28 نتیجه برای تعادل
سید حامد موسوی،
دوره 12، شماره 8 - ( 7-1393 )
چکیده
هدف این تحقیق بررسی اثر خستگی عملکردی بر تعادل ایستا و پویای دانشآموزان پسر 51 تا 51 ساله با قوس کف پای متفاوت بود. برای اندازهگیری قوس کف
پای آزمودنیها از آزمون افت استخوان ناوی استفاده شد. سپس به صورت تصادفی دانشآموزان در سه گروه 22 تایی با قوس پای متفاوت قرار گرفتند. آزمون
تعادلی اصلاحشده لکلک و گردش ستاره، پروتکل خستگی عملکردی و مقیاس میزان درک تلاش ) RPE ( بورگ اجرا شد. از آزمون تی وابسته، ANOVA و
Scheffe 5 استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری بین نمرههای تعادل ایستا و پویا در پیشآزمون و پسآزمون هرسه گروه نشان داد. آزمون / در سطح معنیداری 51
تعقیبی شفه نیز نشان داد که بین میانگین تفاضل نمرههای تعادل ایستا و پویا در پیشآزمون و پسآزمون گروه کف پای نرمال با گروه کف پای صاف و با گروه کف
پای گود اختلاف معنیداری وجود دارد، ولی این تفاوت معنادار میانگین بین دو گروه کف پای صاف و گود وجود نداشت. با توجه به کاهش معنیدار تعادل در
آزمودنیهای دارای ناهنجاری قوس کف پا، اصلاح ناهنجاریهای قوس کف پا و استفاده از دورههای تمرینی مناسب جهت ارتقای آمادگی جسمانی این افراد
توصیه میشود.
دکتر حیدر صادقی، خانم شیوا نوری،
دوره 13، شماره 10 - ( 7-1394 )
چکیده
با توجه به اهمیت ارزیابی آزمونهای عملکردی تعادل با تأکید بر پارامترهای مؤثر بر تعادل، ازجمله تیپ بدنی، هدف این تحقیق پایاییسنجی آزمونهای عملکردی
161 سانتیمتر و /13±6/ 27 سال، قد 37 /32±2/ 24 سال سالم بود. 25 زن آندومورف )با میانگین سنی: 13 - تعادل )ایستا، نیمهپویا و پویا( در زنان آندومورف 34
58 کیلوگرم( در این تحقیق مشارکت کردند. تعادل آزمودنیها با استفاده از آزمونهای عملکردی تعادل و تیپ بدنی با استفاده از روش هیث - /28±8/ وزن 46
جهت بررسی نرمال- ،)K-S( کارتر ارزیابی شد. هر آزمونی برای هر فرد در سه نوبت با فاصلۀ استراحت 72 ساعت انجام شد. از آزمون کلموگروف – اسمیرنوف
P − 0/ برای بررسی پایایی آزمونها در سطح معناداری 05 ICC بودن توزیع دادهها و از روش آماری
< استفاده شد. پایایی همه آزمونهای تعادلی ایستا، نیمهپویا و
پویای استفاده شده در این تحقیق، با تیپ بدنی آندومورف تأیید شد. برای ارزیابی تعادل ایستا آزمونهای لکلک و فرشته، تعادل نیمهپویا آزمون ستاره، و تعادل
.)ICC>0/ پویا، آزمونهای زمان برخاستن و رفتن و راهرفتن تاندم از سطح پایایی خیلی خوب برخوردار شدند ) 80
اقای محمد علی ناصری روحانی، دکتر محمد تقی امیری خراسانی، دکتر محمد رضا امیر سیف الدینی،
دوره 14، شماره 11 - ( 1-1395 )
چکیده
هدف این پژوهش، بررسی تأثیر سطح ناپایدار پای تکیهگاه بر کینماتیک شوت روی پای فوتبال بود 30 بازیکن فوتبال مرد در این مطالعه مشارکت کردند. پس‌از آزمونهای تعادل ایستا و پویا با دستگاه بایودکس، 20 بازیکنی که ازلحاظ تعادل در سطح مطلوبی قرار داشتند، به‌منزلۀ نمونۀ آماری انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات از شش دوربین اپتوالکترونیک سه‌ب‍ُعدی تحلیل حرکت با سرعت 200 هرتز استفاده شد. پارامترهای کینماتیکی در سه لحظۀ بحرانی مهارت شوت (حرکت روبه‌جلوی ران، تماس با توپ و ادامۀ حرکت) با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مکرر و تی مستقل در سطح معنیداری 05/0 مقایسه شدند. نتایج تحقیق نشان داد که حداکثر سرعت زاویهای و جابه‌جایی زاویهای مفصل ران و نیز سرعت توپ در شوت روی سطح باثبات به طور معنیداری بیشتر از شوت روی سطح بیثبات است. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که شوت روی سطح بیثبات باعث کاهش مقادیر پارامترهای کینماتیکی در بیشتر مراحل مهارت شوت درنتیجه باعث کاهش سرعت اولیۀ حرکت توپ میشود.
کامران جوهری، محمدحسین علیزاده، امیرحسین براتی،
دوره 15، شماره 14 - ( 7-1396 )
چکیده
هدف این پژوهش بررسی اثر برنامۀ جامع گرمکردن فیفا +11 داوران بر تعادل پویای داوران و کمک‌داوران مرد فوتبال ایران بود. 52داور و کمک‌داور فوتبال بدون سابقۀ آسیبدیدگی داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به‌صورت تصادفی به گروه‌های تجربی و کنترل (26 نفر گروه تجربی، 26 نفر گروه کنترل) تقسیم شدند. گروه تجربی بهمدت هفده هفته برنامۀ +11 داوران را انجام دادند، درحالی که گروه کنترل در طول نیم‌فصل روش گرمکردن معمول و سنتی خود را اجرا کرد، برای برآورد تعادل پویای داوران در پیشآزمون و پسآزمون از آزمون تعادل Y استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و آزمون تحلیل واریانس صورت گرفت. یافتهها نشان داد که تعادل پویا در جهتهای قدامی و خلفی داخلی و نمرۀ کلی تعادل داوران گروه تجربی در پسآزمون در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنیداری داشت، درحالی که درجهت خلفی خارجی تفاوت معنیداری بین گروه‌ها مشاهده نشد. با توجه به یافته‌های تحقیق، برنامۀ جامع گرمکردن فیفا +11 داوران می تواند تعادل پویای داوران و کمک‌داوران فوتبال را بهبود بخشد.
الهه پیمانی، غلامعلی قاسمی، مهدی قادریان،
دوره 16، شماره 16 - ( 10-1397 )
چکیده
میلومننگوسل پس از فلج مغزی شایع‌ترین نقص مادرزادی سیستم عصبی است که موجب اختلال در عملکرد بسیاری از ساختارهای بدن میشود. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرینات جسمانی منتخب بر تعادل، کنترل قامت و عملکرد اندام تحتانی کودکان میلومننگوسلی بود. در این مطالعه شبه آزمایشگاهی 10 پسر 10 تا 11 ساله مبتلا به میلومننگوسل با ضایعه در سطوح L4 -L5 که مستقلاً قادر به ایستادن و برداشتن حداقل پنج گام بودند، انتخاب و پس از اخذ رضایت‌نامه کتبی از والدین در یک گروه تجربی قرار گرفتند. پیش و پس از شش هفته (چهار جلسه 60 دقیقه‌ای در هفته) انجام پروتکل تمرینی محقساخته، متغیرهای تعادل ایستا و پویا (مقیاس تعادلیPBS)، نوسانات پاسچر (دستگاه فوت اسکن)، زاویه کرانیوورتبرال گردن و دامنه حرکتی زانو و ران (گونیامتر)، زاویه قوس پشتی (خط‌کش منعطف)، قدرت اکستنسورهای تنه و زانو (دینامومتر) آزمودنیها اندازهگیری شد. اطلاعات با آزمون تی وابسته در نرم‌افزار SPSS 22 تحلیل گردید (0/05≥p). نتایج نشان‌دهندۀ تفاوت معنادار میان پیشآزمون و پسآزمون در همه متغیرها به جز شاخص کلی نوسانات قامتی و قدرت اکستنسورهای تنه (0/05≤p) بود. باتوجه به اثربخشی پروتکل تمرینی استفاده شده، میتوان از این پروتکل، برای بهبود وضعیت قامت، تعادل و عملکرد اندام تحتانی در توانبخشی مبتلایان میلومننگوسل و افراد مشابه با این افراد استفاده کرد.
حامد اراززاده، علی اصغر نورسته،
دوره 17، شماره 17 - ( 2-1398 )
چکیده
اگر چه برای بهبود تعادل و درک حس عمقی، ورزش‌های تعادلی توصیه می‌شوند، اما سازوکار روشنی برای اثربخشی تمرین تعادلی روی افراد سالم ارایه نشده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت‌هفته تمرین تعادلی اختصاصی مچ پا بر تعادل و حس عمقی زانو و مچ پای والیبالیست‌های نوجوان است. نمونه آماری این تحقیق را 30 نفر از بازیکنان والیبالیست نوجوان در لیگ استان گلستان که به‌طور در دسترس انتخاب و تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار داده شدند. گروه تجربی به مدت هشت‌هفته، سه‌جلسه در هفته به مدت 40 دقیقه تمرین تعادلی اختصاصی مچ پای والیبالست‌ها را انجام دادند. نتایج نشان داد که میانگین تعادل و میزان خطا در بازسازی زوایای مفصلی زانو و مچ پا پس از تمرین در گروه تجربی تفاوت معنیداری داشت، درحالیکه در گروه کنترل معنیدار نبود. براساس نتایج تحقیق،میتوان گفت که تمرین‌های تعادلی میتواند سبب بهبود زمان تعادل و همچنین حس عمقی در مفاصل زانو و مچ پا شود.
شهرام لنجان نژادیان، جلیل رئیسی،
دوره 17، شماره 17 - ( 2-1398 )
چکیده
تعادل مفهومی پیچیده است به ویژه هنگامی که یک فرد بخواهد مهارت حرکتی پیچیده‌ای را انجام دهد؛ بنابراین، تعادلِ در هنگام فعالیت به لحاظ عملکردی نسبت به تعادل ایستا و پویا، که بدون اجرای مهارت انجام میشود، از اهمیت بیشتری برخوردار است. هدف از این پژوهش ارایه شاخص جدید تعادل هنگام فعالیت در بازیکنان فوتبال حرفه‌ای بود. 27 نفر از نوجوانان (12-14سال) حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران در این پژوهش شرکت نمودند. به منظور سنجش تعادل، فعالیت و مهارت بازیکنان از آزمونهای تعادل ایستا، دینامیک، دویدن و دریبل‌زدن استفاده شد. در مدت انجام این آزمونها علاوه بر امتیاز متناسب با هر آزمون، شتاب مرکز بدن با استفاده از شتابسنج ثبت و با تحلیل آن شاخص تعادل هنگام فعالیت محاسبه شد. نتایج، ضریب همبستگی مثبت و معنیداری را میان شاخص تعادل با امتیاز تعادل ایستا و پویا نشان داد (0/002p=، 0/6r=)؛ همچنین، میان نمره شاخص تعادل با امتیاز مهارت دریبل‌زدن همبستگی منفی و معنیدار مشاهده گردید (0/026p=، 0/45r=-) که میتوان آن را به لزوم چابکی بازیکن تفسیر کرد. از نتایج این پژوهش چنین استنباط میشود که شاخص معرفی‌شده نه فقط برای تعادل بلکه برای بررسی مهارت بازیکن نیز موفق بود.
مهدیه ترمه، افشین قنبرزاده، محمدهادی هنرور، کورش حیدری شیرازی،
دوره 18، شماره 19 - ( 4-1399 )
چکیده
در طراحی حرکت راهرفتن، حفظ حداکثری تعادل، در کنار تأمین قیود سینماتیک و میزان انرژی مصرفی باید در کانون توجه قرار گیرد. در این پژوهش، هدف یافتن طول گام بهینه است. در این مطالعه، از یک تابع هزینۀ حداقل مصرف انرژی و هزینۀ افتادن استفاده شد. تابع هزینۀ افتادن با استفاده از مفهوم حاشیۀ پایداری و کمیت شاخص تعادل طراحی شد. برای بررسی وضعیت تعادل و بازسازی الگوی حرکتی، از حرکت راهرفتن طبیعی آزمودنیهای سالم داده‌برداری شد و الگویی هفت‌لینکی تعریف شد. در این پژوهش، مناسب‌ترین طول گام برای فرد با قد و وزن و مشخصات دورۀ راهرفتن معلوم به‌دست آمد. برای مثال، طول گام بهینه در راهرفتن فردی با قد 187 سانتیمتر و جرم 92 کیلوگرم، 54 سانتیمتر است. در این پژوهش با تحلیل راهرفتن فرد، ویژگی‌های سینماتیکی و سینتیکی الگوی حرکتی او تشخیص داده شد. با محاسبۀ شاخص تعادل، به فرد در یافتن طول گام بهینه‌ای که به‌ازای آن تعادل بیشینه میشود، کمک شده است. نتایج این مطالعه میتواند طول گام بهینه را با هدف اصلاح الگوی راهرفتن تعیین کند.
وحیده تیموری قله زو، فاطمه علیرضایی نقندر، حمید رضا طاهری،
دوره 18، شماره 20 - ( 9-1399 )
چکیده
هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات تکلیف دوگانه شامل تمرینات تعادلی نشستن و برخاستن و تمرین شناختی بر کنترل وضعیت نشستن و برخاستن در زنان سالمند بود. 15 زن سالمند، به‌صورت تصادفی در دو گروه کنترل (7 نفر) و آزمایش (8 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین شامل تمرینات ترکیبی (شناختی-تعادلی) در گروه آزمایش و تعادلی در گروه کنترل بود. کنترل پاسچر توسط آزمون میدانی برگ و آزمون زمان برخاستن و رفتن ارزیابی شد. همچنین دامنه و سرعت نوسانات قامتی در جهت قدامی-خلفی و جانبی داخلی حین نشست‌وبرخاست با استفاده از دستگاه صفحه نیرو با فرکانس 100 هرتز در پیشآزمون و پسآزمون ارزیابی شد. از آزمون تی همبسته و مستقل، ویلکاکسون و یومن ویتنی در سطح معنیداری 0/05≥P استفاده شد. تفاوت معنیداری در نتایج آزمون برگ و دامنه تغییرات و سرعت تغییرات مرکز فشار در جهت قدامی خلفی و میانی-داخلی در گروه آزمایش، قبل و پس از آزمون مشاهده شد. بر اساس نتایج، تمرینات تعادلی به شیوه ترکیبی باعث بهبود تعادل عملکردی و کاهش نوسانات قامتی و متعاقب آن کنترل پاسچر نشست‌وبرخاست و کاهش خطر سقوط در سالمندان میشود.
کرار خواجه‌نعمت، حیدر صادقی، اسماعیل ابراهیمی تکامجانی، رغد معمار،
دوره 18، شماره 20 - ( 9-1399 )
چکیده
حسی عمقی برای عملکرد مفصل ضروری است و از طریق آن فرد حرکت اجزاء بدن خود در فضا را درک میکند. یافتن تأثیر تمرین تعادلی بر روی سطح ناپایدار با جابجایی عمقی، افقی و ترکیبی بر حس وضعیت مفصل زانوی جوانان فعال سالم. 39 مرد فعال به سه گروه تمرینی و یک گروه کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. سه گروه تمرین با جابجایی عمقی (10 نفر)، با جابجایی افقی (10 نفر) و تمرین ترکیبی (10 نفر)، به مدت هشت هفته، هفته‌ای سه جلسه تمرین داشتند. میزان خطای بازسازی فعال و غیرفعال موقعیت مفصل زانو در زوایای 30، 45 و 60⁰ با دستگاه بایودکس سیستم 3، قبل و بعد از دوره تمرینی اندازهگیری شد. از آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه در سطح معنیداری P≤0.05 استفاده شد. میانگین میزان خطای بازسازی فعال و غیرفعال موقعیت مفصل زانو در زوایای مذکور پس از هشت هفته در گروه‌های تمرینی کاهش یافت اما این بهبود ازلحاظ آماری معنیدار نبود. به نظر میرسد تمرین تعادلی بر روی سطوح ناپایدار به‌تنهایی نتواند بر حس وضعیت زانوی مردان جوان فعال تأثیرگذار باشد.
علیرضا حسینی، مصطفی زارعی، فریبرز هوانلو،
دوره 19، شماره 22 - ( 10-1400 )
چکیده
کشتی ورزش پر برخوردی است که خطر بروز آسیب در آن بسیار بالا است. شناسایی عوامل خطر میتواند به پیشگیری از بروز آسیب کشتی‌گیران کمک نماید. اطلاعات اندکی درزمینه نقش حس عمقی و تعادل در پیش‌بینی آسیب‌های ورزشی وجود دارد. لذا هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه بین تعادل پویا و حس عمقی زانو و میزان بروز آسیب‌های کشتی‌گیران است. 72 نفر از کشتی‌گیران لیگ برتر جوانان استان تهران در این مطالعه شرکت کردند. قبل از شروع فصل، حس عمقی مفصل زانو در زاویه‌های هدف 30، 60 و90 درجه به‌صورت فعال اندازهگیری شد. برای اندازهگیری تعادل پویا از دستگاه تعادل سنج بایودکس استفاده شد. آسیب‌های کشتی‌گیران به مدت 9 ماه در فرم ثبت آسیب ثبت گردید. نتایج آزمون رگرسیون لجستیک رابطه معناداری میان حس عمقی مفصل زانو در زاویه‌های 30، 60 و 90 درجه و تعادل پویا و وقوع آسیب‌ها در کشتی‌گیران جوان را نشان نداد. استفاده از آزمونهای تعادل و حس عمقی اجراشده در این مطالعه به‌عنوان آزمونهای غربالگری برای پیش‌بینی آسیب‌های کشتی‌گیران جوان توصیه نمی‌گردد.
فرزانه زوار، سارا چشمی، اکسیر ویزواری،
دوره 20، شماره 23 - ( 6-1401 )
چکیده
باتوجهبه شیوع درد و ناتوانی در مفصل زانو، پژوهش حاضر به بررسی تاثیر تمرینات ثباتمرکزی بههمراه بهبود حس عمقی مفصل زانو بر تعادل، درد و ناتوانی عملکردی زنان مبتلابه زانو درد مزمن پرداخت. 20 زن 30 تا 50 ساله مبتلابه زانو درد مزمن در دو گروه تمرین و کنترل قرارگرفتند. برای اندازهگیری تعادل ایستا و پویا، درد و ناتوانی عملکردی بهترتیب از آزمونهای تعادل لک لک، وای، مقیاس دیداری درد و پرسشنامه وومک استفادهشد. تمرینات بهمدت هشت هفته در گروه تمرین پیگیری شد. برای ارزیابی فرضیات تحقیق، از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر در نرم افزار spss نسخه 24 استفادهگردید. نتایج نشان داد که، قبل از اجرای پروتکل تمرینی در هیچیک از متغیرهای اندازهگیری شده، بین دو گروه کنترل و آزمون، اختلاف معنادار وجودنداشت. درحالیکه اجرای هشت هفته پروتکل تمرینی، سبب اختلاف معنادار در تعادل ایستا و پویا، ناتوانی عملکردی و درد بین دو گروه کنترل و تمرین گردید. بنابراین تمرینات ثباتمرکزی بههمراه بهبود حسعمقی باعث افزایش تعادل در افراد دارای زانو درد مزمن میشود که همین امر میتواند میزان خطر سقوط را در این افراد کاهش داده و با بهبود درد و ناتوانی عملکردی، کیفیت زندگی را بهبود بخشد.
خانم فائزه غلامی، دکتر منوچهر حیدری،
دوره 21، شماره 25 - ( 6-1402 )
چکیده
خستگی ذهنی، معمولا به دنبال فعالیت های طولانی مدت شناختی ایجاد میگردد؛ به گونه ای که عملکرد شناختی را کاهش داده و منجر به تغییر در فعالیت های عملکردی می شود. لذا هدف ازمطالعه حاضر، بررسی تأثیر یک جلسه ماساژ ریلکسیشن سوئدی و مدیتیشن در کنترل خستگی ذهنی بر تعادل واکنشی و عملکرد اندام تحتانی ورزشکاران دختر دانشگاهی بود. در این مطالعه 16 دختر ورزشکار تربیت بدنی به صورت هدفمند و براساس معیارهای ورود به مطالعه به عنوان نمونه انتخاب شدند و تحت پروتکل خستگی ذهنی (45 دقیقه فعالیت شناختی (تستاستروپ))، ماساژ ریلکسیشن سوئدی (30 دقیقه) و مدیتیشن(30دقیقه) با فاصله ی زمانی 48 ساعت قرار گرفتند. تعادل واکنشی با تست Y با چراغهای اتوماتیک و عملکرد اندام تحتانی با تستهای پرش لی تکپا، پرش لی 3 تایی، پرش لی 6 متری در زمان، پرش لی متقاطع ارزیابی شد. جهت بررسی تغییرات درون گروهی از تست آنالیز واریانس مکرر استفاده شد.یافته ها نشان داد که، بین میانگین نمرات تعادل واکنشی و عملکرد اندام تحتانی آزمودنی ها در مقایسه پس آزمون خستگی ذهنی با پس آزمون ماساژ و مدیتیشن تفاوت معناداری وجود دارد (05/0< P). همچنین بین نمرات آزمودنی ها در مقایسه ماساژ و مدیتیشن برای تعادل واکنشی و عملکرد اندام تحتانی تفاوت مثبت و معناداری وجود دارد به طوری که تاثیر ماساژ بیشتر از مدیتیشن است (05/0< P).
به منظور پیشگیری از آسیب های ورزشی ورزشکاران میتوان از ماساژ ریلکسیشن سوئدی و مدیتیشن به عنوان مداخله ای برای تسریع در ریکاوری خستگی ذهنی و بهبود تعادل واکنشی و عملکرد اندام تحتانی استفاده نمود
دکتر رامین بلوچی، دکتر فریده باباخانی، دکتر محمدرضا هاتفی، آقای حسین حسین پور،
دوره 21، شماره 25 - ( 6-1402 )
چکیده
مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرینات ثباتمرکزی بر عملکرد اندام فوقانی بر مبانی آزمون تعادلی Y، قدرت و دامنه حرکتی چرخش شانه در ورزشکاران بدمینتونباز بود. روششناسی: 30 بدمینتونباز پسر بصورت تصادفی به دو گروه کنترل (15=n) و تجربی (15=n) تقسیم شدند. گروه تجربی برنامه تمرینات ثبات مرکزی را به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته برای مدت 40 دقیقه انجام دادند، در حالی که گروه کنترل مداخلهای را دریافت نکرد. اندازهگیری عملکرد اندام فوقانی بواسطه آزمون تعادلی Y، و همچنین قدرت و دامنه حرکتی چرخش داخلی و خارجی شانه به ترتیب بواسطه دینامومتر دستی و گونیامتر قبل و بعد از ارائه مداخله انجام شد. یافتهها: تجزیه و تحلیل دادههای حاصل از تحقیق بر اساس آزمون آماری آنکوا (ANCOVA) نشان داد که تفاوت معنیداری در میانگین آزمون تعادل اندام فوقانی Y بین دو گروه کنترل و تجربی در هر دو دست برتر و غیر برتر وجود دارد که بیانگر تاثیر مثبت تمرینات ثبات مرکزی بر عملکرد افراد در اجرای آزمون تعادل Y می باشد (05/0 < p) با این حال هیچ تفاوت آماری در قدرت عضلانی و دامنه حرکتی چرخش خارجی و داخلی شانه بعد از ارائه مداخله مشاهده نشد (05/0 < p). نتیجهگیری: بنظر میرسد که ارائه برنامه تمرینات ثبات مرکزی میتواند با رویکرد افزایش عملکرد اندام فوقانی و بالطبع پیشگیری از آسیب در ورزشکاران بدمینتونباز در نظر گرفته شود.
احسان ابراهیمی پور، فرشته ثابت، شایان حاج ابراهیمی، محمدرضا امیر سیف الدینی،
دوره 22، شماره 27 - ( 6-1403 )
چکیده
ریتم‌های شبانه‌روزی نقش مهمی در کنترل عملکردهای فیزیولوژیکی بدن انسان دارند و می‌توانند بر توانایی حرکتی تأثیر بگذارند. هدف این مطالعه بررسی تأثیر زمان روز بر تعادل ایستا و پویا با استفاده از رویکرد تکلیف شناختی بود. بدین منظور، 24 سالمند به عنوان آزمودنی در نظر گرفته شدند. شرکت‌کنندگان در دو شرایط با و بدون تکلیف دوگانه‌شناختی آزمونهای مربوط به تعادل ایستا و پویا را انجام دادند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دوطرفه با سطح معناداری 05/0 صورت گرفت. بر اساس نتایج مربوط به نوسانات مرکز فشار با چشم‌های باز، پارامترهایی شامل بیضی اطمینان 95 درصد، طول مسیر، و میانگین سرعت نوسان مرکز فشار در هنگام انجام تکلیف دوگانه‌شناختی نسبت به راه رفتن عادی تفاوت معناداری داشتند. با این حال، در زمان‌های مختلف روز، این متغیرها تفاوت معناداری نداشتند. به علاوه، نتایج مربوط به نوسانات مرکز فشار با چشم‌های بسته در زمان‌های مختلف روز و همچنین در حالت ثبت اطلاعات تحت تأثیر تکلیف دوگانه شناختی تفاوت معناداری نداشتند. بر اساس یافته‌های ما، احتمال سقوط در سالمندان سالم در ساعات مختلف روز تفاوت چندانی ندارد. با این حال، انجام همزمان تکلیف دوگانه‌شناختی منجر به اختلال تعادل در هر دو حالت چشم باز و بسته میشود.
سعید ارشم،
دوره 22، شماره 27 - ( 6-1403 )
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی سازوکارهای زیربنایی تفاوت‌های وابسته به سن در کنترل قامت دختران 7-18 ساله از طریق تعیین تفاوت‌های بین رده‌های سنی مختلف و بزرگسالان در اولویت‌های حسی آنها برای پاسخ‌های جبرانی بود. تعداد 118 دختر غیرورزشکار 7 تا 18 ساله به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به چهار گروه سنی 7- 9 (31 نفر)، 10- 12 (32 نفر)، 13-15 (28 نفر) و 16-18 (27 نفر) تقسیم شدند. همچنین، یک گروه مرجع از بزرگسالان (28 نفر، میانگین سنی 9/27 سال) به‌منظور مقایسه بررسی شد. برای دستکاری دروندادهای حسی از آزمون سازماندهی حسی (SOT) با دستگاه پاسچروگرافی پویای کامپیوتری استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی تفاوت معنیدار بین تمام گروه‌های سنی در 6 شرایط آزمون را نشان داد (05/0>P). استفاده از دروندادهای حسی پیکری و دهلیزی برای حفظ تعادل در گروه‌های سنی مختلف تقریبا یکسان بود اما، در استفاده از دروندادهای بینایی تفاوت‌های معنیداری مشاهده شد. عملکرد کنترل قامت دختران از 13 سالگی به بعد مشابه با افراد بزرگسال میشود که این میتواند به دلیل رشد تأخیری دستگاه بینایی باشد. به‌طور کلی، ظاهرا برای کنترل بهینه قامت، ابتدا دستگاه حسی پیکری و پس از آن، به ترتیب دستگاه‌های دهلیزی و بینایی بالیده می‌شوند.
فائزه نعمتی، مصطفی زارعی، مرتضی برزگر بفروئی،
دوره 22، شماره 28 - ( 10-1403 )
چکیده
این مطالعه تأثیر برنامه پیشگیری از آسیب لیگامان صلیبی قدامی بر عملکرد کبدی‌کاران زن نخبه را بررسی کرده است. با توجه به عواقب ناتوان‌کننده آسیب این لیگامان، هدف اصلی ارزیابی اثرات هشت هفته برنامه پیشگیری بر بهبود عملکرد این ورزشکاران است.
این تحقیق نیمه‌تجربی بر روی ۲۷ کبدی‌کار زن (۱۸ تا ۲۴ سال) انجام شد که به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله به مدت ۸ هفته تمرینات پیشگیری از آسیب را انجام دادند. آزمونها شامل تی، دوی ۲۰ متر، وای بالانس، انعطاف‌پذیری، هاپینگ و غربالگری حرکت بودند و برای تحلیل دادهها از آزمونهای لون و انکوا استفاده شد. نتایج آنالیز کوواریانس نشان داد که گروه مداخله امتیازات بهتری نسبت به گروه کنترل در آزمونهای وای بالانس پای راست (002/0p=) و چپ (001/0p=)، پرش با یک پا (پای راست: (004/0p=) و پای چپ: (001/0p=))، کراس اوور هاپینگ پای راست ((02/0p=)) و آزمون انعطاف‌پذیری نشستن و رسیدن (003/0p=) کسب کردند. اما در آزمونهای دوی سرعت، چابکی، تریپل هاپینگ و آزمون غربالگری حرکت تفاوت معناداری مشاهده نشد.
نتایج نشان داد که هشت هفته برنامه PEP تأثیر معناداری بر تعادل پویای پای راست و چپ، هاپینگ (پرش با یک پا و کراس اوور هاپینگ پای راست) و انعطاف‌پذیری همسترینگ و کمر کبدی‌کاران زن نخبه دارد. اما تأثیر معناداری بر هاپینگ پای چپ، سرعت، چابکی و امتیازات آزمون FMS نداشت.
محمد کلانتریان، سمانه صمدی، رامین بیرانوند،
دوره 22، شماره 28 - ( 10-1403 )
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تغییرات تعادل ایستا و پویا و دقت حس عمقی مفاصل زانو و مچ پای تکواندوکاران نوجوان، قبل و بعد از اعمال خستگی است. تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی است. آزمودنیهای تحقیق را تعداد 20 نفر از تکواندوکاران پسر نوجوان (4/4±86/17 سال، 2/5±37/174 سانتیمتر، 1/6±61/65 کیلوگرم) از بین جامعه آماری تشکیل داده است. متغیرهای تعادل ایستا و پویا به ترتیب بوسیله آزمون تعادل ایستای استورک و آزمون تعادل پویای Y و همچنین حس عمقی مفاصل مچ پا و زانو به ترتیب در زوایای 10 درجه دورسیفلکشن مچ پا و 30 درجه فلکشن زانو بوسیله روش عکسبرداری مورد اندازهگیری قرار گرفت. سپس پروتکل خستگی عملکردی اعمال شد. پس از اتمام پروتکل خستگی، مجدداً تمامی متغیرها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که پس از اعمال پروتکل خستگی، بین میانگین امتیازات تعادل ایستا (028/0P=) و پویا در هر سه جهت قدامی (001/0P=)، خلفی-داخلی (012/0P=) و خلفی-خارجی (009/0P=) و همچنین دقت حس عمقی مفاصل زانو (003/0P=) و مچ پای (001/0P=) آزمودنیها تفاوت معنیداری وجود دارد.
به کلیه مربیان و ورزشکاران رشته تکواندو توصیه میشود نسبت به انجام تمرینات آمادهسازی تخصصی رشته تکواندو و متناسب با سنین نوجوانی، اقدام نمایند.
حمید عباسی بافقی، محمد حسن کردی اشکذری، عبدالمجید هراتی زاده، سعید عابدین زاده،
دوره 23، شماره 29 - ( 4-1404 )
چکیده
مقدمه و هدف: آسیب‌های مچ پا یکی از شایع‌ترین آسیب‌های ورزشی است که این آسیب‌ها بـه دلایلـی ماننـد "برخـورد مسـتقیم بـا بازیکـن یـا زمیـن، تـکل‌هایـی کـه به داخل یا خارج مچ پا و در حین پــرش و فرود" ایجاد میگردد. از بین این آسیب‌ها، اسـپرین خارجـی مـچ پـا از شـایع‌تریـن آسیب‌ها است که با ناپایداری مچ پا همراه است. هدف از تحقیق حاضر مقایسه تمرینات تعادلی و هاپینگ بر حس عمقی ورزشکاران مبتلا به ناپایداری عملکردی مچ پا است.
روش‌ها: تعداد 30 ورزشکار رشته های ورزشی بسکتبال، والیبال و هندبال مبتلا به ناپایداری عملکردی مچ پا با میانگین سنی 626/3±58/24 و شاخص توده بدنی 126/2±681/25 در 2 گروه مطالعه کارآزمایی بالینی به صورت تصادفی تقسیم شدند. گروه اول تمرینات هاپینگ (15 نفر)، گروه دوم تمرینات تعادلی (15 نفر) را انجام دادند. حس عمقی مفصل مچ پای آنها در ابتدا و پس از 6 هفته تمرین مجدداً ارزیابی شد. تجزیه وتحلیل دادهها با آزمون های تی وابسته و آنکوا انجام با نرم افزار SPSSنسخه 20 گردید.
یافتهها: تمرینات تعادلی و هاپینگ به طور معناداری باعث کاهش خطای مطلق بازسازی دورسی فلکشن و پلانتار فلکشن مچ پا شدند (p<0/05). همچنین این خطای مطلق این زوایا در گروه تمرینات هاپینگ نسبت به گروه تمرینات تعادلی کاهش معناداری داشت (p<0/05).
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که تمرینات تعادلی و هاپینگ باعث بهبود حس عمقی مفصل مچ پا ورزشکاران مبتلا به ناپایداری عملکردی مچ پا گردیده است و همچنین تمرینات هاپینگ نسبت به تعادلی اثربخشی بیشتری دارند.
مرضیه سه‌کنجی، حسن صادقی، ندا بروشک، محمد صوفیان عمر فوزی،
دوره 23، شماره 29 - ( 4-1404 )
چکیده
مقدمه و هدف: کف پای صاف منعطف یکی از ناهنجاریهای رایج در اندام‌های تحتانی است که به کاهش قوس طولی داخلی مربوط میشود. این تحقیق با هدف بررسی تأثیر شش هفته تمرینات موضعی و جامع بر حس عمقی، تعادل و افت ناوی مچ پا در دختران ۱۰ تا ۱۸ سال دارای این ناهنجاری انجام شد.
روش: این پژوهش نیمه‌تجربی به‌صورت پیشآزمون-پسآزمون و با شرکت ۵۱ دختر با کف پای صاف منعطف صورت گرفت. آنها به طور تصادفی در دو گروه تجربی (جامع و موضعی) و یک گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنیها به مدت ۶ هفته (۳ جلسه در هفته) تمرینات اصلاحی انجام دادند، درحالیکه گروه کنترل فعالیت‌های معمول خود را پیگیری کردند. حس عمقی، تعادل و افت ناوی قبل و بعد از تمرینات با گونیامتر، تست تعادل شارپندرومبرگ و تست برودی اندازهگیری شد. تحلیل دادهها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمونهای تحلیل کوواریانس و تی همبسته انجام شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که گروه تجربی در پسآزمون به طور معناداری بهبود در حس عمقی، شاخص افت ناوی و تعادل داشتند (P=0.000)، درحالیکه گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت (P>0.05). مقایسه بین‌گروهی نیز نشان داد که گروه‌های تجربی در این متغیرها عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند (P<0.05).
نتیجهگیری: شش هفته تمرینات اصلاحی بهبود حس عمقی، تعادل و عملکرد حرکتی در دختران با کف پای صاف انعطاف‌پذیر را به همراه دارد. این نتایج نشان می‌دهد که تمرینات اصلاحی میتواند به بهبود تعادل ایستا و قرارگیری پا در این گروه سنی کمک کند.
