهری آزاد، لیلا؛ طاهری آزاد، علی اصغر. (۱۳۸۵). نقش آموزش در کاهش اثرات بلایای طبیعی (مطالعه مورد زلزله). اولین همایش مقابله با سوانح طبیعی. تهران.
۹. عبداللهی، مجید. (۱۳۸۰). مدیریت بحران در نواحی شهری (زلزله و سیل). انتشارات سازمان شهرداریهای کشور. چاپ اول. تهران.
۱۰. عسگری، علی. (۱۳۸۵). در جستجوی اصول مدیریت و برنامه ریزی بحران. دومین کنفرانس بین المللی مدیریت بحران. تهران.
۱۱. عمادی، محمدحسین. (۱۳۸۵). بازنگری در انگاره ها و راهبردهای آموزشی محیط زیست: چالش ها و چاره ها. نخستین همایش علمی تخصصی آموزش محیط زیست ایران. آموزش محیط زیست. سازمان حفاظت محیط زیست. جلد ۱. تهران.
۱۲. عینالی، جمشید. (۱۳۸۹). ظرفیت‌سازی برای کاهش اثرات سوانح طبیعی (زلزله) در مناطق روستایی، مطالعه موردی: شهرستان خدابنده. گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستائی. دانشکده علوم انسانی. دانشگاه تربیت مدرس. تهران.
۱۳. کاظمی پور، شهلا. (۱۳۷۸ ). نقش آموزش و پرورش در توسعه فرهنگی. فصلنامه پژوهش، پیش شماره ۳. صص ۱۵-۳۷.
۱۴. ماریو، فدریکو. (۱۳۸۵). آموزش علمی و توسعه پایدار. نشریه پیام یونسکو، شماره ۳۳. ص ۳۸.
۱۵. مرکز آمار ایران. (۱۳۸۵). سرشماری عمومی نفوس و مسکن شهرستان های(قزوین، بوئین زهرا، تاکستان، آبیک، البرز). تهران.
۱۶. مرکز آمار ایران. (۱۳۹۰). سرشماری عمومی نفوس و مسکن شرستان های قزوین، بوئین زهرا، تاکستان، آبیک، البرز. تهران.
۱۷. معین‌فر، علی‌اکبر. (۱۳۸۱). زلزله چنگوره-آوج. همایش ملی درس‌هایی از زلزله چنگوره-آوج. مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن. تهران.
۱۸. وزین، نرگیس. (۱۳۸۶). نقش دانش بومی و نوین در کاهش آسیب‌های محیطی در روستاها (مطالعه موردی: بخش خورش‌رستم). پایان‌نامه کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی. تهران. دانشگاه تربیت مدرس.
19. Carlos, A. et all. 1999. Guidelines for the implementation of earthquake management projects. Geohazard International alo alto. California.
20. Cutter, S. L. 2015. The landscape of disaster resilience indicators in the United States. Natural Hazards, No. 80 (2), 741–58.
21. GTZ. 2002. Deutsche Gesellschaft für Technische Zusammenarbei. Disaster Risk Management Working Concept. Available from: http://www.gtz.de.
22. http://abbasimehr.ir
23. Hyogo Framework for Action. 2005. World conference on disaster reduction, Kobe, Hyogo, Japan.
24. International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies. 2011. Public awareness and public education for disaster risk reduction: a guide for disaster risk reduction. International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies. Geneva.
25. Jigyasu, Rohit. 2002. Reducing Disaster Vulnerability Trough Local Knowledge and Capacity: The case of Earthquake Prone Rural Communities in India and Nepal. Hans C. Bjonness, Faculty Of Architecture and Fine art, Department of Town and Regional Planning.
26. Prior, W. 1999. what is means to be a “good citizen” in Australia. Social education, Vol 27, No 2.
27. Red Cross. 2001. Word Disaster Report, Red Crescent Publication.
28. Samaddar, S. and Okada. N. 2006. Participatory Approach for Post- Earthquake Reconstruction in the Villages of Kacheh, India. Annuals of Disaster. Prev. Res. Inst., Kyoto Univ. No. 49 B. pp: 34-23.
29. UN. 1991. Mitigation Natural Disaster: Phenomena, Effects and options: a Manual for Policy Makers and Planners. New York. United Nation Disaster Relief.
30. UN. 2005. Living With Risk Focus on risk reduction, United Nations International Strategy for Disaster Risk Reduction. (UN/ISDR)-P16.
31. UN/ISDR. 2005. International Strategy for Disaster Reduction. Hyogo Framework for Action 2005-2015.
32. UNDP. 2005. Local risk management in earthquake zones of Kazakhstan. Available from: http://www.undp.kz
33. United Nations Children’s Fund. 2010. Using education to reduce risk. United Nations Children’s Fund (UNICEF) and ISDR. United Nations Plaza. New York. found at http://unicef.org.
34. United Nations Inter-Agency. 2004. Secretariat for the International Strategy For Disaster Reduction, Living With Risk, A global review of disaster reduction measures. Preliminary Version. Geneva.
35. Wisner, B., et al. 2004. At risk, Natural hazards, people’s vulnerability and disasters, Second edition, Rutledge.
