دکتر صیاد اصغری سراسکانرود، آقای روح اله جلیلیان،
دوره ۸، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۴۰۰ )
چکیده
کاربری اراضی منعکس کننده ویژگی‌های تعاملی بین انسان و محیط زیست و توصیف نحوه بهره‌برداری انسان برای یک یا چند هدف بر روی زمین است. کاربری اراضی، معمولا بر اساس استفاده انسان از زمین، با تأکید بر نقش کاربردی زمین در فعالیت‌های اقتصادی تعریف می‌شود. تحقیق حاضر به‌منظور بررسی روند تغییرات کاربری اراضی حاشیه رودخانه گاماسیاب طی یک دوره ۳۰ ساله با استفاده از سنجنده‌های TM و OLI انجام شد. نتایج نشان داد که روش شی‌گرا نسبت به الگوریتم‌های پیکسل پایه از صحت و دقت بهتری برای تهیه نقشه‌های کاربری برخوردار هستند. مقدار افزایش صحت در روش مبتنی بر طبقه‌‌بند‌ی شی‌گرا تا حد زیاد‌ی به انتخاب پارامترهای مناسب برای طبقه‌‌بند‌ی، تعریف قوانین و به‌کارگیری الگوریتم مناسب جهت به‌د‌ست آورد‌ن د‌رجه عضویت بستگی د‌ارد. به‌طوری که ضریب کاپا برای هر دو تصویر مورد استفاده تقریبا مقدار ۹۰/۰ را نشان می‌دهد. بنابراین این نقشه‌ها مبنای آشکارسازی تغییرات قرار گرفتند. با توجه به نتایج بدست آمده اراضی کشاورزی و مسکونی با افزایش و این افزایش با کاهش مراتع همراه بوده است. نگاهی کلی به این دوره ۳۰ ساله نشان می‌دهد که زراعت آبی و دیم به‌ترتیب افزایشی ۷۹/۲۴۱۸ و ۶۱/۷۱۹ هکتاری و مراتع نیز کاهشی ۸۶/۲۸۴۸ هکتاری داشته اند. این در حالی است که کلاس مسکونی و عوارض انسان ساخت افزایشی ۸۵/۴۲۸ هکتاری یا رشدی ۸۷/۱۷۸ درصدی را نشان می‌دهند، که این امر بیانگر اهمیت کشاورزی در منطقه مورد مطالعه است.
