پژوهش های نوین فیزیک

---

سپتوم و هپیوکامپ به‌صورت توأمان در کنترل اضطراب نقش دارند. در این پژوهش، میان‌کنش احتمالی بین سیستم‌های گابائرژیک سپتومی و دوپامینرژیک هیپوکامپی در تست EPM به‌عنوان مدل سنجش اضطراب بررسی شده است. تزریق دوز10 نانوگرم موسیمول، آگونیست رسپتور گابا-A، در هستۀ سپتوم میانی، تأثیر اضطراب‌زدایی داشت، درحالی‌که دوزهای پایین‌تر آن (5/2 و 5 نانوگرم)، هیچ تأثیری نداشتند. تزریق دوزهای بالاتر (5/0 و 1 نانوگرم) باکلوفن، آگونیست رس‌پتور گابای B، در هستۀ سپتوم میانی، در همان جای‌گاه، حضور در بازوی باز را در تست EPM کاهش داد. اما دوز پایین‌تر (1/0 نانوگرم)، تأثیری نداشت. تزریق آپومورفین، آگونسیت رسپتور D2/D1 دوپامین به درون هستۀ هیپوکامپ پشتی، تأثیرات متضادی بر رفتارهای شبه‌اضطرابی به‌صورت وابسته به دوز داشت. دوز پایین آپومورفین (005/0 میکروگرم) درصد حضور و ورود به بازوی باز را افزایش داد، در حالی‌که دوزهای میانی (01/0 و 05/0 میکروگرم) این پارامترها را تغییر نداد. ولی دوز 1/. این پارامترها را کاهش داد. تزریق توأمان دوزهای بی‌اثر آپومورفین (01/0 میکروگرم) و موسیمول (5/2 نانوگرم)، به‌ترتیب به‌درون هیپوکامپ پشتی و سپتوم میانی، رفتارهای شبه‌اضطرابی را به‌صورت معنی‌داری کاهش داد. در حالی‌که تزریق توأم دوزهای بی‌اثر آپومورفین (01/0 و 05/0  میکروگرم ) و باکلوفن (1/0 نانوگرم) اثر اضطراب‌زایی ایجاد کرد. نتایج نشان می‌دهد که احتمالاً سیستم‌های دوپامینرژیک هیپوکامپی و گابائرژیک سپتومی به‌صورت سینرژیستیک (هم افزا) در تعدیل اضطراب نقش داشته و دخالت دوپامین در این زمینه وابسته به دوز است .