زمینه و هدف: تعادل و راه رفتن از عوامل حیاتی برای سلامتی افراد سالمند مطرح شده است. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر 8 هفته تمرینات مبتنی بر واقعیت مجازی (VR) بر تعادل و راه رفتن زنان سالمند بود.
روش شناسی: جامعه آماری این تحقیق را کلیه سالمندان زن با میانگین سنی 39/3±5/75 و میانگین وزنی 46/9±08/72 کیلوگرم شهرستان شاهرود تشکیل دادند. تعداد 30 نفر به صورت دردسترس و هدفمند و براساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی در دو گروه (15 نفر گروه تجربی و 15 نفر گروه کنترل) تقسیم‌بندی شدند. در پیش‌آزمون، تعادل ایستا آزمودنیها توسط آزمون شارپندرمبرگ، تعادل پویا توسط آزمون تعدیل‌شده تعادل ستاره و تعادل عملکردی توسط آزمون مقیاس تعـادل عملکـردی برگ و خطر سقوط بوسیله آزمون شاخص راه رفتن پویا سنجیده شد. آزمودنی‌های گروه تجربی به مدت 8 هفته (هفتهای 3 جلسه و هر جلسه 30 الی 45 دقیقه) به تمرینات مبتنی بر واقعیت مجازی پرداختند. در پایان، از کلیه آزمودنیها پس‌آزمون گرفته شد و داده‌های به¬دست‌آمده توسط آزمون¬های تی زوجی برای مقایسه درون‌گروهی و تی مستقل برای مقایسه تغییرات بین گروهی در سطح معنیداری 05/0>p استفاده شد.
یافته‌ها: یافتههای تحقیق حاضر نشان داد که 8 هفته تمرینات مبتنی بر واقعیت مجازی، تعادل ایستا، پویا و عملکردی را به ترتیب (022/0p=)، (0001/0p=) و (0001/0p=) به¬طور معنیداری افزایش داده است. همچنین شاخص راه¬رفتن پویا نیز در این گروه (0001/0p=) به¬طور معنیداری بهبود یافته است. نتایج آزمون تی مستقل نیز نشان داد که اختلاف معنیداری در متغیرهای تعادل ایستا (001/0p=)، پویا (04/0p=) و عملکردی (015/0p=) و شاخص راه¬رفتن پویا (0001/0p=) بین گروه تجربی و کنترل مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد تمرینات مبتنی بر واقعیت مجازی نقش زیادی در بهبود تعادل ایستا، پویا و کاهش خطر سقوط سالمندان دارد، بنابراین پیشنهاد میشود این گروه سنی با بهره‌مندی از این شیوه تمرینی تأثیرگذار، از اختلال در تعادل و پیامدهای ناگوار بعد از آن که امری اجتناب‌ناپذیر به دنبال افزایش سن می‌باشد، جلوگیری کنند.
