سامانه نشریات علمی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول شنا بر عملکرد شنای قورباغه نوجوانان پسر بود. 20 شناگر پسر تیم امید استان البرز با میانگین و انحراف استاندارد سنی 1±13، وزن 02/1±65/50 کیلوگرم و قد 91/4±8/159 سانتی­متر در این پژوهش مشارکت داشتند. آزمودنی­ها پس از آزمون­ گیری اولیه در متغیرهای عملکردی (رکورد 50 متر قورباغه)، تکنیکی (تعداد استروک) و قدرتی (قدرت عضلات راست‌کننده ستون فقرات)، به­ صورت تصادفی به دو گروه تجربی (ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول) و گروه کنترل (تمرین معمول) تقسیم شدند. یک­ هفته تمرین آشناسازی به­ منظور سازگاری استفاده از جلیقه برای تمرین مقاومتی انجام شد و سپس پروتکل تمرینی به صورت سه­ روزدرهفته و به­ مدت شش­ هفته اجرا شد. تمرین شامل 15 دقیقه گرم­ کردن و هشت تکرار مسافت 50 متری شنای قورباغه با فواصل استراحتی یک­ دقیقه بین تکرارها، در دو گروه تمرینی (با استفاده از جلیقه تمرینی) و گروه کنترل (بدون استفاده از جلیقه تمرینی) بود. در پایان، دوره تمرینی پس­ آزمون، متناسب با پیش­ آزمون به عمل آمد. از آزمون کلموگروف– اسمیرنوف ( ) جهت تعیین طبیعی ­بودن توزیع داده­ ها، از آزمون تی همبسته جهت تعیین تغییرات درون­ گروهی و از تحلیل کوواریانس برای مقایسه تفاوت بین ­گروهی در دو گروه استفاده شد. نتایج نشان داد هرچند عملکرد شنا در هردوگروه بهبود معناداری داشته ­است(05/0 p≤)، تفاوت معناداری در رکورد شنا، تعداد استروک و قدرت عضلات بین دو گروه وجود نداشت (05/0 p≥). در توجیه آن شاید بتوان به حرفه­ای­ نبودن آزمودنی ­ها یا پایین­ بودن شدت تمرین مقاومتی استناد کرد.

تکواندو یکی از پرطرفدارترین ورزشهای رزمی در ایران و جهان است. ورزش تکواندو دارای ماهیتی برخوردی و میزان آسیب بالا است. با توجه به این موضوع، با گذر
زمان، تجهیزات محافظتی بیشتری برای این رشته در نظر گرفته شده است. هدف از تحقیق حاضر مقایسه آسیبهای ورزشی دو فصل از لیگ برتر تکواندو در دو فصل
58 و 09 و بررسی نقش وسائل محافظتی همچون لثه، دستکش و جورابهای مخصوص و هوگو الکترونیک در کاهش آسیبهای بازیکنان لیگ برتر تکواندو ایران بود.
19 کیلوگرم در لیگ سال 7209 به روش / 22 سال و میانگین وزنی 82 / تحقیق حاضر از نوع توصیفی- مقایسهای و آیندهنگر بود که در آن 701 ورزشکار با میانگین سنی 2
90 آسیب در 7999 ورزشکار / آیندهنگر تحت مطالعه قرار گرفتند و نتایج به روش توصیفی با نتایج تحقیق مشابهی در لیگ سال 7258 مقایسه شد. میزان بروز آسیب از 8
70 آسیب در 7999 ورزشکار درمعرض خطر تقلیل یافت. بهعلاوه، ازنظر نوع آسیبدیدگی، بهاستثنای خونریزیبینی، از دیگر آسیبها کاسته شده / درمعرض خطر به 90
بود. تعداد آسیبها در اندام فوقانی، تحتانی، سروگردن و تنه نیز کاهش یافت. با توجه به نتایج، احتمالاً کاهش آسیبها ناشی از بهکارگیری تجهیزاتی همچون هوگو
الکترونیک، که عاملی برای کاستهشدن قدرت ضربات بود، و جوراب و دستکشهای مخصوص برای پوشش و محافظت بیشتر و استفاده از لثه در محافظت از آسیبهای
دندان و فک باشد. البته در این میان نباید از حرفهایترشدن و اضافهشدن تمرینهای بدنسازی با اصول علمی به تمرینهای تیمها نیز غافل شد.

مطالعات بسیاری اثر مثبت و منفی حرکات کششی را بر کارآیی حرکتی مطالعه کردهاند و اکثر این مطالعات، سازوکارهای عصبی را مسئول این تغییرات معرفی
کردهاند، اما به نظر میرسد عوامل سوختوسازی و قلبی و تنفسی نیز با تغییرات کارایی حرکتی ارتباط داشته باشند. بنابراین، هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط
بین تغییرات برخی متغیرهای قلبی  تنفسی طی فعالیت زیربیشینه با مؤلفه آهسته اکسیژن مصرفی به دنبال کشش ایستا و پویا در 61 دانشجوی زن رشته
66/67±2/ 62 درصد و حداکثر اکسیژن مصرفی 66 /61±6/ 78 کیلوگرم، چربی 82 /62±8/ 612 سانتیمتر، وزن 76 /61±1/ 62 ، قد 62 /78±6/ تربیتبدنی با سن 16
میلیلیتر بر کیلوگرم بر دقیقه بود. آزمودنیها در سهجلسه جداگانه )در یک طرح متقاطع(، دو پروتکل کشش )ایستا و پویا( و بدون کشش را قبل از فعالیت
زیربیشینه ) 1 دقیقه دویدن روی نوارگردان با شدت 82 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی(، انجام دادند. تمام متغیرها بهوسیله گازانالایزر جمعآوری و نمودار پویایی
2(، تواتر تنفسی / اکسیژن مصرفی ثبت شد. نتایج آزمون رگرسیون چندمتغیره، همبستگی مثبت بین اکسیژن مصرفی مؤلفه آهسته با تغییرات تهویه ریوی ) 81
2( نشان داد که تهویه ریوی بالاترین /61( 2( و ثابت زمانی 2 /76( 2(، ثابت زمانی 6 /66( 2(، ثابت زمانی 6 / 2(، ضربان قلب ) 66 / 2/67 (، حجم جاری ) 18 (
همبستگی را داشت. بهطورکلی، نتایج این پژوهش نشان داد که بخشی از تغییرات در مؤلفه آهسته اکسیژن مصرفی بهدنبال حرکات کششی به عوامل
سوختوسازی و قلبی  تنفسی وابسته است.

تحقیق حاضر به بررسی اثر 21 هفته تمرین هوازی بر برخی شاخصهای سیستم ایمنی و سلامت عمومی در بیماران زن مبتلا به سرطان پستان پرداخت. 04
12 کیلوگرم بر مترمربع و /9±1/ 36 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 9 /1±9/ 13 سال، وزن 99 /9±21/ زن مبتلا به سرطان پستان در دو گروه تمرین با میانگین 1
12 کیلوگرم بر مترمربع قرار گرفتند. گروه تمرین، علاوه بر شیمی /0 ± 1/ 39 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 2 /2±3/ 13 سال، وزن 13 /3±24/ کنترل با میانگین 2
04 درصد حداکثر ضربان قلب( بهصورت 1 جلسه در هفته و به - درمانی، 21 هفته پیادهروی متوالی با شدت متوسط )براساس مقیاس اصلاحشده بورگ و 34
استفاده شد. برای ارزیابی شاخصهای سیستم ایمنی قبل، پس G.H.Q مدت 14 تا 09 دقیقه انجام دادند. برای ارزیابی سلامت عمومی از پرسشنامه استاندارد
4 و با استفاده از / و شمارش پلاکت گرفته شد. دادهها در سطح معناداری 49 CBC DIFF, HB, HCT از هفتههای چهارم، هشتم و دوازدهم، آزمایش
انجام شد. (CANCOVA) نسخه 23 تحلیل شدند. تحلیل دادهها و شناسایی اثر خالص مداخلات تمرینی با استفاده از تحلیل کوواریانس SPSS نرمافزار
میانگین میزان گلبولهای سفید خون در گروه تمرین و کنترل به ترتیب .)p≥4/ سلامت عمومی و امید به زندگی در گروه کنترل کاهش معناداری داشت ) 49
افزایش غیرمعنادار و کاهش معناداری را نشان داد. تمرین هوازی منظم با شدت متوسط میتواند مانع افت سطح گلبولهای سفید در طی فرایند درمان بیماران
شود و در تقویت سیستم ایمنی و ارتقای سطح سلامت عمومی مؤثر باشد.

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر مکمل یاری همزمان کراتین و ال-کارنیتین بر عملکرد بیهوازی و تغییرات وزن بدن در ورزشکاران انجام شد. در این
کارآزمایی بالینی تصادفیشدۀ یکسوکور 54 ورزشکار رزمیکار 81 تا 03 مرد وارد مطالعه و به طور تصادفی به چهار گروه دریافتکننده الف( کراتین، ب(
ال-کارنیتین، ج( کراتین-ال-کارنیتین و د( دارونما تقسیم شدند و به مدت 81 روز مکمل یاری شدند. عملکرد بیهوازی ورزشکاران با آزمون وینگیت و
تغییرات وزن طی دو مرحله قبل و بعد از مداخله اندازهگیری شد. برای مقایسه قبل و بعد متغیرها در هر گروه از آزمون تی مزدوج و برای مقایسه میانگین
متغیرها میان چند گروه از آزمون تحلیل واریانس یکراهه استفاده شد. شاخصهای عملکرد بیهوازی در دو گروه دریافتکننده کراتین و کراتین-ال-کارنیتین
پس از مداخله نسبت به پیش از مداخله به طور معنیداری بیشتر بود. وزن بدن نیز در گروههای دریافتکننده مکمل افزایش معنیداری داشت، اما در مقایسه
بینگروهی تفاوتها معنیدار نبود. براساس دوز مصرفی و مدت مکمل یاری در این مطالعه، مصرف همزمان کراتین و ال-کارنیتین اثر مثبتی بر عملکرد بیهوازی
دارد. ازطرفی، کارنیتین عامل کاهش وزن شناخته شده است، درحالیکه طبق یافتههای این مطالعه این مکمل موجب افزایش وزن نیز میشود.

هدف اصلی این تحقیق بررسی پارامترهای بیومکانیکی اندام فوقانی بسکتبالیستها حین پرتابهای آزاد موفق و ناموفق بود. ششنفر (میانگین و انحراف از
22 ) از بسکتبالیستهای حرفهای که در سوپرلیگ بسکتبال فعالیت داشتند با کسب رضایت در آزمون مشارکت کردند. جهت ثبت سینماتیک ±2/ معیار سنی 90
استفاده ME6000 T در فرکانس 249 هرتز و جهت ثبت فعالیت الکتریکی از دستگاه الکترومایوگرافی 16 Casio zr- حرکت از دو دوربین پرسرعت 200
مشاهده کردیم که سرعت زاویهای .)p ≤ 9/ شد. از آزمون آماری ویلکاکسون جهت بررسی اختلافات معنیدار بین پرتابهای موفق و ناموفق استفاده شد ) 90
نیز فلکشن )p ≤ 9/ و شانه ) 922 )p ≤ 9/ مفاصل مچ ) 990 .)p ≤ 9/ مفصل مچ در لحظه رهایی توپ بهطور معناداری در پرتابهای موفق بیشتر بود ) 920
در پرتابهای موفق فلکشن کمتری نسبت به پرتابهای ناموفق داشت. نتایج نشان )p ≤ 9/ بیشتری در پرتابهای موفق نشان دادند؛ درحالیکه آرنج ) 992
در پرتابهای موفق بهطور معناداری بیشتر از پرتابهای ناموفق بود. سطح زیر منحنی پتانسیل )p ≤ 9/ و آرنج ) 994 )p ≤ 9/ دادند جابهجایی زاویهای مچ ) 924
الکتریکی هر سه عضله فلکسور کفدستی زند اعلی، سهسر بازو و دلتوئید قدامی در پرتابهای موفق بیشتر از پرتابهای ناموفق بود، اما تنها اختلاف معنیدار
در نگاه کلی، میتوان گفت افزایش در سرعت زاویهای مچ دست و میزان فعالیت عضله .)p ≤ 9/ در سطح زیر منحنی عضله سهسر بازویی مشاهده شد ) 924
سهسر بازویی در موفقیت پرتابهای آزاد تأثیر داشتهاند.

هدف این پژوهش بررسی تأثیر هشتهفته تمرین اصلاحی جامع بر سندرم متقاطع فوقانی بود. 04 دانشجوی دختر که به ناهنجاریهای سر به جلو، شانه به
11 سال، قد /04±1/ جلو و کایفوز مبتلا بودند داوطلبانه در این پژوهش مشارکت کردند. آزمودنیها بهصورت تصادفی به دو گروه تجربی )با میانگین سنی 04
57 کیلوگرم( /01±5/ 104 سانتیمتر، وزن 00 /15±0/ 11 سال، قد 21 /75±1/ 51 کیلوگرم( و کنترل )با میانگین سنی 70 /40±0/ 151/07±5/11 سانتیمتر، وزن 04
تقسیم شدند. گروه تجربی تمرینهای اصلاحی جامع را به مدت هشتهفته و سهروز در هفته انجام میدادند. زوایای سر به جلو و شانه به جلو آزمودنیها به
قبل و بعد از هشتهفته تمرین اصلاحی اندازهگیری شد. دادهها و اطلاعات )r=4/ روش عکسبرداری از نمای جانبی و زاویه کایفوز توسط خطکش منعطف ) 12
نتایج نشان داد زوایای سر به جلو، شانه به جلو و کایفوز آزمودنیها به طور معناداری در گروه تجربی .)p≤4/ تجزیه و تحلیل آماری شد ) 45 SPSS با نرمافزار
براساس یافتهها به محققان و متخصصان پیشنهاد میشود به منظور کسب نتیجه مؤثرتر در برنامه تمرینی خود به اصلاح همزمان .)p≤4/ کاهش یافته است ) 45
ناهنجاریها به عنوان روشی نو توجه کنند.

اعتباریابی مدلهای پیشگگوی دردگد بربی بدن د ختران نوجوان ایرانی با توجه به وضگییت بالیدگی در سنج خطر فاکتورهای آنتروپومتریک مفید خواهد
بود. هدف این پژوه ارزیابی دگتت باار مدل پیشگگوی راید دردگد بربی بدن دختران نوجوان شگار همدان بوده اسگت . نسبت بربی بدن 622 دختر
)66/25±1/ 62 ( و دردد بربی تام ) 12 /63±3/ 55 (، شاخص جرم بدن )کیلوگرم بر مترمربع 2 /26±21/ نوجوان 26 تا 22 ساله با میانگینهای وزن )کیلوگرم 21
بوسگیله روش مرجع ) تتلیل بیوالکتریک ایمپدانس( و اندازهگیری ضگاامت بربی زیر جلدی با اسگتفاده از مدل های پیشگگوی دیورنین، وسگتریت ، اسلاتر و
دیونبرگ اندازهگیری شگد . بین برآورد نسگبت بر بی بدن به روش های ضگاامت بربی زیر جلدی باارگانه در وضییت با و بدون مداخله بلوغ بیولوژیک با
روش مرجع همبسگتگی میناداری اادل شد. اما بیشترین دامنه همبستگی در وضییت با و بدون مداخله بالیدگی در مدل لگاریتمی دیورنین-راهامان مشاهده
بهنظر میرسگد برای سنج مددماتی ترکی بدن دختران، کاربست مدل لگاریتمی دیورنین -راهامان، بهویژه درکنار ند .)R=1/166-1/ و 621 p> شگد ) 112
اثرگذار بلوغ، کارآمدتر جلوه میکند. این نکته شاید از جنبه عملکرد ورزشی برای مربیان ورزش نوجوانان یا در پرتو مطالیات پیمایشی و همهگیرشناسی برای
سازمانهای باداشتی راهگشا باشد.

چکیده
کاراته بهعنوان یکی از مشهورترین هنرهای رزمی در دو بخش کاتا و کومیته انجام میشود) 1(. به هنگام انجام تکنیکهای مختلف این رشته ورزشی از عضلات
و مفاصل مختلفی از جمله عضله چهارسر رانی )عضله اکستنسوری زانو( و مفصل زانو استفاده میشود. هدف این تحقیق مقایسه زمان تاخیری شروع به فعالیت
عضلات مورب پهن داخلی و پهن خارجی به هنگام اجرای دو تکنیک مواشیگری و زنکوتسوداچی بود. فعالیت عضلات مورب پهن داخلی و پهن خارجی
11 ( و توسط دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد. پس از پردازش / حین اجرای دو تکنیک در پای غالب بیست ورزشکار زن سالم کاراتهکار نخبه )میانگین سنی 8
دادهها و تعیین زمان تأخیری شروع فعالیت عضلات، نتایج با استفاده از روشهای آماری تحلیل واریانس برای طرحهای مختلط بینگروهی و درونگروهی در
5 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که عضله مورب پهن داخلی در تکنیک زنکوتسوداچی در کاتاکاران نسبت به کومیتهکاران زودتر / سطح معناداری 50
وارد عمل میشود.

این مطالعه با هدف بررسی تأثیر یک دوره تمرین استقامتی شنا در دوران بارداری بر شاخص آپوپتوزی کبد نوزادان موشهای صحرایی انجام شده است.
022 گرم( به دو گروه )کنترل و تمرین( تقسیم شدند. گروه تمرین از روز اول بارداری تا روز زایمان در استخر ویژهای وادار ± 61 موش صحرایی باردار ) 02
به شنا شدند. نمونهبرداری از بافت کبد نوزادان روز دوم پس از تولد انجام و شاخص درصد آپوپتوزی کبد با استفاده از تست TUNEL تعیین شد. برای
≥ 2/ تجزیه و تحلیل یافتههای این پژوهش از آزمون تی مستقل یکنمونهای در سطح خطای 20 α استفاده شد. نتایج نشان داد میانگین شاخص آپوپتوزی کبد
<2/ 1 درصد بود که حاکی از فقدان تفاوت معنیدار بین دو گروه بود ) 20 / 1 درصد و در گروه تمرین شنا 02 / نوزادان در گروه کنترل برابر با 02 p (. نوزادان
گروه تمرین شنا افزایش <2/ غیرمعنیداری را در وزن هنگام تولد نشان دادند ) 20 p (. این نتایج نشان میدهند که فعالیت ورزشی استقامتی شنا در طی بارداری
احتمالاً تأثیر منفی و نگرانکنندهای بر رشد و شاخص آپوپتوزی کبد نوزادان ندارد.

هدف تحقیق حاضر تعیین تأثیر تغییرات 05 گرمی وزن کفش ورزشی بر اکسیژن مصرفی و اقتصاد دویدن در یک پروتکل 50 دقیقهای دویدن روی نوارگردان
0 و 3 کیلومتر ، 573 سانتیمتر( انتخاب شدند. پروتکل آزمون از سه مرحله با سرعتهای 2 ±0/ 22 سال و 38 /05±2/ بود. به این منظور 50 مرد فعال )سن: 50
بر ساعت تشکیل شد که زمان هر مرحله 0 دقیقه بود. اکسیژن مصرفی بهوسیله دستگاه گاز آنالایزر متامکس جمعآوری شد و اقتصاد دویدن از محاسبه شیب
تغییرات اکسیژن مصرفی در هر سرعت دویدن طی 50 دقیقه محاسبه شد. روش آماری تحلیل واریانس یکعاملی با اندازهگیری مکرر برای تجزیه و تحلیل
>5/ دادهها استفاده شد. نتایج نشان داد که اکسیژن مصرفی ناشی از تغییرات وزن کفش در کل زمان اجرای آزمون بهصورت معناداری افزایش یافت ) 50 p (. با
<5/ وجود این، شیب تغییرات اکسیژن مصرفی در اثر تغییر وزن معنیدار نبود ) 50 p(. یافتهها نشان داد افزایش 05 گرم اضافهبار به کفش ورزشی میتواند
مصرف اکسیژن را بهصورت معنیداری افزایش دهد، درحالیکه اثر معناداری بر اقتصاد دویدن ندارد.

هدف پژوهش مقایسه اثر 4 هفته تمرین قدرتی به دو روش مقاومت سازگارپذیر و یکنواخت بر قدرت بیشینه و توان ورزشکاران تمرین کرده بود. 61 نفر از
ورزشکاران مرد باشگاههای 70 کیلوگرم و /22±60/ 674 سانتی متر، وزن 00 /54±1/ 20 سال، قد 05 /00±2/ برگزیده تهران 8 نفر ووشو، 8 نفر کشتیگیر با سن 00
62 پس از نخستین آزمون از متغیرهای قدرت بیشینه بالاتنه و پایینتنه، توان بالاتنه و پایینتنه، درصد چربی، محیط دور اندام و وزن /87±4/ درصد چربی 25
بصورت تصادفی در دو گروه تمرین قدرتی مقاومت سازگارپذیر و یکنواخت قرار گرفتند و به مدت 4 هفته و هر هفته سه جلسه در تمرینات شرکت کردند.
تمرین در هر دو گروه شامل حرکات اسکات و پرس سینه بود که با مقاومت 80 درصد 1RM در سه نوبت با 0 تکرار انجام شد تمرین در گروه مقاومت
سازگارپذیر بدین صورت بود که به مقدار 20 درصد 1RM توسط زنجیر در درازای دامنه حرکتی به بار تمرین اضافه میشد. در پایان دوره تمرینی از
متغیرهای وابسته تحت شرایط مشابه آزمونی دوباره به عمل آمد. آزمون تحلیل کواریانس برای مقایسه میزان پیشرفت قدرت و توان دو گروه نشان داد که در
=0/ متغیرهای وزن 596 p = ، محیط دور اندام 645 P =0/ ، درصد چربی 465 P =0/ ، توان بالاتنه 217 P =0/ ، توان پایینتنه 202 P =0/ و قدرت بیشینه بالاتنه 805 P بین
=0/ دو گروه تفاوت معنیداری وجود نداشت، اما در متغیر قدرت بیشینه پایینتنه 04 P تفاوت معنیداری بین دو گروه وجود داشت در بررسی نتایج هرچند
=0/ بیشتر متغیرها اختلاف معناداری نشان ندادند، بررسی اندازه اثر گروهها نشان داد که 12 ES = 0/ در توان بالاتنه 14 ES =0/ در توان پایینتنه 65 ES در قدرت
=6/ بالاتنه و 84 ES %58/ 60 % در بالاتنه، 18 / در قدرت پایینتنه، به نفع گروه مقاومت سازگارپذیر است. این تفاوت در قدرت بیشینه در گروه سازگارپذیر 12
1% پایینتنه / 1% بالاتنه، 16 / 26 % در پایینتنه بود. همچنین این اندازه اثر بر توان درگروه سازگارپذیر 97 / 64 % در بالاتنه، 84 / درپایینتنه و در گروه یکنواخت 81
4% پایینتنه بود. روی هم رفته پژوهش نشان داد که برای افزایش قدرت بیشینه و توان، تمرین سازگارپذیر کارآمدتر / 4% بالاتنه، 17 / و در گروه یکنواخت 61
از روش سنتی )یکنواخت( است.

مؤلفه زمان در اثربخشی تمرینهای اصلاحی و ماندگاری آن توجه پژوهشگران را برانگیخته است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین اصلاحی
و ماندگاری آن پس از چهار ماه بر لوردوز افزایشیافته کمری دانشآموزان پیش و پس از بلوغ است. آزمودنیها شامل 46 دختر 01 و 01 سال قوس کمری
افزایشیافته داشتند که به دو گروه تجربی ) 23 n= ( و گروه کنترل ) 23 n= ( تقسیم شدند. گروه تجربی هشت هفته و هفتهای سه جلسه در برنامه تمرینهای
اصلاحی شرکت کردند و گروه کنترل فعالیتهای عادی خود را ادامه دادند. در آغاز و پایان دوره و چهار ماه پس از تمرینها، قوس کمری آزمودنیها با استفاده
از خطکش منعطف اندازهگیری شد. دادهها بهکمک آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری تکراری و α در سطح معناداری 1.10 انجام شد . نتایج نشان داد
که پس از تمرین میزان لوردوز کمری افزایشیافته در دختران نابالغ و بالغ کاهش معنیداری پیدا کردند ) 1.10 p> (. میانگین زاویه لوردوز در گروههای تجربی
در پسآزمون دوم افزایش پیدا کرد ) 1.10 p> (. درحالیکه در گروه کنترل در این زمانها تفاوت آماری معنیدار نبود. نتایج تحقیق نشاندهنده تأثیر تمرینها بر
قوس کمر افزایشیافته آزمودنیهای نابالغ و بالغ است، هرچند اثربخشی تمرینها پس از بلوغ به مراتب مؤثرتر از قبل از بلوغ بوده است. ماندگاری اثر تمرین
نشان میدهد آزمودنیها به شرکت در برنامه تمرینهای اصلاحی مستمر نیاز دارند و با نتایج دلخواه زودهنگام نباید برنامه تمرینی را رها کرد.

هدف پژوهش حاضر بررسی میزان شیوع کمردرد و ارتباط آن با اضطراب و افسردگی در پرستاران شاغل در بیمارستانهای وابسته به سازمان تأمین اجتماعی
شهرستان اصفهان بود. این تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی است و جامعه آماری آن شامل 518 پرستار شاغل در بیمارستانهای شریعتی ) 815 نفر( و غرضی
58 با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی طبقهای /5±1/ 558 نفر( بود. 422 آزمودنی ) 85 نفر مرد و 111 نفر زن( با دامنه سن 48 تا 25 و میانگین سنی 2 (
پرسشنامه اضطراب کتل ،)VAS( بهعنوان نمونههای تحقیق انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری در تحقیق حاضر شامل پرسشنامه معیار اندازهگیری شدت درد
نسخۀ 11 و روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی مستقل تحلیل شد. SPSS و پرسشنامه افسردگی بک بود. دادههای این تحقیق بهوسیله
88 درصد از پرستاران به انواع کمردردهای حاد یا مزمن با علتهای مکانیکی با شدتهای متفاوت مبتلا بودند. همبستگی مثبت / نتایج تحقیق حاضر نشان داد 5
58 / 5 ) پرستاران مشاهده شد در افسردگی و اضطراب با بین کمردرد نیز داری ی و معن p .) پرستاران مرد در کمردرد شدت میانگین داری بین تفاوت معنی اما
و زن مشاهده نشد. با توجه به ارتباط بین کمردرد با اضطراب و افسردگی در پرستاران زن و مرد، توجه به عوامل جسمانی و روانی به طور همزمان در پیشگیری
و درمان کمردرد در این افراد توصیه میشود.

هدف تحقیق تعیین تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر برخی فاکتورهای ایمنی بیماران آرتریت روماتوئید بود. 32 نفر زن مبتلا به آرتریت روماتوئید با میانگین
سنی 3/32 ± 15/93 سال و وزن 51 ± 33/23 کیلوگرم داوطلبانه در این تحقیق مشارکت کردند. در این تحقیق کارآزمایی بالینی، آزمودنیها بهصورت هدفمند
به دو گروه شاهد )53( نفر وآزمایشی )55( نفر تقسیم شدند. گروه آزمایشی، تمرین هوازی را به مدت هشت هفته سه جلسهای با میانگین شدت 51 درصد
ضربان قلب ذخیره روی چرخ کارسنج ثابت انجام دادند. آزمودنیها داروهای یکسانی مصرف میکردند. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تی همبسته و
برای تفاوتهای بی گروهی از آزمون تی مستقل استفاده شد. نمونه خون در دومرحله پیشآزمون و پسآزمون گرفته شد. مقدار گلبولهای سفید، ایمونوگلوبولین
A و لنفوسیتها با روشهای استاندارد اندازهگیری شد. تمرین هوازی گلبولهای سفید و شاخص توده بدنی گروه آزمایش را بهترتیب بهطور معناداری کاهش
و ایمونوگلوبولین A 1/ و لنفوسیت را افزایش داد ) 11 P< 1/ (. تفاوتهای بینگروهی در هیچیک از متغیرها معنادار نبود ) 11 P> (. بهنظر میرسد تمرین هوازی
زیر بیشینه برای این بیماران احتمالاً برخی فرایندهای خنثیسازی سیستم ایمنی را در مقابل آسیب و عوامل بیگانه خواری فعال میسازد.

هدف این تحقیق بررسی اثر خستگی عملکردی بر تعادل ایستا و پویای دانشآموزان پسر 51 تا 51 ساله با قوس کف پای متفاوت بود. برای اندازهگیری قوس کف
پای آزمودنیها از آزمون افت استخوان ناوی استفاده شد. سپس به صورت تصادفی دانشآموزان در سه گروه 22 تایی با قوس پای متفاوت قرار گرفتند. آزمون
تعادلی اصلاحشده لکلک و گردش ستاره، پروتکل خستگی عملکردی و مقیاس میزان درک تلاش ) RPE ( بورگ اجرا شد. از آزمون تی وابسته، ANOVA و
Scheffe 5 استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری بین نمرههای تعادل ایستا و پویا در پیشآزمون و پسآزمون هرسه گروه نشان داد. آزمون / در سطح معنیداری 51
تعقیبی شفه نیز نشان داد که بین میانگین تفاضل نمرههای تعادل ایستا و پویا در پیشآزمون و پسآزمون گروه کف پای نرمال با گروه کف پای صاف و با گروه کف
پای گود اختلاف معنیداری وجود دارد، ولی این تفاوت معنادار میانگین بین دو گروه کف پای صاف و گود وجود نداشت. با توجه به کاهش معنیدار تعادل در
آزمودنیهای دارای ناهنجاری قوس کف پا، اصلاح ناهنجاریهای قوس کف پا و استفاده از دورههای تمرینی مناسب جهت ارتقای آمادگی جسمانی این افراد
توصیه میشود.

سفتی، معیاری برای تعیین میزان خاصیت الاستیک بدن است و میزان بهینه آن برای الگوهای حرکتی مختلف متفاوت است. یکی از روشهای محاسبه سفتی استفاده
از مدل جرم-فنر است که کل پا را با یک فنر ساده خطی مدل میکند. هدف این مطالعه، محاسبه ضرایب سفتی اندام تحتانی و بررسی ارتباط آن با چابکی، به الگوی
08 کیلوگرم داوطلبانه /2±7/ 12 سال و میانگین وزن 4 /1±3/ حرکتی غالب ورزشهای راکتی، بود. 21 نفر از ورزشکاران راکتی مرد سطح اول کشور با میانگین سن 7
در این پژوهش مشارکت کردند. ضرایب سفتی پا و عمودی برای مشارکتکنندهها حین انجام دو حرکت دویدن روی تردمیل و پرشهای عمودی متوالی محاسبه
8 تحلیل شد. در این مطالعه ارتباط / شدند و ارتباط آنها با زمانهای بهدستآمده در آزمون چابکی، با استفاده از روش آماری همبستگی پیرسون در سطح معناداری 82
معناداری بین متغیرهای تحت مطالعه به دست نیامد که ممکن است بهعلت اثر متضاد سفتی مفاصل مچ و زانو بر عملکرد باشد. این موضوع نیازمند بررسی مجزای
سفتیهای مفاصل است.

هدف این مطالعه مقایسه اثر دو روش رکابزدن بر شاخص خستگی و فعالیت عضلات اندام تحتانی دوچرخهسواران جاده بود. هشت دوچرخهسوار جاده در
دو جلسه مجزا با فاصله یکهفته در آزمایشگاه حاضر شدند. در یک جلسه با روش فقط فشار و در جلسه دیگر با روش فشار-کشش رکاب زدند. فعالیت
الکترومایوگرافی سطحی عضلات راسترانی، پهن خارجی، پهن داخلی، دوسررانی، نیموتری، دوقلوی خارجی، دوقلوی داخلی و درشتنی قدامی ثبت شد.
هر نوبت آزمایش تا حد واماندگی و براساس پروتکل ازپیشتعیینشده انجام شد. بین فازهای فشار و استراحت حین دو روش رکابزدن در فعالیت عضلات
اختلاف معنادار بود، اما در روش فقط فشار فعالیت عضلات بهطور معناداری بیشتر بود. همچنین دوچرخهسواران با روش کشش- فشار دیرتر به واماندگی
رسیدند. باتوجه به نتایج این مطالعه، روش رکابزدن کشش- فشار باعث فعالیت کمتر عضلات و به تبع آن باعث افزایش کارایی میشود. به دوچرخهسواران
جاده پیشنهاد میشود که از روش کشش- فشار برای رکاب زنی استفاده کنند.

ازآنجاکه در کسب رکورد بهتر در شنا مهارت شروع جایگاهی ویژه دارد، پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر دو شیوه تمرین پلایومتریک در آب و خشکی بر
دو تکنیک استارت )گرب و تراک( شنای پروانه شناگران نخبۀ پسر انجام شد. 02 شناگر نخبه در دو گروه تمرین پلیومتریک در آب و خشکی تقسیم شدند.
متغیرهای عملکردی شناگران شامل توان بیهوازی دست و پا، رکورد 02 متر، زمان تماس سر با آب و زمان ادامه حرکت در آب، مسافت پرتاب از نقطه شروع
استارت تا نقطه تماس سر با آب و مسافت ادامه حرکت پساز ورود به آب با هر دو تکنیک استارت، تعداد دست و پا در 31 متر شنای پروانه بدون استارت و
انجام شد. MANOVA سرخوردن بود. تحلیل اطلاعات با آزمون
در گروه تمرین در آب تفاوت معنیداری در میانگین زمان تماس سر شناگران با آب در هر دو نوع تکنیک استارت گرب و تراک دیده شد. همچنین تفاوت
معناداری در میانگین تعداد دست، تعداد پا، تعداد دست و پای شناگران در شنای کامل پروانه در 31 متر شنا پساز یک دوره تمرین پلایومتریک در هر دو گروه
تمرینی مشاهده شد. با توجه به نتایج تحقیق حاضر، تمرینهای پلایومتریک در هردو گروه آب و خشکی در افزایش و بهبود پارامترهای اندازهگیریشده مؤثر
است و استفاده از این تمرینها برای بهبود استارت شنا توصیه میشود.