توان بی هوازی بالاتنه از نیازهای ویژه در ورزشکاران کشتی می‌باشد که در شرایط آزمایشگاهی توسط آزمون وینگیت دست، اندازه‌گیری می‌شود اما آزمون‌های میدانی تخصصی برای اندازه‌گیری این شاخص محدود هستند. بر همین اساس، در این تحقیق تلاش شد آزمونی میدانی و ویژه طراحی شود که جهت سنجش توان بی‌هوازی بالاتنه کشتی‌گیران از آن استفاده شود. در این تحقیق ۲۰ نفر از کشتی‌گیران با میانگین سنی 2/50± 17/80 سال و قد 7/04 ± 172/90 سانتیمتر و وزن 13/03 ± 66/09 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 2/76 ± 22/20 کیلوگرم بر متر مربع منتخب استان کردستان با سابقه قهرمانی ملی و بین‌المللی و بدون سابقه قهرمانی حضور داشتند.جهت طراحی آزمون،از نردبان سقفی به طول 10متر و حرکت در حالت آویزان از آن با حداکثر سرعت استفاده شد. پس از انجام آزمون وینگیت و آزمون طراحی شده، حداکثر، میانگین و حداقل توان بی‌هوازی و شاخص خستگی توسط فرمول‌های مربوطه محاسبه گردید همچنین ضربان قلب بلافاصله و سطح لاکتات ۲ دقیقه بعد از اجرای آزمون‌ها اندازه‌گیری شد. بنابراین آزمون طراحی شده با مبنا قرار دادن آزمون وینگیت بالاتنه دارای روایی، پایایی و عینیت قابل قبول است و به عنوان آزمونی معتبر ، کاربردی و ویژه، جهت اندازه‌گیری توان بی‌هوازی بالاتنه کشتی‌گیران توصیه می‌شود.
