10 نتیجه برای دویدن
آقای میلاد پیران حمل ابادی، دکتر امیرعلی جعفرنژادگرو، اقای حامد نقی زاده،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده
مقدمه و هدف: دویدن یکی از فعالیتهای مهم برای نظامیان میباشد که پوتینها نقش موثر در این فعالیت دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر طول عمر سه نوع زیره پوتین عملیاتی بر نیروی عکس العمل زمین در طی دویدن بود.
روششناسی: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی بود. 15 دانشجوی پسر سالم (20-25 سال) از سه نوع زیره پوتین متفاوت استفاده شده و جدید استفاده کردند. با استفاده از صفحه نیرو برتک با ابعاد (60×40 سانتیمتر مربع) نیروهای عکسالعمل زمین در جهتهای عمودی، قدامی-خلفی و داخلی-خارجی هنگام دویدن اندازهگیری شد. جهت تحلیلهای آماری از آنالیز واریانس دوسویه در سطح معنیداری 05/0 استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد اثر عامل طول عمر در نیروی داخلی -خارجی مرحلۀ تماس پاشنه (001/0=P؛ 407/0=d)، نیروی داخلی -خارجی مرحلۀ هل دادن (001/0=P؛ 674/0=d)، زمان رسیدن به اوج محور داخلی – خارجی مرحله هل دادن (001/0=P؛ 394/0=d) و زمان رسیدن به اوج محور قدامی – خلفی مرحله هل دادن (031/0=P؛ 226/0=d) از نظر آماری معنادار بود. علاوه بر این نتایج نشان داد اثر عامل گروه در نیروی عمودی عکس العمل زمین (027/0=P؛ 163/0=d) و زمان رسیدن به اوج محور قدامی – خلفی در مرحله تماس پاشنه پا (035/0=P؛ 150/0=d) تفاوت معناداری داشت. اثر تعاملی زمان و گروه در نیروی عمودی عکس العمل زمین در مرحله تماس پاشنه پا (001/0=P؛ 404/0=d) و نیروی داخلی-خارجی در مرحلۀ هل دادن (014/0=P؛ 272/0=d) دارای اختلاف معناداری بود.
بحث و نتیجهگیری نهایی: نتایج پژوهش نشان داد در پوتینهای نظامی استفاده شده نیروی عمودی عکس العمل زمین، نیروی داخلی-خارجی در مرحلۀ تماس پاشنه، زمان رسیدن به اوج نیروی داخلی-خارجی عکس العملزمین بطور معناداری بالا بوده است به طوری که افزایش این مقدار میتواند با آسیبهای شکستگی ناشی از فشار و درد کشککی رانی مرتبط باشد. همچنین نتایج این مطالعه نشان میدهد که نوع پوتین مورد استفاده میتواند در پیشگیری از آسیبهای اندام تحتانی موثر باشد از طرف دیگر استفاده از پوتین عملیاتی جدید برای نظامیان پیشنهاد میگردد.
آقای علی اسماعیلی، دکتر امیرعلی جعفرنژادگرو، آقای منصور جبری،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده
الهه امیدوار، ملیحه حدادنژاد، مهدی خالقی تازجی،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده
اصلاح الگوی حرکت بوسیله بازآموزی راه رفتن روشی مناسب در پیشگیری و درمان درد کشککی رانی میباشد که جهت ثبات مفصل زانو ارائه میشود. هدف از انجام این پژوهش، تاثیر رویکرد بازآموزی راه رفتن بوسیله بازخورد کلامی بر درد و اوج نیروی عکسالعمل زمین در دوندگان دارای درد کشککی رانی بود. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش مطالعه نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون_پس‌آزمون بود. نمونه آماری این پژوهش را 20 دونده دارای سندرم درد کشککی رانی که توسط پزشک فیزیوتراپ با استفاده از تست کلارک شناسایی شده بودند تشکیل دادند و بصورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایشی قرار گرفتند. گروه آزمایش هشت هفته و در هفته سه جلسه دویدن را به همراه پروتکل بازآموزی راه رفتن بوسیله بازخورد کلامی از سوی محقق اجرا کردند درحالیکه گروه کنترل بدون دریافت هیچگونه مداخلهای به تمرین خود ادامه دادند. متغیرهای مورد مطالعه در این پژوهش عامل درد و اوج نیروی عمودی عکسالعمل زمین بود که به ترتیب با استفاده از مقیاس آنالوگ بصری و نیروسنج برتک با فرکانس نمونه برداری 1000 هرتز در هر دو مرحله پیش و پس آزمون ثبت شد. نتایج آزمون ترکیبی تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان داد که، اثر تعاملی زمان بر گروه معنیدار بوده و پروتکل بازآموزی راه رفتن بوسیله بازخورد کلامی منجر به کاهش درد (000/0=P) و اوج نیروی عمودی عکسالعمل زمین در گروه آزمایشی شد (003/0=P). وجود تفاوت در متغیرهای درد و اوج نیروی عکسالعمل زمین حین دویدن، مؤید نیاز به استفاده از استراتژی‌های متفاوت در تمرین ورزشکاران میباشد. لذا، پیشنهاد میشود مربیان برای اصلاح الگوی حرکت حین دویدن، در تمرینات بازتوانی و تخصصی، نگاه ویژهای بر رویکرد بازآموزی راه رفتن به وسیله بازخورد کلامی داشته باشند.
آقای محمد شاهپوری، دکتر امیر لطافتکار، دکتر علی عباسی،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده
مقدمه: درد کشککی رانی یکی از شایع ترین مشکلات ارتوپدی زانو در دوندگان می باشد.الگویPose یک برنامه آموزشی راه رفتن مبتنی بر مربی است که هدف آن اصلاح راه رفتن برای کاهش خطر آسیب است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر آنی اصلاح الگوی کینماتیک دویدن با استفاده از الگو Pose بر عوامل کینماتیکی مرتبط با درد کشککی رانی در دوندگان است.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی میدانی می باشد که 40 دونده سالم (با میانگین سنی 5/7±6/25) در دو گروه کنترل(20نفر) و گروه باز آموزی راه رفتن با روشPose (20 نفر) قرار گرفت. به مدت 30 دقیقه بازآموزی دویدن آموزش داده شد و متغیرهای کینماتیک اندام تحتانی شامل زاویه تنه، زاویه افتادگی لگن در سمت مخالف، والگوس داینامیک زانو، زاویه فلکشن زانو، زاویه دورسی فلکشن مچ پا قبل و بعد از مداخله Pose ثبت گردید. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزارSPSS20 استفاده شد.
یافتهها: نتایج تحلیل آماری نشان داد که استفاده از الگوی Pose می تواند سبب بهبود الگوی کینماتیک دویدن شود، به طوری که در گروه مداخله زاویه تنه در سمت راست (P<0.01) با اندازه اثر 656/0، زاویه افتادگی لگن در سمت مخالف (P<0.01)با اندازه اثر 737/0، والگوس داینامیک زانو در سمت چپ (P<0.02)با اندازه اثر 428/0 و در سمت راست (P<0.01)با اندازه اثر 583/0 و زاویه حداکثر فلکشن زانو در در سمت چپ (P<0.01)با اندازه اثر 746/0 و در سمت راست (P<0.01)با اندازه اثر 600/0 می باشد.
نتیجه گیری: طبق یافته ها بازآموزی الگوی دویدن به روشPose به صورت بازخورد آنی می تواند بر کینماتیک دوبعدی مفاصل کمربند لگنی و زانو تاثیرگذار بوده و سبب بهبود عملکرد آنها شود.
واژه های کلیدی: کینماتیک، دویدن، الگو Pose، درد کشککی رانی.
منصور اسلامی، سید اسماعیل حسینی نژاد، امین گندمکار، وحید جاهدی،
دوره 11، شماره 6 - ( 7-1392 )
چکیده
76 درصد از دوندگان تفریحی، از آسیب های مرتبط با دویدن رنج می برند. مطالعه حاضر با هدف – 42
ارزیابی تفاوت ها در متغیرهای مرتبط با نیروی عکس العمل زمین هنگام دویدن با کفش هایی با شکل هندسی
متفاوت انجام شد. 42 ورزشکار مرد سالم، با قد 41±4/ 167/39±2/93 سانتی متر، سن 46 سال، جرم
( 29/94±1/ 64/93±4/42 کیلوگرم و شماره پای 32 EU (، در وضعیت کفش ناپایدار، کفش کنترل و
پای برهنه بر روی صفحه نیروسنج دویدند. متغیرهای وابسته به نیروی عکس العمل زمین با استفاده از نرمافزار
MATLAB محاسبه شدند. آزمون فرضیات با روش آماری تحلیل واریانس با داده های تکراری انجام شد
( P<0.05 (. متغیرهای نرخ بارگذاری عمودی و اوج نیروی عمودی غیرفعال هنگام دویدن با کفش ناپایدار
در مقایسه با کفش کنترل به طور معناداری افزایش یافت ) p<0.05 (. علاوهبراین، کفش ناپایدار افزایش
معناداری در اوج نیروی خلفی و ضربه ناشی از آن در مقایسه با کفش کنترل به وجود آورد ) p=0.03, p<0.05 (. کفش ناپایدار ممکن است اندام تحتانی را با مقدار نیرو و ضربه بیشتری هنگام دویدن مواجه
ساخته و احتمال ایجاد و توسعه آسیب را در دویدن افزایش دهد.
منصور اسلامی، مهدی بقائیان، رزیتا فتحی،
دوره 12، شماره 8 - ( 7-1393 )
چکیده
هدف تحقیق حاضر تعیین تأثیر تغییرات 05 گرمی وزن کفش ورزشی بر اکسیژن مصرفی و اقتصاد دویدن در یک پروتکل 50 دقیقهای دویدن روی نوارگردان
0 و 3 کیلومتر ، 573 سانتیمتر( انتخاب شدند. پروتکل آزمون از سه مرحله با سرعتهای 2 ±0/ 22 سال و 38 /05±2/ بود. به این منظور 50 مرد فعال )سن: 50
بر ساعت تشکیل شد که زمان هر مرحله 0 دقیقه بود. اکسیژن مصرفی بهوسیله دستگاه گاز آنالایزر متامکس جمعآوری شد و اقتصاد دویدن از محاسبه شیب
تغییرات اکسیژن مصرفی در هر سرعت دویدن طی 50 دقیقه محاسبه شد. روش آماری تحلیل واریانس یکعاملی با اندازهگیری مکرر برای تجزیه و تحلیل
>5/ دادهها استفاده شد. نتایج نشان داد که اکسیژن مصرفی ناشی از تغییرات وزن کفش در کل زمان اجرای آزمون بهصورت معناداری افزایش یافت ) 50 p (. با
<5/ وجود این، شیب تغییرات اکسیژن مصرفی در اثر تغییر وزن معنیدار نبود ) 50 p(. یافتهها نشان داد افزایش 05 گرم اضافهبار به کفش ورزشی میتواند
مصرف اکسیژن را بهصورت معنیداری افزایش دهد، درحالیکه اثر معناداری بر اقتصاد دویدن ندارد.
دکتر امیرعلی جعفرنژادگرو، خانم الهام سرخه، آقای گودرز غیاثوند،
دوره 15، شماره 14 - ( 7-1396 )
چکیده
از نواربندی برای بهبود عملکرد عضلانی ورزشکاران استفاده میشود. هدف این مطالعه ارزیابی اثر آنی نواربندی عضلات چرخشدهندۀ خارجی و آبداکتور ران بر مؤلفههای نیروی عکسالعمل زمین در سه بعد، زمان رسیدن به اوج آنها، ایمپالس، جابهجایی مرکز فشار، میزان بارگذاری عمودی، و گشتاور آزاد طی فاز اتکای دویدن بود. بهاینمنظور، 24 مرد سالم (سن: 2/5±24/6؛ جرم: 6/2±74/8 کیلوگرم؛ 7/9±177/1سانتیمتر) داوطلب شرکت در این تحقیق شدند. اطلاعات نیروی عکسالعمل زمین بهوسیلۀ صفحهنیرو کیستلر (میزان نمونهبرداری: 1000 هرتز) اندازهگیری شد. برای تحلیل آماری از آزمون تی همبسته استفاده شد. در مقایسه با حالت بدون نواربندی، نواربندی ران به‌طور معنیداری سبب کاهش اوج نیروی تماسی و اوج فعال در طی فاز اتکای دویدن شد (0/05≥p ؛ اندازه اثر پایین تا متوسط). اعمال نواربندی به‌ترتیب سبب افزایش و کاهش میزان بارگذاری عمومی ( به میزان 19درصد، p=0/047 ؛ اندازۀ اثر متوسط) و اوج مقادیر گشتاور آزاد (0/001≥p؛ اندازۀ اثر پایین) شد. مقادیر ایمپالس قدامی- خلفی و عمودی در طی حالت نواربندی بزرگ‌تر از وضعیت عدم استفاده از نواربندی بود (0/001≥p ؛ اندازۀ اثر پایین). یافتهها نشان داد نواربندی چرخشی و آبداکتوری ران میتواند سبب بهبود ارزشهای گشتاور آزاد شود، اما در میزان بارگذاری عمودی طی فاز اتکای دویدن اینگونه نیست.
منصور اسلامی، محسن نظری،
دوره 16، شماره 15 - ( 6-1397 )
چکیده
فعالیتهای فیزیکی مداوم، بدن را در سطوح مختلف خستگی قرار میدهد. خستگی یکی از پیامدهای جدایی‌ناپذیر اکثر فعالیتهای ورزشی بوده که ممکن است منجر به تغییراتی در عملکرد تولید و جذب نیرو در عضلات شود. هدف از پژوهش حاضر، تاثیر دویدن در حالت واماندگی بر توان جذبی و کار عضلات زانو طی مرحله اتکای دویدن بود . 16دانشجوی مرد با میانگین سن2/27±22سال، قد 5/47±177سانتیمتر و جرم 8/4±72/6 کیلوگرم بهصورت داوطلبی شرکت داشتند. داده‌های سینماتیکی و سینتیکی با استفاده از دوربین ویدئویی و صفحه نیروسنج ثبت شد. توان و کار منفی و مثبت عضلات عمل‌کننده بر زانو، با استفاده از معادلات دینامیک معکوس در نرمافزار2010 MATLAB محاسبه شد. آزمون فرضیات با استفاده از آزمون T زوجی (تی همبسته) انجام شد (0/05≤p). نتایج نشانداد، اوج توان منفی و کار منفی پس از خستگی به‌طور معناداری به ترتیب 33/78% و 22/6% کاهش یافت. با وجود اینکه اوج توان مثبت به‌طور معناداری کاهش یافت (0/05≤p) اما کار مثبت تغییر معناداری نداشت (0/644p=). نتایج این پژوهش نشانداد که پس از خستگی، عملکرد جذب ضربه برخوردی در مرحله اتکای دویدن از سوی عضلات کاهشیافته، که این کاهش ممکن است منجر به افزایش خطر آسیبهای دویدن شود.
امیررضا صدیقی، مهرداد عنبریان،
دوره 18، شماره 20 - ( 9-1399 )
چکیده
هدف این مطالعه تعیین اثر فوری سه نوع کفی روی فعالیت الکترومیوگرافی عضلات منتخب اندام تحتانی حین دویدن روی تردمیل بود. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات راست رانی، پهن خارجی، پهن داخلی، دوسررانی، درشتنئی قدامی و دوقلوی خارجی 14 مرد ورزشکار در وضعیتهای بدون کفی، کفی نرم، نیمه سخت و سخت حین دویدن روی تردمیل ثبت شد. فعالیت عضلۀ راست رانی در فاز بارگذاری در وضعیت کفی نرم کمتر از وضعیتهای دیگر بود. در فاز پیش نوسان/نوسان اولیه، در فعالیت عضلۀ راست رانی بین وضعیتهای کفی نرم/بدون کفی و نرم/نیمه‌سخت و همچنین در فعالیت عضلۀ دوسررانی بین وضعیتهای کفی نیمه‌سخت/ بدون کفی و نیمه‌سخت/سخت تفاوت وجود داشت. در فاز نوسان میانی، فعالیت عضلات راسترانی و ساقی قدامی در وضعیت بدون کفی/کفی نیمه‌سخت و عضلۀ دوقلو در وضعیت بدون کفی با وضعیتهای دیگر تفاوت داشت. فعالیت عضلۀ دوسررانی در فاز پیش فعالیت نیز در وضعیت بدون کفی با وضعیت کفی نیمه سخت تفاوت داشت. فعالیت عضلات پهن خارجی و دوقلوی خارجی در وضعیت کفی نرم کمتر از کفی نیمه سخت بود. به نظر میرسد که شدت و الگوی انقباض عضلات حین دویدن با استفاده از کفی با میزان سفتی متفاوت، دچار تغییر شده که میتواند در انتخاب کفی با سطح سفتی مناسب با توجه به اهداف کلینیکی و تمرینی مفید باشد.
امیرعلی جعفرنژادگرو، آرزو مداحی، میلاد پیران حمل آبادی،
دوره 23، شماره 29 - ( 4-1404 )
چکیده
مقدمه و اهداف: سطح عامل مهمی است که ممکن است بر خطر آسیب‌دیدگی در حین دویدن تأثیر بگذارد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه نیروهای وارده بر پا طی دویدن بر روی سطح زمین در مقایسه با چمن مصنوعی در افراد با پای پرونیت و سوپینیت بود.
مواد و روش‌ها: جامعه آماری پژوهش حاضر را مردان دارای پای پرونیت و سوپینیت و سالم استان اردبیل تشکیل دادند. نمونه آماری به تعداد 30 نفر با دامنه سنی 25-20 سال به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و در مطالعه حاضر شرکت کردند. نمونههای آماری در سه گروه قرار گرفتند. تعداد 10 نفر در گروه پای پرونیت، 10 نفر در گروه پای سوپینیت و گروه سوم که 10 نفر هستند به‌عنوان گروه کنترل قرار گرفتند. از روش افتادگی استخوان ناوی برای تعیین نوع پا استفاده شد. از صفحه نیرو برتک برای ثبت نیروی عکسالعمل زمین در هنگام دویدن بر روی سطح زمین و چمن مصنوعی با سرعت 2/3 متر بر ثانیه استفاده گردید. همچنین نیروهای عکسالعمل زمین در جهتهای عمودی (Fz)، قدامی-خلفی (Fy) و داخلی-خارجی (Fx) اندازهگیری شد.
یافتهها: در فاز برخورد پاشنه پا با زمین مؤلفه داخلی-خارجی نیروی عکسالعمل زمین در افراد دارای پای پرونیت طی دویدن بر روی سطح زمین در مقایسه با سطح چمن بزرگ‌تر بود. بعلاوه در لحظه برخورد پاشنه پا با زمین زمان رسیدن به اوج مؤلفه عمودی نیروی عکسالعمل زمین طی دویدن بر روی چمن در مقایسه با سطح زمین افزایش یافت.
نتیجه گیری: باتوجه‌به یافتهها میتوان نتیجه گرفت که استفاده از سطح چمن مصنوعی میتواند موجب بهبود ریسک فاکتورهای آسیب در افراد دارای عارضه پای پرونیت و سوپنیت شود.
