سامانه نشریات علمی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول شنا بر عملکرد شنای قورباغه نوجوانان پسر بود. 20 شناگر پسر تیم امید استان البرز با میانگین و انحراف استاندارد سنی 1±13، وزن 02/1±65/50 کیلوگرم و قد 91/4±8/159 سانتی­متر در این پژوهش مشارکت داشتند. آزمودنی­ها پس از آزمون­ گیری اولیه در متغیرهای عملکردی (رکورد 50 متر قورباغه)، تکنیکی (تعداد استروک) و قدرتی (قدرت عضلات راست‌کننده ستون فقرات)، به­ صورت تصادفی به دو گروه تجربی (ترکیب تمرین مقاومتی ویژه و معمول) و گروه کنترل (تمرین معمول) تقسیم شدند. یک­ هفته تمرین آشناسازی به­ منظور سازگاری استفاده از جلیقه برای تمرین مقاومتی انجام شد و سپس پروتکل تمرینی به صورت سه­ روزدرهفته و به­ مدت شش­ هفته اجرا شد. تمرین شامل 15 دقیقه گرم­ کردن و هشت تکرار مسافت 50 متری شنای قورباغه با فواصل استراحتی یک­ دقیقه بین تکرارها، در دو گروه تمرینی (با استفاده از جلیقه تمرینی) و گروه کنترل (بدون استفاده از جلیقه تمرینی) بود. در پایان، دوره تمرینی پس­ آزمون، متناسب با پیش­ آزمون به عمل آمد. از آزمون کلموگروف– اسمیرنوف ( ) جهت تعیین طبیعی ­بودن توزیع داده­ ها، از آزمون تی همبسته جهت تعیین تغییرات درون­ گروهی و از تحلیل کوواریانس برای مقایسه تفاوت بین ­گروهی در دو گروه استفاده شد. نتایج نشان داد هرچند عملکرد شنا در هردوگروه بهبود معناداری داشته ­است(05/0 p≤)، تفاوت معناداری در رکورد شنا، تعداد استروک و قدرت عضلات بین دو گروه وجود نداشت (05/0 p≥). در توجیه آن شاید بتوان به حرفه­ای­ نبودن آزمودنی ­ها یا پایین­ بودن شدت تمرین مقاومتی استناد کرد.

مؤلفه زمان در اثربخشی تمرینهای اصلاحی و ماندگاری آن توجه پژوهشگران را برانگیخته است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین اصلاحی
و ماندگاری آن پس از چهار ماه بر لوردوز افزایشیافته کمری دانشآموزان پیش و پس از بلوغ است. آزمودنیها شامل 46 دختر 01 و 01 سال قوس کمری
افزایشیافته داشتند که به دو گروه تجربی ) 23 n= ( و گروه کنترل ) 23 n= ( تقسیم شدند. گروه تجربی هشت هفته و هفتهای سه جلسه در برنامه تمرینهای
اصلاحی شرکت کردند و گروه کنترل فعالیتهای عادی خود را ادامه دادند. در آغاز و پایان دوره و چهار ماه پس از تمرینها، قوس کمری آزمودنیها با استفاده
از خطکش منعطف اندازهگیری شد. دادهها بهکمک آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری تکراری و α در سطح معناداری 1.10 انجام شد . نتایج نشان داد
که پس از تمرین میزان لوردوز کمری افزایشیافته در دختران نابالغ و بالغ کاهش معنیداری پیدا کردند ) 1.10 p> (. میانگین زاویه لوردوز در گروههای تجربی
در پسآزمون دوم افزایش پیدا کرد ) 1.10 p> (. درحالیکه در گروه کنترل در این زمانها تفاوت آماری معنیدار نبود. نتایج تحقیق نشاندهنده تأثیر تمرینها بر
قوس کمر افزایشیافته آزمودنیهای نابالغ و بالغ است، هرچند اثربخشی تمرینها پس از بلوغ به مراتب مؤثرتر از قبل از بلوغ بوده است. ماندگاری اثر تمرین
نشان میدهد آزمودنیها به شرکت در برنامه تمرینهای اصلاحی مستمر نیاز دارند و با نتایج دلخواه زودهنگام نباید برنامه تمرینی را رها کرد.

مطالعۀ حاضر به بررسی تأثیر شیب­های مختلف پاشنه بر زوایای مکانیکی لومبو­ساکرال و ثبات آن در افراد مبتلا به کمردرد مکانیکال و افراد سالم می­پردازد. این مطالعۀ مورد – شاهدی، 38 زن (18 نفر مبتلا به کمردرد، 20 نفر سالم) در بیمارستان امام­­خمینی شهر ساری مطالعه کرد. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک، 3­ رادیوگرافی لترال درحالت ایستاده ­روی شیب­های (صفر، 3/7+ و3/7- درجه) برای تعیین زوایای شیب­ ساکروم، لومبوساکرال، افقی ساکروم و لوردوز سگمنتال و بررسی ثبات کمری تهیه شد. نتایج نشان داد ایستادن روی شیب‌های مختلف بر زوایای بیومکانیکی ناحیۀ لومبوساکرال هر یک از دو گروه سالم و کمردردی و در مقایسۀ دو گروه با هم تأثیر معنی‌داری نداشت (0/05≤p). در مبتلایان به کمردرد، ثبات کمری نسبت به افراد سالم کمتر بود و میزان بی‌ثباتی در مقایسۀ بین دو گروه، هنگام ایستادن روی شیب منفی (0/009=p)، مثبت (0/023=p) و صفر (0/004=p) همچنان معنی‌دار بود، هرچند اختلاف معنی‌داری در ثبات کمری دو گروه سالم و کمردرد در زمان ایستادن روی
شیب‌های مختلف دیده نشد (0/05≤p). چنین به‌نظر می‌رسد که افراد مبتلا به کمردرد، غالباً از بی‌ثباتی ستون فقرات رنج می‌برند و این بیماری با استفاده از شیب‌های مختلف پاشنه جبران نمی‌شوند.