زلزله از جمله پدیده هایی است که بیشترین آسیب را به سازه‌ها و شریان‌های حیاتی وارد می‌سازد. براساس گزارشات موجود بخش اعظم خطوط اصلی موجود در شبکه راه آهن کشور ایران در مناطقی با خطر نسبی زیاد زمین لرزه قرار گرفته‌اند. مسیر خطوط ریلی مورد مطالعه بین دو شهر اصفهان و اهواز قرار گرفته است و هنوز احداث نشده است و در مرحله مطالعه است. در سالهای بین 2011-1050، بیش از350 زلزله در محدوده مورد بررسی رخ داده که زلزله سال 1384با بزرگای 8/6 ریشتر بیشترین مقدار را داشته است. همچنین در این محدوده 615 گسل وجود دارد . بنابراین خطر پذیری مسیر انتخابی آن در مقابل زلزله مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش با استفاده از داده های توپوگرافی ، نقشه های زمین‌شناسی ، تصاویر ماهواره ای IRS LISS III ، آمار و اطلاعات زلزله‌های تاریخی و دستگاهی و روشهای تحلیل واریوگرافی، درون یابی و توابع فازی، پهنه بندی خطر پذیری خطوط ریلی در 4 کلاس بدون خطر، خطر متوسط، خطر زیاد و خطر خیلی زیاد تهیه گردید. نتایج مطالعات نشان داد که دو بازه طولانی و یک بازه کوتاه از خطوط ریلی بر محدوده های با حداکثر خطر پذیری انطباق دارند. بررسی نتایج خاطرنشان ساخت که محدوده مورد مطالعه از نظر توپوگرافی، جنس زمین و سیستم گسله‌ها و درزها و شکستگی‌ها دارای تنوع فوقالعاده‌ای می باشد و این تنوع سبب شده است که آسیب‌های وارده از رخداد زلزله‌ها متفاوت باشد. به بیان دیگر زلزله‌ای با بزرگای ثابت می‌تواند از شدت‌های تخریب متفاوتی در خطوط ریلی اصفهان- اهواز برخوردار باشد.
