علیرضا صالحی پور میلانی،
دوره 8، شماره 3 - ( 9-1400 )
چکیده
آلودگی نوری عموماً اشاره به افزایش برنامهریزی نشده در روشنایی مصنوعی و نتیجه آن تغییر در سطوح نور هدایت نشده است. در ایران نیز رشد جمعیت و گسترش سریع شهرنشینی و صنعتی شدن میتواند عاملی برای افزایش آلودگی نوری باشد، ازاینرو پایش تغییرات نور شب و تعیین مناطق با آلودگی نوری بسیار زیاد امری ضروری میباشد و میتواند رهیافت جدیدی را در اختیار برنامه ریزان محیط قرار داده تا با استفاده از آن در جهت مدیریت آلودگی نوری در سطح ملی و استانی اقدام نمایند. ابزارهای مختلفی برای ارزیابی تغییرات میزان نور شب وجود دارد که دادههای ماهوارهای اسکن خطی عملیاتی مربوط به برنامه ماهواره دفاع هواشناسی (DMSP/OLS) از آن جمله است. این دادههای نهتنها در ارزیابی شدت آلودگی نوری کمک میکند، بلکه میتواند به عنوان ابزاری برای مدیریت ریسک و پهنهبندی ریسک آلودگی مور استفاده قرار گیرد. این مطالعه تلاش میکند با پردازش دادههای DMSP/OLS به تجزیهوتحلیل الگوی فضایی-زمانی نور مصنوعی و آلودگی نور در ایران در حدفاصل سالهای 1996 تا 2013 بپردازد و علاوه بر آن کانونهای بحرانی آلودگی نوری را شناسایی نماید. از داده نور شب در شش دوره زمانی (2013 و1996،2001،2004،2006،2011) استفاده شد و تغییرات میزان نور شب و شدت آلودگی نوری در مقیاس کشوری و رابطه بین تغییرات تراکم نسبی جمعیت در هر استان و تأثیر آن بر تغییرات نور شب مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشاندهنده افزایش میزان نور شب و همچنین تبدیل مناطق با درخشندگی کم به مناطق با درخشندگی بالا در سطح کشور است. علاوه بر آن استانهای تهران و البرز بهعنوان استان هایی با بالاترین میزان آلودگی نوری در کشور شناسایی گردید و استان های خوزستان، اصفهان، بوشهر و فارس در جایگاههای بعدی قرارگرفتهاند. افزایش تراکم نسبی و توزیع نامتوازن جمعیت، مهاجرتهای جمعیتی و تشدید آن در حدفاصل سال های 1375 تا 1390 از عوامل اصلی گسترش آلودگی نوری در کشور و همچنین تمرکز حداکثر آلودگی نوری در بعضی استان ها است.