سامانه نشریات علمی

چکیده
کاراته بهعنوان یکی از مشهورترین هنرهای رزمی در دو بخش کاتا و کومیته انجام میشود) 1(. به هنگام انجام تکنیکهای مختلف این رشته ورزشی از عضلات
و مفاصل مختلفی از جمله عضله چهارسر رانی )عضله اکستنسوری زانو( و مفصل زانو استفاده میشود. هدف این تحقیق مقایسه زمان تاخیری شروع به فعالیت
عضلات مورب پهن داخلی و پهن خارجی به هنگام اجرای دو تکنیک مواشیگری و زنکوتسوداچی بود. فعالیت عضلات مورب پهن داخلی و پهن خارجی
11 ( و توسط دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد. پس از پردازش / حین اجرای دو تکنیک در پای غالب بیست ورزشکار زن سالم کاراتهکار نخبه )میانگین سنی 8
دادهها و تعیین زمان تأخیری شروع فعالیت عضلات، نتایج با استفاده از روشهای آماری تحلیل واریانس برای طرحهای مختلط بینگروهی و درونگروهی در
5 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که عضله مورب پهن داخلی در تکنیک زنکوتسوداچی در کاتاکاران نسبت به کومیتهکاران زودتر / سطح معناداری 50
وارد عمل میشود.

این مطالعه با هدف بررسی تأثیر یک دوره تمرین استقامتی شنا در دوران بارداری بر شاخص آپوپتوزی کبد نوزادان موشهای صحرایی انجام شده است.
022 گرم( به دو گروه )کنترل و تمرین( تقسیم شدند. گروه تمرین از روز اول بارداری تا روز زایمان در استخر ویژهای وادار ± 61 موش صحرایی باردار ) 02
به شنا شدند. نمونهبرداری از بافت کبد نوزادان روز دوم پس از تولد انجام و شاخص درصد آپوپتوزی کبد با استفاده از تست TUNEL تعیین شد. برای
≥ 2/ تجزیه و تحلیل یافتههای این پژوهش از آزمون تی مستقل یکنمونهای در سطح خطای 20 α استفاده شد. نتایج نشان داد میانگین شاخص آپوپتوزی کبد
<2/ 1 درصد بود که حاکی از فقدان تفاوت معنیدار بین دو گروه بود ) 20 / 1 درصد و در گروه تمرین شنا 02 / نوزادان در گروه کنترل برابر با 02 p (. نوزادان
گروه تمرین شنا افزایش <2/ غیرمعنیداری را در وزن هنگام تولد نشان دادند ) 20 p (. این نتایج نشان میدهند که فعالیت ورزشی استقامتی شنا در طی بارداری
احتمالاً تأثیر منفی و نگرانکنندهای بر رشد و شاخص آپوپتوزی کبد نوزادان ندارد.

هدف تحقیق تعیین تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر برخی فاکتورهای ایمنی بیماران آرتریت روماتوئید بود. 32 نفر زن مبتلا به آرتریت روماتوئید با میانگین
سنی 3/32 ± 15/93 سال و وزن 51 ± 33/23 کیلوگرم داوطلبانه در این تحقیق مشارکت کردند. در این تحقیق کارآزمایی بالینی، آزمودنیها بهصورت هدفمند
به دو گروه شاهد )53( نفر وآزمایشی )55( نفر تقسیم شدند. گروه آزمایشی، تمرین هوازی را به مدت هشت هفته سه جلسهای با میانگین شدت 51 درصد
ضربان قلب ذخیره روی چرخ کارسنج ثابت انجام دادند. آزمودنیها داروهای یکسانی مصرف میکردند. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تی همبسته و
برای تفاوتهای بی گروهی از آزمون تی مستقل استفاده شد. نمونه خون در دومرحله پیشآزمون و پسآزمون گرفته شد. مقدار گلبولهای سفید، ایمونوگلوبولین
A و لنفوسیتها با روشهای استاندارد اندازهگیری شد. تمرین هوازی گلبولهای سفید و شاخص توده بدنی گروه آزمایش را بهترتیب بهطور معناداری کاهش
و ایمونوگلوبولین A 1/ و لنفوسیت را افزایش داد ) 11 P< 1/ (. تفاوتهای بینگروهی در هیچیک از متغیرها معنادار نبود ) 11 P> (. بهنظر میرسد تمرین هوازی
زیر بیشینه برای این بیماران احتمالاً برخی فرایندهای خنثیسازی سیستم ایمنی را در مقابل آسیب و عوامل بیگانه خواری فعال میسازد.

هدف این تحقیق بررسی اثر خستگی عملکردی بر تعادل ایستا و پویای دانشآموزان پسر 51 تا 51 ساله با قوس کف پای متفاوت بود. برای اندازهگیری قوس کف
پای آزمودنیها از آزمون افت استخوان ناوی استفاده شد. سپس به صورت تصادفی دانشآموزان در سه گروه 22 تایی با قوس پای متفاوت قرار گرفتند. آزمون
تعادلی اصلاحشده لکلک و گردش ستاره، پروتکل خستگی عملکردی و مقیاس میزان درک تلاش ) RPE ( بورگ اجرا شد. از آزمون تی وابسته، ANOVA و
Scheffe 5 استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری بین نمرههای تعادل ایستا و پویا در پیشآزمون و پسآزمون هرسه گروه نشان داد. آزمون / در سطح معنیداری 51
تعقیبی شفه نیز نشان داد که بین میانگین تفاضل نمرههای تعادل ایستا و پویا در پیشآزمون و پسآزمون گروه کف پای نرمال با گروه کف پای صاف و با گروه کف
پای گود اختلاف معنیداری وجود دارد، ولی این تفاوت معنادار میانگین بین دو گروه کف پای صاف و گود وجود نداشت. با توجه به کاهش معنیدار تعادل در
آزمودنیهای دارای ناهنجاری قوس کف پا، اصلاح ناهنجاریهای قوس کف پا و استفاده از دورههای تمرینی مناسب جهت ارتقای آمادگی جسمانی این افراد
توصیه میشود.

ازآنجاکه در کسب رکورد بهتر در شنا مهارت شروع جایگاهی ویژه دارد، پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر دو شیوه تمرین پلایومتریک در آب و خشکی بر
دو تکنیک استارت )گرب و تراک( شنای پروانه شناگران نخبۀ پسر انجام شد. 02 شناگر نخبه در دو گروه تمرین پلیومتریک در آب و خشکی تقسیم شدند.
متغیرهای عملکردی شناگران شامل توان بیهوازی دست و پا، رکورد 02 متر، زمان تماس سر با آب و زمان ادامه حرکت در آب، مسافت پرتاب از نقطه شروع
استارت تا نقطه تماس سر با آب و مسافت ادامه حرکت پساز ورود به آب با هر دو تکنیک استارت، تعداد دست و پا در 31 متر شنای پروانه بدون استارت و
انجام شد. MANOVA سرخوردن بود. تحلیل اطلاعات با آزمون
در گروه تمرین در آب تفاوت معنیداری در میانگین زمان تماس سر شناگران با آب در هر دو نوع تکنیک استارت گرب و تراک دیده شد. همچنین تفاوت
معناداری در میانگین تعداد دست، تعداد پا، تعداد دست و پای شناگران در شنای کامل پروانه در 31 متر شنا پساز یک دوره تمرین پلایومتریک در هر دو گروه
تمرینی مشاهده شد. با توجه به نتایج تحقیق حاضر، تمرینهای پلایومتریک در هردو گروه آب و خشکی در افزایش و بهبود پارامترهای اندازهگیریشده مؤثر
است و استفاده از این تمرینها برای بهبود استارت شنا توصیه میشود.

یکی از عواملی که الگوهای پرش-فرود را تحت تأثیر قرار میدهد خستگی است که از اجزای اجتنابناپذیر ورزش است. هدف این مطالعه بررسی تأثیر خستگی
22 سال، وزن ± بود. 41 نفر از دانشجویان پسر )میانگین سنی 2 )LESS( عملکردی ناشی از فعالیت بر مکانیک فرود و ازطریق سیستم امتیازدهی خطای فرود
471 ( که 2 تا 1 جلسه در هفته ورزش میکردند، داوطلبانه در تحقیق حاضر مشارکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل ± 86/3±7/2 و قد 1
تقسیم شدند. اثر متغیر مستقل خستگی ناشی از فعالیت مشابه با وضعیت تمرین یا مسابقه )پروتکل خستگی عملکردی 8 ایستگاهی( بر متغیر وابسته مکانیک فرود
.)P<0/ مان ویتنی تجزیه و تحلیل شد ) 05 -U ازطریق پیشآزمون-پسآزمون بررسی شد. دادههای پژوهش با استفاده از از آزمون تی مستقل و آزمون غیرپارامتریک
و آسیب است. همچنین مشخص شد که اثر خستگی بر کاهش میزان فلکشن زانو )P=0/ نتایج مبین وجود ارتباط میان بروز خستگی و تضعیف مکانیک فرود ) 02
با توجه به یافتههای تحقیق حاضر، خستگی عملکردی ناشی از ورزش میتواند موجب .)P=0/ در لحظه اولین برخورد با زمین معنیدار بوده است ) 022
دگرگونساختن مکانیک فرود شود و احتمال وارد آمدن فشار به مفاصل اندام تحتانی، بهویژه زانو، و درنتیجه خطر وقوع آسیبدیدگی را در این مفاصل افزایش دهد.

هدف پژوهش حاضر، مقایسه تأثیر تمرین مقاومتی با استراحت فعال و غیرفعال بر آمادگی هوازی و بیهوازی بازیکنان فوتبال بود. 61 بازیکن فوتبال جوانان )ب(
66/22±0/ 16 کیلوگرم، سن 68 /66±8/ 688 سانتیمتر، وزن 78 /86±1/ سپاهان اصفهان به صورت تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی با استراحت فعال ( قد 16
66 سال و چربی بدن ±0/ 16 کیلوگرم، سن 66 ±1/ 686 سانتیمتر، وزن 10 /78±1/ 20 درصد( و گروه استراحت غیرفعال )قد 77 /68±6/ سال و چربی بدن 60
در پیش و پسآزمون انجام AT و RAST، استقامت عضلانی، هاف ،Tmax ، 20/07±6/80 درصد( تقسیم شدند. آزمون حداکثر اکسیژن مصرفی، قدرت بیشینه
شد. برنامه تمرین به مدت 6 هفته و هفتهای 2 جلسه با 60 حرکت و از 80 الی 70 درصد قدرت بیشینه انجام شد. با این تفاوت که گروه استراحت فعال 8 نوبت
فعالیت 20 تکراری را در 80 ثانیه انجام میداد و فاصله بین 80 ثانیهها با 2 نوبت فعالیت 60 تکراری تکمیل میشد، اما گروه استراحت غیرفعال 6 نوبت فعالیت 20
تکراری در 80 ثانیه و 80 ثانیه استراحت غیرفعال بین نوبتها داشتند. پساز تعیین نرمالیتی از طریق آزمون کلموگروف- اسمیرنوف و آزمون همگنی تجانس
استفاده شد. پساز دوره تمرینی، اختلاف معناداری در تمام متغیرها بهجز توان بیهوازی اوج در α ≥ واریانس از آزمون تی وابسته و مستقل با سطح اطمینان 0.05
عملکرد آزمون هاف، استقامت عضلانی در حرکت پرس سینه و ،Tmax ،vVo2max ،AT گروه استراحت فعال پیدا شد، ولی در گروه استراحت غیرفعال فقط
استقامت عضلانی ،vVo2max ،AT ،Tmax ،Vo2max قدرت عضلانی در حرکت پرس پا افزایش یافت. نتایج بینگروهی تفاوت معناداری بین دو گروه در
در حرکت پرس پا و میانگین توان بیهوازی به سود گروه استراحت فعال نشان داد. درمجموع نتایج نشان داد که تمرین مقاومتی با استراحت فعال نسبت به تمرین
مقاومتی با استراحت غیرفعال سبب بهبود بیشتر در آمادگی هوازی و گاه بهبود بیشتر در آمادگی بیهوازی بازیکن فوتبال میشود.

هدف تحقیق حاضر بررسی پارامترهای زمانی- فضایی و زاویه واروس زانو هنگام راهرفتن با سرعتهای مختلف در جوانان مبتلا به واروس زانو بود. 81
آزمودنی مبتلا به واروس زانو درجه 3 و 81 آزمودنی سالم برای مشارکت در این تحقیق داوطلب شدند. متغیرهای مدتزمان استقرار، تابخوردن، حمایت
دوگانه، برداشتن یک گام، تواتر گامبرداری، طول قدم، زاویه واروس در لحظه تماس پاشنه، میانه استقرار و جداشدن پنجه در هنگام راهرفتن روی تردمیل با
به همراه 6 دوربین اپتوالکترونیک اندازهگیری motion analysis 888 و 828 درصد از سرعت خودانتخابی، با استفاده از سیستم سهبعدی ، سرعتهای 18
شدند. نتایج آزمونهای بینگروهی نشان داد که پارامترهای زمانی- فضایی گروه واروس مشابه با گروه سالم است. متغیرهای زاویه واروس زانو نیز مبین مقادیر
بالاتر در گروه واروس نسبت به گروه سالم بود، ولی اختلافات معنیدار نبود. نتایج آزمونهای درونگروهی نیز نشان داد که زاویه واروس زانو بهطورکلی با
افزایش سرعت بیشتر میشود که هیچکدام از تفاوتها معنیدار گزارش نشد. با توجه به نتایج بهدستآمده، افزایش سرعت راهرفتن موجب افزایش زاویه واروس
زانو میشود. ازاینرو راهرفتن با سرعتهای کمتر از سرعت راهرفتن عادی، احتمالاً میتواند راهکاری مناسب جهت کاهش بارهای واردشده به مفصل زانو و
پیشگیری از ابتلا به استئوآرتریت زودرس در جوانان مبتلا به واروس زانو باشد

هدف این مطالعه مقایسه اثر دو روش رکابزدن بر شاخص خستگی و فعالیت عضلات اندام تحتانی دوچرخهسواران جاده بود. هشت دوچرخهسوار جاده در
دو جلسه مجزا با فاصله یکهفته در آزمایشگاه حاضر شدند. در یک جلسه با روش فقط فشار و در جلسه دیگر با روش فشار-کشش رکاب زدند. فعالیت
الکترومایوگرافی سطحی عضلات راسترانی، پهن خارجی، پهن داخلی، دوسررانی، نیموتری، دوقلوی خارجی، دوقلوی داخلی و درشتنی قدامی ثبت شد.
هر نوبت آزمایش تا حد واماندگی و براساس پروتکل ازپیشتعیینشده انجام شد. بین فازهای فشار و استراحت حین دو روش رکابزدن در فعالیت عضلات
اختلاف معنادار بود، اما در روش فقط فشار فعالیت عضلات بهطور معناداری بیشتر بود. همچنین دوچرخهسواران با روش کشش- فشار دیرتر به واماندگی
رسیدند. باتوجه به نتایج این مطالعه، روش رکابزدن کشش- فشار باعث فعالیت کمتر عضلات و به تبع آن باعث افزایش کارایی میشود. به دوچرخهسواران
جاده پیشنهاد میشود که از روش کشش- فشار برای رکاب زنی استفاده کنند.

با توجه به اهمیت ارزیابی آزمونهای عملکردی تعادل با تأکید بر پارامترهای مؤثر بر تعادل، ازجمله تیپ بدنی، هدف این تحقیق پایاییسنجی آزمونهای عملکردی
161 سانتیمتر و /13±6/ 27 سال، قد 37 /32±2/ 24 سال سالم بود. 25 زن آندومورف )با میانگین سنی: 13 - تعادل )ایستا، نیمهپویا و پویا( در زنان آندومورف 34
58 کیلوگرم( در این تحقیق مشارکت کردند. تعادل آزمودنیها با استفاده از آزمونهای عملکردی تعادل و تیپ بدنی با استفاده از روش هیث - /28±8/ وزن 46
جهت بررسی نرمال- ،)K-S( کارتر ارزیابی شد. هر آزمونی برای هر فرد در سه نوبت با فاصلۀ استراحت 72 ساعت انجام شد. از آزمون کلموگروف – اسمیرنوف
P − 0/ برای بررسی پایایی آزمونها در سطح معناداری 05 ICC بودن توزیع دادهها و از روش آماری
< استفاده شد. پایایی همه آزمونهای تعادلی ایستا، نیمهپویا و
پویای استفاده شده در این تحقیق، با تیپ بدنی آندومورف تأیید شد. برای ارزیابی تعادل ایستا آزمونهای لکلک و فرشته، تعادل نیمهپویا آزمون ستاره، و تعادل
.)ICC>0/ پویا، آزمونهای زمان برخاستن و رفتن و راهرفتن تاندم از سطح پایایی خیلی خوب برخوردار شدند ) 80

تمرین تناوبی با شدت زیاد
استقامتی سنتی است. ازطرفی، تمرین استقامتی موجب افزایش اکسیداسیون اسید چرب در عضلات اسکلتی میشود. اکسیداسیون اسید چرب در محلهای مختلفی
همچون انتقال اسید چرب از عرض غشای پلاسمایی تنظیم میشود و مشخص شده است که انتقال از عرض این غشاها به طور اساسی با میانجیگری پروتئینهای
با حجم پایین( بر محتوای HIT( ناقل اسید چرب غشایی صورت میگیرد. بنابراین، هدف مطالعه حاضر تعیین تأثیر چهار هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد و حجم کم
19 سال، وزن / مردان جوان بود. 20 نفر مرد جوان نسبتاً فعال در دو گروه 10 نفره تمرین )سن 3 FABPpm و FAT/CD سارکولمایی ناقلهای اسید چرب 36
174 سانتیمتر( تقسیم شدند و گروه تمرین به مدت چهار هفته و سه جلسه / 65 کیلوگرم و قد 4 / 19 سال، وزن 9 / 172 سانتیمتر( و کنترل )سن 7 / 67/2 کیلوگرم و قد 7
با حجم کم پرداخت. هر جلسه تمرینی شامل 8 تا 11 تناوب رکابزدن 60 ثانیهای با شدتی برابر با اوج توان کسبشده در انتهای آزمون فزاینده HIT در هفته به
بود که بین هر تناوب، 75 ثانیه رکابزدن با شدت 30 وات به منزله ریکاوری وجود داشت. در پیش و پسآزمون، از گروه تمرین نمونه عضلانی )از VO2peak
زوجی برای تجزیه و تحلیل دادهها t و ANCOVA عضله پهن جانبی( به منظور مطالعه محتوای پروتئین به روش وسترن بلات گرفته شد. از روشهای آماری
در گروه تمرین بودیم که این افزایش نسبت به پیشآزمون و گروه کنترل معنادار بود VO2peak ) 17 درصد / شاهد افزایش ) 8 ،HIT استفاده شد. پساز دوره
نیز پس از 4 هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد و حجم کم به ترتیب 14 و 25 درصد افزایش نشان داد FABPpm و CD محتوای سارکولمایی 36 .)p>0/05(
با حجم کم استفاده شده در مطالعه حاضر که نسبت به پروتکلهای قبلی )بر پایه آزمون وینگیت( HIT بنابراین، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که پروتکل .)p>0/05(
شود که نشاندهنده FABPpm و CD تعدیل یافته بود، ظرف 4 هفته میتواند ظرفیت هوازی را افزایش دهد و موجب افزایش محتوای سارکولمایی ناقلهای 36
سازگاری در تسهیل انتقال اسید چرب به درون عضله اسکلتی درجهت افزایش ظرفیت اکسیداسیون چربی است.

هدف این تحقیق، بررسی اثر خستگی عملکردی ویژه فوتبال در هنگام فرود بر زوایای مفاصل ران و زانو در بین بازیکنان حرفهای است. 15 بازیکن فوتبال
باشگاهی شهر کرمان با حداقل دو سال سابقه فعالیت باشگاهی به صورت تصادفی انتخاب شدند. جهت ارزیابی کینماتیک اندام تحتانی بعد از پرش و ضربه
سر زدن ویژه فوتبال از سه دوربین 50 هرتزی استفاده شد. به منظور ایجاد خستگی در آزمودنیها از پروتکل عملکردی شبیهساز ویژه فوتبال بنگسبو استفاده
انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روشهای آماری Quintic sport V شد و تحلیل کینماتیکی فیلمهای ثبتشده با استفاده از نرمافزار 21
استفاده شد. نتایج نشان داد که خستگی عملکردی بر زوایای ران و زانو در صفحات ساجیتال و α=0/ توصیفی و آزمون تی زوجی در سطح معنیداری 05
فرونتال در طول مرحله فرود تأثیرگذار است؛ بهطوریکه باعث کاهش زوایای فلکشن ران و زانو و نیز افزایش زاویه واروس زانو در لحظه تماس پا با زمین
شد. با توجه به نتایج، در هنگام خستگی، آزمودنیها با کاهش زاویه فلکشن ران و زانو، با وضعیت صافتری فرود آمدند. و خستگی به طور درخور توجهی
سبب کاهش توانایی کنترل وضعیت اندام تحتانی در بازیکنان حرفهای فوتبال در هنگام فرود شد.

هدف تحقیق حاضر مقایسه الگوی فعالیت الکتریکی عضلات اصلی درگیر در شوت سهگام هندبال بین دو گروه سنی نوجوانان و بزرگسالان بود. ده
23 سال( در این تحقیق مشارکت کردند. /55 2±/ 16 سال( و ده هندبالیست بزرگسال ) 69 /0±4/ هندبالیست نوجوان نخبه حاضر در لیگ باشگاههای کشور ) 69
آزمودنیها حرکت سهگام هندبال را مشابه با موقعیت مسابقه انجام دادند و فعالیت الکتریکی عضلات دوسر بازویی، سهسر بازویی، سینهای بزرگ و
سهقسمت قدامی، میانی و خلفی عضله دلتوئید با استفاده از الکترومیوگرافی سطحی ثبت شد. پارامترهای مربوط به الگوی فعالیت الکتریکی عضلات شامل
دادهها استخراج شد. )RMS( زمان، اوج و دامنه فعالیت و توالی انقباض از ریشه دوم مجذور میانگین
نشان داد بین زمان، اوج و دامنه فعالیت الکتریکی عضلات در این دو گروه تفاوت معنیداری )P≥ 0/ استودنت برای دو گروه مستقل ) 05 t نتایج آماری
وجود ندارد. درباب توالی انقباض هم هیچ الگوی مشابهی بین نوجوانان و بزرگسالان یافت نشد. به نظر میرسد که عواملی مثل تجربه زیاد ورزشکاران
نوجوان، بهرهبرداری بهتر از عضلات و نزدیکبودن آنها به دوره نهایی بلوغ باعث فقدان تفاوت بین نوجوانان و بزرگسالان شده است

هدف این پژوهش، بررسی تأثیر سطح ناپایدار پای تکیه­گاه بر کینماتیک شوت روی پای فوتبال بود 30 بازیکن فوتبال مرد در این مطالعه مشارکت کردند. پس‌از آزمون‌های تعادل ایستا و پویا با دستگاه بایودکس، 20 بازیکنی که ازلحاظ تعادل در سطح مطلوبی قرار داشتند، به‌منزلۀ نمونۀ آماری انتخاب شدند. برای جمع­آوری اطلاعات از شش دوربین اپتوالکترونیک سه‌ب‍ُعدی تحلیل حرکت با  سرعت 200 هرتز استفاده شد. پارامترهای کینماتیکی در سه لحظۀ بحرانی مهارت شوت (حرکت روبه‌جلوی ران، تماس با توپ و ادامۀ حرکت) با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مکرر و تی مستقل در سطح معنی­داری 05/0 مقایسه شدند. نتایج تحقیق نشان داد که حداکثر سرعت زاویه­ای و جابه‌جایی زاویه­ای مفصل ران و نیز سرعت توپ در شوت روی سطح باثبات به طور معنی­داری بیشتر از شوت روی سطح بی­ثبات است. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که شوت روی سطح بی­ثبات باعث کاهش مقادیر پارامترهای کینماتیکی در بیشتر مراحل مهارت شوت درنتیجه باعث کاهش سرعت اولیۀ حرکت توپ می­شود.

نرم­افزار­های تحلیل حرکت، ابزار­ی سودمند و پرکاربرد در بررسی بیومکانیکی حرکت­ها هستند، اما به­دلیل بالابودن قیمت این ابزار، محققانِ اندکی امکان استفاده از آنها را دارند. هدف این مطالعه، طراحی و اعتباریابی نرم­افزاری کاربردی و ارزان­­قیمت برای محاسبۀ کینماتیک حرکت است. در طراحی این نرم­افزار از الگوریتم­های دقیقِ پردازش تصویر و روش انتقال مستقیم خطی (DLT)^[1] برای تعیین موقعیت مارکرها در تصاویر و فضا استفاده شد. برای سنجش اعتبار نرم­افزار، آزمایش­های متعددی در وضعیت­های ایستا، پویا، خطی و زاویه­ای در فضای دوبعدی و سه­بعدی با ابزار مناسب انجام گرفت و با نتایج حاصل از نرم­افزار به­وسیلۀ آزمون یومن‌ویتنی مقایسه شد و اختلاف معنی­داری مشاهده نشد. برای بررسی روایی و پایایی نرم­افزار، از ضریب همبستگی پیرسون و ضریب همبستگی درونی استفاده شد که در کلیۀ مقایسه­های انجام­شده، مقادیر بزرگتر از 97/0 برای این­دو ضریب به­دست آمد که نشان­دهندۀ روایی و پایایی زیاد نرم­افزار است. با توجه به نتایج تحقیق نرم­افزار حاضر، با قابلیت­هایی مانند یافتنِ خودکارِ موقعیت مارکرها در تصاویر حاصل از دوربین­های ویدئویی، ارزانی قیمت، امکان استفاده در فضای باز و پردازش تصاویر دوبعدی و سه­بعدی، می­تواند ابزار مناسبی برای تحلیل کینماتیک حرکت باشد.

ناپایداری مزمن مچ پا، به­مثابۀ وقوع مجدد اسپرین مچ پا تعریف شده است، به­گونه­ای که حدود 40درصد مصدومان بعد از آسیب­دیدگی حاد، با وجود دریافت بازتوانی­های کافی، به این ناپایداری دچار می­شوند. هدف این مطالعه، بررسی سهم ریزفاکتورهای نوسان‌های وضعیتی، در مهارت­های پرش-فرود و جهش جانبی در پیش­بینی وقوع اسپرین­های مزمن است. در این مطالعۀ توصیفی-تحلیلی، 25 ورزشکار حرفه­ای آسیب­دید­ه­ی مچ پا و 25 ورزشکار سالم مشارکت کردند. شش متغیر (سطح نوسان‌های، طول مسیر و سرعت نوسان‌های در مهارت پرش-فرود؛ و سطح نوسان‌های، طول مسیر و سرعت نوسان‌های در مهارت جهش جانبی) به­منزلۀ متغیر­های پیش­بین آسیب اندازه­گیری شدند و جهت پیش­بینی، از رگرسیون لُجستیک استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد، شاخص طول مسیر و سرعت نوسان‌های در مهارت پرش-فرود، شاخص محیط نوسان‌های و طول مسیر نوسان‌های در مهارت جهش به پهلو در طبقه­بندی گروه­های آسیب­دیده و سالم سهم آماری معناداری داشتند و به­طورکلی مدل حدود 77درصد مورد­ها را به­طور صحیح طبقه­بندی کرد. بنابراین، ورزشکاران با سابقۀ اسپرین مچ پا حین مهارت­های جهشی-پرشی و تغییر مسیر نسبت به ورزشکاران سالم کنترل وضعیتی کمتری دارند و خطر بیشتری برای ابتلا به اسپرین مجدد تهدیدشان می‌کند. همچنین، افراد دارای ناپایداری مزمن مچ پا در سطح فرونتال، کنترل وضعیت کمتری دارند

مطالعۀ حاضر به بررسی تأثیر شیب­های مختلف پاشنه بر زوایای مکانیکی لومبو­ساکرال و ثبات آن در افراد مبتلا به کمردرد مکانیکال و افراد سالم می­پردازد. این مطالعۀ مورد – شاهدی، 38 زن (18 نفر مبتلا به کمردرد، 20 نفر سالم) در بیمارستان امام­­خمینی شهر ساری مطالعه کرد. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک، 3­ رادیوگرافی لترال درحالت ایستاده ­روی شیب­های (صفر، 3/7+ و3/7- درجه) برای تعیین زوایای شیب­ ساکروم، لومبوساکرال، افقی ساکروم و لوردوز سگمنتال و بررسی ثبات کمری تهیه شد. نتایج نشان داد ایستادن روی شیب‌های مختلف بر زوایای بیومکانیکی ناحیۀ لومبوساکرال هر یک از دو گروه سالم و کمردردی و در مقایسۀ دو گروه با هم تأثیر معنی‌داری نداشت (0/05≤p). در مبتلایان به کمردرد، ثبات کمری نسبت به افراد سالم کمتر بود و میزان بی‌ثباتی در مقایسۀ بین دو گروه، هنگام ایستادن روی شیب منفی (0/009=p)، مثبت (0/023=p) و صفر (0/004=p) همچنان معنی‌دار بود، هرچند اختلاف معنی‌داری در ثبات کمری دو گروه سالم و کمردرد در زمان ایستادن روی
شیب‌های مختلف دیده نشد (0/05≤p). چنین به‌نظر می‌رسد که افراد مبتلا به کمردرد، غالباً از بی‌ثباتی ستون فقرات رنج می‌برند و این بیماری با استفاده از شیب‌های مختلف پاشنه جبران نمی‌شوند.
 

بی‌­اختیاری ادرار در بین زنان سالمند روند رو­به‌­رشدی دارد و آمار آن، به‌­خصوص در زنان سرای سالمندان، به‌­مراتب بیشتر است. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر چهارهفته تمرین ثبات‌­دهندۀ ستون­‌فقرات بر بی‌­اختیاری ادراری سالمندان است. در این پژوهش آزمودنی‌­های سالمند زن 50 تا 70سال (11±67کیلوگرم و توده­بدنی4±27کیلوگرم برمترمربع) در دو گروه تمرین و کنترل (هر گروه 10نفر) به‌­مدت چهارهفته (هفته‌­ای سه‌­جلسه) در تحقیق شرکت کردند و میزان بی‌­اختیاری ادراری آنان ازطریق پرسش­‌نامه ICIQ-OAB در مراحل پیش‌­آزمون و پس‌­آزمون اندازه‌­گیری شد. با توجه به ­نرمال نبودن داده­‌ها از آزمون­‌های ناپارامتریک شامل آزمون ویلکاکسون و یومن‌­ویتنی جهت بررسی تغییرات درون­‌گروهی و بین‌­گروهی در سطح 05/0≥p استفاده شد. تمرینات ثبات­‌دهندۀ ستون فقرات باعث کاهش معنی‌­دار بی‌­اختیاری ادراری در زنان سالمند شد (0/001=P) به‌­طوری­که این تمرینات باعث کاهش غیرمعنی‌­دار دفعات ادرار در روز (0/083=P)، کاهش معنی­‌دار دفعات ادرار در شب (0/001=P)، کاهش استرس استفاده سریع از سرویس بهداشتی (0/001=P) و کاهش نشت ادرار می‌­شود(0/002=P). بررسی بین­‌گروهی نشان داد که گروه تمرین از بی‌­اختیاری ادراری کمتری در مقایسه با گروه کنترل برخوردار است (0/01=P). تمرینات ثبات‌­دهنده ستون‌­فقرات از طریق تقویت عضلات کف لگنی و شکمی به کاهش بی‌­اختیاری ادراری و مؤلفه­‌های آن می­‌انجامد.