آنالیز و پایش خشکسالی یکی از اصول مهم در مدیریت خشکسالی و ریسک، بویژه در مناطق در معرض خطر خشکسالی است. سیستمهای پایش در تدوین طرحهای مقابله با خشکسالی و مدیریت آن از اهمیت زیادی برخوردار میباشند. با این حال، مطالعات انجام شده در رابطه با این پدیده بر اساس روشهای مناسب بسیار کم است، بررسی ویژگیهای خشکسالی و پیشبینی آن میتواند در کاهش خسارات حاصل از آن موثر باشد بدین منظور، در این پژوهش به بررسی خشکسالی و ارزیابی امکان پیشبینی آن برای ایستگاههای حوضه دریاچه ارومیه پرداخته شد. دادههای مورد استفاده در این پژوهش، مقدار بارندگی به صورت ماهانه در دوره آماری 29 ساله از سال 1985 تا 2014 میباشد. شاخص SEPI در مقیاس زمانی 6 و 12 ماهه برای بررسی ویژگی خشکسالی و مدل سیستم استنتاج عصبی–فازی تطبیقی برای پیشبینی خشکسالی استفاده میشود با توجه به یافتههای حاصل در این پژوهش، درصد فراوانی وقوع خشکسالی در حوضه دریاچه ارومیه در ایستگاههای ارومیه و سقز و مراغه در مقیاس 6 ماهه بیشتر از مقیاس 12 ماهه است اما در ایستگاههای تبریز و مهاباد شرایط بر عکس میباشد. و روند خشکسالی در حوضه دریاچه ارومیه افزایشی است و روند دما با شدت بیشتری روند افزایشی دارد. بیشترین درصد وقوع خشکسالی در ایستگاه ارومیه و کمترین آن در مهاباد مشاهده شد. نتایج حاصل از پیشبینی شاخص با مدل ANFIS نشان داد در رابطه کد نویسی بیشترین میانگین خطای آموزشی 51/0 درصد در ایستگاه تبریز در مقیاس 12 ماهه و کمترین میانگین خطای آموزشی 36/0 درصد در ایستگاه مراغه در مقیاس 12 ماهه میباشد. در مدلسازی دادههای اعتبارسنجی، میانگین خطای مدلسازی طبیعتاً بیشتر از میانگین خطای آموزشی میباشد.