کاربران عمومی فقط به فهرست مقالات منتشر شده دسترسی دارند.
49 نتیجه برای موضوع مقاله:
سعید ارشم،
دوره 22، شماره 27 - ( 6-1403 )
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی سازوکارهای زیربنایی تفاوتهای وابسته به سن در کنترل قامت دختران 7-18 ساله از طریق تعیین تفاوتهای بین ردههای سنی مختلف و بزرگسالان در اولویتهای حسی آنها برای پاسخهای جبرانی بود. تعداد 118 دختر غیرورزشکار 7 تا 18 ساله به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به چهار گروه سنی 7- 9 (31 نفر)، 10- 12 (32 نفر)، 13-15 (28 نفر) و 16-18 (27 نفر) تقسیم شدند. همچنین، یک گروه مرجع از بزرگسالان (28 نفر، میانگین سنی 9/27 سال) بهمنظور مقایسه بررسی شد. برای دستکاری دروندادهای حسی از آزمون سازماندهی حسی (SOT) با دستگاه پاسچروگرافی پویای کامپیوتری استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی تفاوت معنیدار بین تمام گروههای سنی در 6 شرایط آزمون را نشان داد (05/0>P). استفاده از دروندادهای حسی پیکری و دهلیزی برای حفظ تعادل در گروههای سنی مختلف تقریبا یکسان بود اما، در استفاده از دروندادهای بینایی تفاوتهای معنیداری مشاهده شد. عملکرد کنترل قامت دختران از 13 سالگی به بعد مشابه با افراد بزرگسال میشود که این میتواند به دلیل رشد تأخیری دستگاه بینایی باشد. بهطور کلی، ظاهرا برای کنترل بهینه قامت، ابتدا دستگاه حسی پیکری و پس از آن، به ترتیب دستگاههای دهلیزی و بینایی بالیده میشوند.
مریم قربانی، رسول یاعلی،
دوره 22، شماره 28 - ( 10-1403 )
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر تمرینات پیلاتس بر تعادل و حس عمقی در دانشجویان دختر بود. 98 نفر از دانشجویان دختر به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. از این تعداد 91 نفر دانشجو سالم در گروه آزمایش و 7 نفر دانشجو دارای معافیت ورزشی در گروه کنترل قرار گرفتند. حس وضیعت مفصل مچ پا و زانو با استفاده از آزمون بازسازی فعال زاویه مچ پا و زانو؛ تعادل ایستا با استفاده از آزمون شارپند رومبرگ در قبل و بعد از 16 جلسه مداخله اندازهگیری شد. نتایج آزمون ویلکاکسون نشان داد در گروه آزمایش، تعادل ایستا در پسآزمون نسبت به پیشآزمون افزایش معنادار یافت. حس وضعیت دورسیفلکشن، پلانتارفلکشن مچ پا و فلکشن زانو در گروه آزمایش در پسآزمون افزایش معنادار یافت. همچنین نتایج آزمون کوواریانس نشان داد که در متغیرهای تعادل ایستا و حس وضعیت دورسیفلکشن و پلانتارفلکشن مچ پا و حس وضعیت فلکشن زانو بین دو گروه در مرحله پسآزمون تفاوت معنادار وجود دارد که با توجه به میانگین تعدیل شده، گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری داشت. نتایج نشان داد که تمرینات پیلاتس به منظور بهبود حس عمقی مچ پا و زانو و در نتیجه ارتقاء کنترل پاسچر در نوجوانان و جوانان مناسب است.
حمیدرضا زنگوئی، محمد یوسفی، عباس فرجاد پزشک، خورشید بیجاری،
دوره 23، شماره 29 - ( 4-1404 )
چکیده
مقدمه و هدف: اکثر مطالعات تکلیف فرود تک پا را از نظر ویژگیهای بیومکانیکی، بهویژه کینماتیک و کینتیک صفحات حرکتی مقایسه کردهاند و چنین نتیجه گرفتند که پایایی برای زوایای والگوس زانو و اداکشن هیپ، متوسط تا عالی است. بااینحال، هیچ مطالعهای تحت عنوان پایایی انواع مختلف فرود تک پا صورت نگرفته است؛ بنابراین، هدف از این تحقیق مرور مطالعاتی است که پایایی انواع فرود تک پا را جهت ارزیابی بیومکانیک مفصل زانو مورد بررسی قرار دادهاند.
روش: مقالات مربوطه از پایگاههای اطلاعاتی معتبر و با کلیدواژههایSingle Leg Landing, Landing, Kinematic, Biomechanics, Return to Sport, Performance Test, Functional Test, Hop Test, Kinetic به روش جستجوی موضوعی از سال 1995 تا 2023، مورد بررسی قرار گرفتند.
یافتهها: در مجموع 1022 مقاله شناسایی و مطالعات تکراری حذف شدند. سپس عناوین و چکیده مطالعات مورد بررسی قرار گرفت و 439 مطالعه به علت عدم همخوانی با سوال تحقیق از مطالعه خارج شدند و تنها 9 مقاله که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.
نتیجهگیری نهایی: این بررسی نشان داد که تکالیف مختلف فرود تک پا برای متغیرهای کینماتیکی اعم از چرخش داخلی، اداکشن و فلکشن هیپ، اکستنشن زانو، والگوس زانو، فلکشن جانبی تنه و همچنین تیلت لگن دارای پایایی خوب هستند.
بهنام مرادی، امیر لطافتکار، ملیحه حدادنژاد، مهدی حسینزاده، مهدی خالقی،
دوره 23، شماره 29 - ( 4-1404 )
چکیده
مقدمه و هدف: خسته شدن ورزشکاران مستعد آسیب و قرارگیری آنها در وضعیتهایی نظیر انجام مانور برشی احتمال ریسک آسیب لیگامان صلیبی قدامی را افزایش میدهد؛ لذا هدف از پژوهش حاضر پاسخ به این سؤال است که آیا خستگی عملکردی اثر تمرینات عصبی عضلانی بر متغیرهای کینتیکی حین اجرای کاتینگ را در مردان ورزشکار مستعد آسیب تغییر میدهد؟
روش بررسی: پژوهش حاضر نیمهتجربی بوده و در دو گروه کنترل و تجربی بهصورت طرح پیشآزمون و پسآزمون با و بدون خستگی قبل و بعد تمرینات عصبی- عضلانی اجرا شد. 32 دانشجوی مرد ورزشکار 18 تا 25 سال همراه با نقص کنترل تنه، بهصورت هدفمند انتخاب و بهصورت تصادفی در گروه کنترل (16 نفر) و تجربی (16 نفر) قرار گرفتند. از صفحه نیرو جهت اندازهگیری نیروهای عکسالعمل زمین استفاده شد. آزمون تحلیل واریانس برای تجزیهوتحلیل آماری در سطح کوچکتر از 05/0P < بکار گرفته شد.
یافتهها: نتایج پژوهش حاضر بهبود معنیدار متغیرهای نیروی عکسالعمل زمین را در پسآزمون گروه تجربی نسبت به پیشآزمون نشان داد (05/0P<). درحالیکه هیچ یک از این متغیرها در گروه کنترل تغییر معنیداری نداشتند (05/0P>).
نتیجهگیری: به نظر میرسد انجام تمرینات عصبی - عضلانی تنه و ران در ورزشکاران با نقص کنترل تنه سبب بهبود قابل توجهی در ثبات کنترل تنه میشود به طوریکه در شرایط با و بدون خستگی توانستند بهبود معناداری را در پارامترهای منتخب نیروهای عکسالعمل زمین نشان دهند. لذا احتمالاً این شیوه تمرینی را بتوان بعنوان روشی سودمند در ورزشکاران و شرایط نامبرده توصیه نمود.
کیا رنجبر،
دوره 23، شماره 29 - ( 4-1404 )
چکیده
مقدمه: هدف از مطالعه حاضر معرفی و بررسی ژنهای متعددی است که با عملکرد ورزشی افراد مرتبط هستند و میتواند در گزینش و انتخاب آنها در رشته ورزشی مناسب و مورد علاقهشان مؤثر باشد. در این فاکتورهای مختلف آمادگی جسمانی و تمرین پذیری در کنار خطر ابتلا به آسیب ورزشی و آمادگی روانی ورزشکاران مورد بررسی قرار گرفتهاند.
یافتهها: عملکرد ورزشی افراد و پایش تمرینات ورزشی تحتتأثیر ژنتیک و مداخلات محیطی قرار دارد. در مطالعه حاضر عملکرد سیستم هوازی با ژن ACE و آللهای مختلف آن، عملکرد قدرتی و توانی افراد با ژن آلفااکتنین 3 (ACTN3)، بررسی خطر آسیب افراد با ژنهای مختلف از جمله انواع کلاژن COL1A1)، (COL5A1، تناسین (TNC)، آپولیپوپروتئین E و گروههای خونی قابل پیشبینی است؛ همچنین تمرین پذیری و آمادگی روانی افراد در فرایند استعدادیابی توسط دانش ژنتیک قابلبررسی است. از سوی دیگر استفاده از دانش ژنتیک و نیمرخ ژنی ورزشکاران میتواند برای تشخیص دوپینگهای ژنی و سلولی مفید واقع شود و به سازمانهای که در امر پیشگیری از دوپینگ مانند WADA فعالیت میکنند، کمک نماید.
نتیجهگیری: ترکیب دانش ژنتیک در کنار مداخلات محیطی نهتنها در بحث استعدادیابی بلکه در پایش تمرین و ارتقای عملکرد ورزشکاران نقش مؤثری دارد. علیرغم وجود نقشهای ژنتیکی وسیع، پیشگویی موفقیت ورزشی با دانش ژنتیک محدود به یک سری ژن خاص بوده است بااینحال توسعه این دانش و شناسائی ژنهای بیشتری که میتوانند در بحث استعدادیابی و پایش تمرین دخیل باشند نیاز به تحقیقات بیشتری را میطلبد
سجاد کرمی، حمید رجبی، فرشته شهیدی، فرشته گلاب،
دوره 23، شماره 29 - ( 4-1404 )
چکیده
مقدمه و هدف: تغییر وابسته به سن در بیان ژنهای تحریکی و مهاری رگزایی از مشخصههای سالمندی و اختلال در عملکرد اندوتلیال است. ورزش هوازی میتواند موجب توقف و یا کاهش این اختلال شود. باتوجهبه اهمیت تمرین مقاومتی در توانبخشی سالمندان، هدف از این مطالعه، بررسی سازگاری در پاسخ عوامل تحریکی و مهاری رگزایی پس از مداخله ورزش مقاومتی در سالمندان بود.
روش: 24 مرد سالمند با میانگین سنی 75/67 سال به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. نمونه خون قبل و بعد از یک جلسه فعالیت مقاومتی در قبل و بعد از 8 هفته تمرین مقاومتی گرفته شد. روش Real Time PCR به جهت بیان ژن، HIF-1، VEGF، SDF-1 و VEGI بافت خون مورد استفاده قرار گرفت. تفاوت مقادیر متغیرها با روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر میکس دیزاین در سطح 05/0P≤ با استفاده از نسخه 25 نرم افزارSPSS ارزیابی شد.
یافته ها: مقادیر بیان ژن HIF-1، VEGF و SDF-1 گروه تمرین در مراحل پسآزمون اولیه (بعد از یک جلسه)، پیشآزمون ثانویه و پسآزمون ثانویه (بعد از 8 هفته تمرین) افزایش داشت و VEGI هیچگونه بیان ژنی نداشت.
نتیجه گیری نهایی: بااحتیاط میتوان گفت اگر چه انجام یک جلسه تمرین مقاومتی هم منجر به بیان ژن عوامل رگزایی میشود، بااینحال تمرین مقاومتی بلند مدتی که از شدت و حجم کافی برخوردار باشد میتواند میزان فرایند رگزایی را بهمراتب در طیف گستردهتری فعال کند و بهعنوان مکمل تمرینات هوازی در سالمندی مورد توجه قرار گیرد.
سالار حریری، حیدر صادقی، امیر قیامی راد، سعید نیکوخصلت،
دوره 23، شماره 29 - ( 4-1404 )
چکیده
مقدمه و هدف: ازآنجاییکه شناسایی بهترین شیوه اجرای تکنیک مای ماواشی گری جودان از دغدغههای مربیان و کاراتهکارها است، هدف از پژوهش حاضر، مقایسه متغیرهای منتخب کینماتیکی چهار شیوه اجرای تکنیک مایماواشیگری جودان کاراتهکار مردان نخبه بود.
روششناسی: 18 کومیتهرو به صورت هدفمند و داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. نه مارکر به نقاط آناتومیکی پای ضربه زننده متصل و از چهار شیوه اجرای تکنیک مای ماواشی گری جودان با سه دستگاه دوربین مدل هیروسه با سرعت تصویر برداری 240 هرتز فیلمبرداری شد. با استفاده از نرم افزار اسکیلاسپکتور نسخه1.3.2 برآیند سرعت اوج مفصلهای اندام تحتانی، مسافتکل، سرعتکل، شتابکل به صورت مستقیم بهدست آمد. با توجه به نرمال بودن توزیع دادهها، از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی بننفرونی در سطح معناداری (05/0p≤)، با استفاده از نرمافزار اسپیاساس نسخه 22 انجام شد.
یافتهها: نتایج تفاوت معناداری در سرعت اوج مفصلهای لگن، زانو، مچ پا، مسافت کل، سرعت کل و شتاب کل بین چهار شیوه اجرای تکنیک مایماواشیگری جودان را نشان داد.
نتیجهگیری نهایی: باتوجهبه نتایج پژوهش، شیوه اول اجرا که در فاز اول با فلکشن ران 90 درجه (بالا کشیدن زانو)، شروع میشود به دلیل بالا بودن سرعت و امکان امتیازگیری در کوتاهترین فاصلهی زمانی مناسب، در مقابل تاکتیکهای دیآی و دیآشی به دلیل بسته شدن مسیر حملهی حریف، می تواند به عنوان تکنیک کارآمد تر به کومیتهروها توصیه شود.
محمدجواد رضی، حسن مدرس سبزواری، زهرا شاکری حسین آباد،
دوره 23، شماره 29 - ( 4-1404 )
چکیده
مقدمه و هدف: همهگیری کرونا و آموزش مجازی ممکن است تأثیرات نامطلوبی بر وضعیت اسکلتی-عضلانی و فعالیت بدنی دانشجویان داشته باشد. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر شرایط آموزش مجازی و افزایش زمان نشستن بر اختلالات اسکلتی-عضلانی و سطح فعالیت بدنی دانشجویان انجام شد.
روش: در این مطالعه توصیفی، ۴۴۰ دانشجوی دختر و پسر دانشگاه فرهنگیان پردیس یزد بهعنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامههای استاندارد نوردیک (برای ارزیابی وضعیت اسکلتی-عضلانی) و بک (برای سنجش فعالیت بدنی) استفاده شد. دادهها با آزمونهای مکنمار، یومن-ویتنی و همبستگی اسپیرمن در سـطح معناداری 05/0≥p تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد که شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در دوران کرونا نسبت به قبل از آن افزایش معناداری داشته است (05/0>p). همچنین، ارتباط معناداری بین کاهش فعالیت بدنی و افزایش اختلالات اسکلتی-عضلانی مشاهده شد (05/0>p). دانشجویانی که اصول صحیح نشستن را رعایت نمیکردند، اختلالات معناداری در نواحی گردن (0001/0>p)، شانه (006/0=p)، مچ دست 002/0=p)، کمر (001/0=p) لگن (01/0=p)و زانو (001/0=p) داشتند.
نتیجهگیرینهایی: یافتهها حاکی از آن است که شرایط قرنطینه و آموزش مجازی میتواند منجر به افزایش اختلالات اسکلتی-عضلانی و کاهش فعالیت بدنی دانشجویان شود. توجه به ارگونومی محیط مطالعه و تشویق به فعالیت بدنی در دوران همهگیری ضروری است.
مرضیه سهکنجی، حسن صادقی، ندا بروشک، محمد صوفیان عمر فوزی،
دوره 23، شماره 29 - ( 4-1404 )
چکیده
مقدمه و هدف: کف پای صاف منعطف یکی از ناهنجاریهای رایج در اندامهای تحتانی است که به کاهش قوس طولی داخلی مربوط میشود. این تحقیق با هدف بررسی تأثیر شش هفته تمرینات موضعی و جامع بر حس عمقی، تعادل و افت ناوی مچ پا در دختران ۱۰ تا ۱۸ سال دارای این ناهنجاری انجام شد.
روش: این پژوهش نیمهتجربی بهصورت پیشآزمون-پسآزمون و با شرکت ۵۱ دختر با کف پای صاف منعطف صورت گرفت. آنها به طور تصادفی در دو گروه تجربی (جامع و موضعی) و یک گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنیها به مدت ۶ هفته (۳ جلسه در هفته) تمرینات اصلاحی انجام دادند، درحالیکه گروه کنترل فعالیتهای معمول خود را پیگیری کردند. حس عمقی، تعادل و افت ناوی قبل و بعد از تمرینات با گونیامتر، تست تعادل شارپندرومبرگ و تست برودی اندازهگیری شد. تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS و آزمونهای تحلیل کوواریانس و تی همبسته انجام شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که گروه تجربی در پسآزمون به طور معناداری بهبود در حس عمقی، شاخص افت ناوی و تعادل داشتند (P=0.000)، درحالیکه گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت (P>0.05). مقایسه بینگروهی نیز نشان داد که گروههای تجربی در این متغیرها عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند (P<0.05).
نتیجهگیری: شش هفته تمرینات اصلاحی بهبود حس عمقی، تعادل و عملکرد حرکتی در دختران با کف پای صاف انعطافپذیر را به همراه دارد. این نتایج نشان میدهد که تمرینات اصلاحی میتواند به بهبود تعادل ایستا و قرارگیری پا در این گروه سنی کمک کند.
