کشاورزان در کشورهای در حال توسعه در میان سایر قشرهای جامعه در برابر اثرات تغییرات اقلیم به ویژه خشکسالی آسیب پذیرتر میباشند، فرض بر این است که مسائل ابعاد روانی نقش مهمی در پیشبینی نیات کشاورزان و پاسخ واقعی آنها ایفا می‌کند. با این حال، تحقیقات کمی بر روی مکانیسمهای روانی که تسهیل کننده یا محدود کننده رفتار سازگاری می‌باشد انجام شده در این مطالعه به منظور شناخت محرکهای برجسته و موانع سازگاری با خشکسالی از مدل اعتقاد سلامت استفاده شده است. نمونه آماری این پژوهش به تعداد 320 نفر از کشاورزان شهرستان دهلران از استان ایلام که بر اساس جدول کرجسی و مورگان انتخاب شدند و از روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله ای برای انتخاب نمونه مورد مطالعه بهره گرفته شد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه‌ای محقق ساخت بود که روایی صوری آن توسط متخصصین مورد تأیید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه‌ها با ضرایب آلفای کرونباخ بررسی شد که بین 65/0 تا 95/0 بود که نشان دهنده پایایی مناسب ابزار پژوهش می‌باشد. نتایج نشان داد، رفتار کشاورزان برای سازگاری با خشکسالی به طور عمده توسط نیت، شدت آسیبپذیری درک شده، آسیبپذیری درک شده و منافع درک شده پیشبینی شده است. این یافته‌های می‌تواند اطلاعات لازم برای سیاستگزاری‌هایی جهت سازگاری با خشکسالی در بین کشاورزان فراهم کند.
