1- دانشگاه شهید بهشتی
2- پاسادنا، انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا، بخش علوم زمین
چکیده: (7694 مشاهده)
در منطقه شهر سهولآوا در استان کردستان، تودهها و دایکهای با ترکیب گابرو در همراهی بازالتها و پریدوتیتهای افیولیتی رخنمون دارند. افیولیتهای سهولآوا بخشی از افیولیتهای کردستان است که در زون برشی بین زاگرس مرتفع و سنندج-سیرجان شمالی واقع شده است. در این تحقیق ژئوشیمی و سن گابروها مطالعه شده است. بافت غالب گابروها دانهای و پگماتوئیدی است که بخشهای مجاور گسل اصلی و جوان زاگرس میلونیتی شدهاند. دامنه تغییرات SiO2 گابروها بین 84/47 تا 65/51 درصد و سرشت ماگمای آنها بیشتر تولهایتی است. کانی های اصلی گابروها، پلاژیوکلاز با ترکیب لابرادور و کلینوپیروکسن از دو نوع دیوپسید و اوژیت با عدد منیزیم (Mg#) 90/83 تا 90/88 است. ویژگیهای این گابروها در نمودارهای مختلف ژئوشیمیایی و ژئوتکتونیکی گویای منشاء گوشتهای اندکی تهی شده است که در یک محیط سوپراسابداکشن (Supra-subduction Zone) پشتقوس تشکیل شده است. این گابروها به روش U-Pb بر روی دانههای زیرکن سن میانگین 3/1± 3/38 میلیون سال را نشان می دهند. سن ائوسن پایانی گابروهای سهولآوا و چندین توده گابروی مشابه در امتداد زمین درز زاگرس در منطقه کردستان می تواند گویای این باشد که نئوتتیس در این منطقه بعد از ائوسن بسته شده باشد.
نوع مطالعه:
مقاله استخراج شده از پایان نامه |
موضوع مقاله:
زمین شناسی انتشار: 1392/11/26