در بسیاری از تحقیقات علمی، استفاده از آماره‌های سنجش خطا در انتخاب یک مدل و یا روش در تحلیل فضایی مخاطرات محیطی، بدون در
نظرگرفتن ملاحظاتی انجام میشود. در این پژوهش، سنجش دقت روش‌های درون‌یابی بارش در استان فارس با هدف ارزیابی عملکرد
آماره‌های پرکاربرد اندازه‌گیری خطا و ارائه توصیههایی برای استفاده صحیح از آنها بوده است. درون‌یابی بارش به کمک ۱۶۱ ایستگاه
هواشناسی (۲۲ ایستگاه همدیدی و ۱۳۹ ایستگاه بارانسنجی) برای سال ۱۳۹۸ به عنوان یک سال پربارش با روش‌های وزنی عکس فاصله،
کریجینگ، کوکریجینگ و تابع پایه شعاعی انجام شد. نتایج ارزیابی آماره MBE نشان میدهد در مواردی به دلیل صفر شدن حاصل جمع مقادیر
مثبت و منفی، محقق در انتخاب روش درون‌یابی دچار اشتباه شده و این آماره تنها بیشبرآوردی و یا کمبرآوردی را نشان داده و نمیتوان از آن
برای ارزیابی دقت و انتخاب روش‌های درون‌یابی استفاده نمود. در خصوص ضریب تبیین (r ۲ )، نتایج نشان داد که به دلیل عدم سنخیت بزرگی
دامنه تغییرات این ضریب (صفر تا ۱) با مقادیر خطا (۱۰۰ تا ۴۰۰ میلیمتر برای درون‌یابی بارش استان فارس)، استفاده از آن در ارزیابی
دقت یک روش صحیح نمیباشد. درخصوص NRMSE نتایج نشان داد که در نمونههای با تعداد افراد کم (n=۳, NRMSE=۰,۳۵) در
مقایسه با نمونههای با تعداد زیاد (n=۲۰, NRMSE=۰,۰۹۷)، مقدار آن بیش از اندازه افزایش یافته و استفاده از این آماره پیشنهاد
نمیشود. در یک نتیجهگیری کلی، استفاده از آماره‌های MAE و RMSE برای ارزیابی خطای روش‌های درون‌یابی به دلیل واقعیتر نشان
دادن مقدار خطا پیشنهاد میشوند.
واژگان کلیدی: بارش، آماره‌های ارزیابی خطا، روش‌های درون‌یابی، استان فارس
