5 نتیجه برای زاگرس
دوره 10، شماره 2 - ( 4-1389 )
چکیده
تاقدیسهای زنگول و پشت‌جنگل در غرب- شمال غرب شهرستان خرمآباد در منطقۀ لرستان و در کمربند چینخورده- راندۀ زاگرس واقع هستند. هندسه و تحول جنبشی چینها درکمربند چینخورده- راندۀ زاگرس به‌وسیلۀ گسلهای راندگی کنترل می‌شوند. بنا بر این هندسۀ ساختاری چینها که در پتانسیل ساختار مخزنی بودن آنها مؤثر است، به‌وسیله این گسلهای راندگی که غالباً کور هستند و شواهد سطحی ندارند، کنترل می‌شود. در این پژوهش، هندسه ساختاری تاقدیسهای زنگول و پشت‌جنگل به‌منظور برآورد پتانسیل مخزن هیدروکربوری آنها بررسی شده است. برای این هدف، سه برش ساختاری حاصل پیمایشها ی ساختاری عمود بر امتداد اثر سطح محوری چینها از تاقدیسها تهیه شده است. بر اساس تحلیل‌های هندسی انجام شده، تاقدیسهای زنگول و پشت‌جنگل هندسه‌ای شبیه به هندسۀ چینهای جدایشی گسل خورده دارند. سطح جدایشی عامل چینخوردگی این تاقدیسها عمیق و احتمالاً در شیل‌های کامبرین است، گرچه وجود شواهدی از چینخوردگی‌های جوان‌تر، چینهای گوشخرگوشی و چینهای مشابه دروغین در پهلوهای این تاقدیسها و سازندهای جوان‌تر دلالت بر اثر سطوح جدایش میانی در توسعه این چینها دارد. سازند گرو که یکی از سطوح جدایش اساسی میانی در منطقۀ لرستان است، عامل توسعه این چینها در پهلوهای تاقدیسهای بزرگ است. این سطح جدایشی همچنین کنترل کنندۀ سبک هندسه ساختارهای سطحی از ساختارهای عمقی نفتی است، به‌گونه‌ای که باعث جابه‌جایی مکانی ناحیۀ لولایی آنها از سطح تا عمق می‌شود. با بررسی نقشۀ همتراز زیرزمینی تاقدیسها میزان بستگیهای قائم و افقی تاقدیسهای زنگول و پشت‌جنگل برآورد شده است.
دوره 11، شماره 1 - ( 6-1390 )
چکیده
حفاظت شدۀ مانشت و قلارنگ به‌وسعت 29146 هکتار در شمال استان ایلام، بین مدارهای "32'48º33-"27'34º33 عرض شمالی و "45'38º46-"31'20º46 طول شرقی قرار گرفته است. میانگین ارتفاع 1105 تا 2650 متر، متوسط بارندگی سالیانه 2/536 میلی‌متر و میانگین دمای سالیانه 43/17 درجۀ سانتی‌گراد است. منطقۀ حفاظت شدۀ مانشت و قلارنگ منطقه‌ای کوهستانی از رشته‌کوه‌های زاگرس است. با توجه به بررسی‌های انجام شده سطح منطقۀ حفاظت شدۀ مانشت و قلارنگ از 7 حوضۀ آب‌ریز تشکیل شده است. در این بررسی، فلور حوضۀ آب‌ریز شلم به مساحت 4467 هکتار از این منطقه بررسی شده است. در مجموع 221 تاکسون (گونه، زیرگونه و واریته) جمع‌آوری شد که شامل 219 گونه، 150 جنس و 46 تیره است. نتایج نشان داد که 29 گونۀ تک‌لپه‌ای و 190 گونۀ دولپه‌ای هستند. مهم‌ترین تیره‌های منطقه از نظر غنای گونه به‌ترتیب کاسنیان1 با 35 گونه، باقلائیان2 و نعناییان3 با 19 گونه و کلمیان4 و گندمیان5 با 17 گونه هستند. از لحاظ شکل‌زیستی، تروفیت 80/44 درصد، همی‌کریپتوفیت 58/32 درصد، ژئوفیت 76/11 درصد، فانروفیت 33/6 درصد و کامه‌فیت 17/3 درصد هستند. در بررسی کورولوژی، 141 تاکسون (80/63 درصد) به ناحیۀ ایران- تورانی تعلق داشته‌اند
بهمن رحیم زاده، جمشید حسن زاده، فریبرز مسعودی،
دوره 13، شماره 4 - ( 11-1392 )
چکیده
در منطقه شهر سه¬ول¬آوا در استان کردستان، توده¬ها و دایک¬های با ترکیب گابرو در همراهی بازالت¬ها و پریدوتیت¬های افیولیتی رخ¬نمون دارند. افیولیت¬های سه¬ول¬آوا بخشی از افیولیت¬های کردستان است که در زون برشی بین زاگرس مرتفع و سنندج-سیرجان شمالی واقع شده است. در این تحقیق ژئوشیمی و سن گابروها مطالعه شده است. بافت غالب گابروها دانه¬ای و پگماتوئیدی است که بخشهای مجاور گسل اصلی و جوان زاگرس میلونیتی شده¬اند. دامنه تغییرات SiO2 گابروها بین 84/47 تا 65/51 درصد و سرشت ماگمای آنها بیشتر توله¬ایتی است. کانی های اصلی گابروها، پلاژیوکلاز با ترکیب لابرادور و کلینوپیروکسن¬ از دو نوع دیوپسید و اوژیت با عدد منیزیم (Mg#) 90/83 تا 90/88 است. ویژگی¬های این گابروها در نمودار¬های مختلف ژئوشیمیایی و ژئوتکتونیکی گویای منشاء گوشته¬ای اندکی تهی شده است که در یک محیط سوپراسابداکشن (Supra-subduction Zone) پشت¬قوس تشکیل شده است. این گابروها به روش U-Pb بر روی دانه¬های زیرکن سن میانگین 3/1± 3/38 میلیون سال را نشان می دهند. سن ائوسن پایانی گابروهای سه¬ول¬آوا و چندین توده گابروی مشابه در امتداد زمین درز زاگرس در منطقه کردستان می تواند گویای این باشد که نئوتتیس در این منطقه بعد از ائوسن بسته شده باشد.
رضا علی پور، سید احمد علوی، محمد رضا قاسمی، محمد مختاری، علی رضا گلال زاده،
دوره 16، شماره 41 - ( 1-1394 )
چکیده
این پژوهش با استفاده از نیمرخ های لرزه نگاری بازتابی هندسه ساختار راندگی تاقدیس نفتی آغاجاری بر روی تاقدیس مارون در فروبار دزفول (جنوب باختر ایران) را مورد بررسی قرار می دهد. این دو تاقدیس دارای روند شمال باختری – جنوب خاوری می باشند که بخش شمالی منطقه مورد مطالعه تاقدیس آغاجاری برروی تاقدیس مارون رانده شده است. در جنوب منطقه مورد مطالعه و نیمرخ های لرزه نگاری 4 و5 تاقدیس مارون در حال شکل گیری است و میل این تاقدیس قابل مشاهده است و بیشتر دگرشکلی در تاقدیس آغاجاری متمرکز می باشد. همچنین در بخش میانی منطقه مورد مطالعه تاقدیس مارون شکل گرفته، ولی راندگی ها در این بخش از تاقدیس عمل نکرده اند و بیشترین راندگی تاقدیس آغاجاری روی مارون دیده می شود. در بخش شمالی نیز در هر دو تاقدیس یک راندگی با ریشه نسبتا عمیق در یال جنوبی دیده می شود و در هر دو تاقدیس با ادامه دگرریختی یک راندگی بالایی از سازند گچساران به سطح رسیده و نهایتا در انتهای شمال باختری منطقه مورد مطالعه در هر دو تاقدیس یک راندگی با ریشه نسبتا عمیق در یال جنوبی دیده می شود که به سمت بالا انتشار یافته و یک پس راندگی از راندگی عمقی اصلی هر دو تاقدیس منشعب شده است. البته در تاقدیس مارون با ادامه دگرریختی یک راندگی بالایی از سازند گچساران به سطح رسیده است که در تاقدیس آغاجاری دیده نمی شود که نشان می دهد تاقدیس مارون در عمق کمتری قرار دارد.
فاطمه نوری سندیانی، حسین عزیزی،
دوره 16، شماره 42 - ( 1-1394 )
چکیده
در جنوب شرق صحنه و در شمال رودخانه گاماسیاب، در غرب ایران تودههای پراکنده گابرویی با روند شمال شرق- جنوب غرب که بخشی از مجموعه افیولیتی زاگرس هستند رخنمون دارند. این مجموعه از واحدهای مجاور به‌وسیلۀ گسلهای عمیق جدا شده است و در بعضی بخشها نیز دایکهای پیروکسنیتی آنها را قطع کردهاند. شواهد صحرائی، پتروگرافی و ژئوشیمیایی این سنگها نشان میدهد که تغییرات شدیدی در مجموعه کانیایی و فراوانی عناصر این سنگها نسبت به گابروهای سالم روی داده است. بهعلاوه نسبتهای ایزوتوپی زیاد 143Nd/144Nd (512945/0-513021/0) و نسبتهای کم 87Sr/86Sr (70334/0- 70656/0) از یک منشأ گوشتهای تهیشده زیراقیانوسی برای این سنگها حکایت دارد. ثابت ماندن تغییرات نسبتهای ایزوتوپی 143Nd/144Nd هم‌زمان با افزایش نسبتهای ایزوتوپی 87Sr/86Sr، همچنین تهی‌شدن شدید این سنگها از SiO2 و غنی شدن آنها از CaO و Al2O3 دلالت بر واکنش شدید گابروها با آب دریا دارد. مجموعه کانیهای این سنگها شامل گراسولار/ هیدروگراسولار، آندرادیت، اپیدوت، پرهنیت، وزوویانیت و دیوپسید است که نشان‌گر فرایند رودنگیتی شدن گابروها در آبهای نه چندان عمیق در محیطی قلیایی است.
