3 نتیجه برای محدودیت جریان خون
دکتر رسول اسلامی،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده
مقدمه: مشخص شده است که محدودیت جریان خون می¬تواند ایجاد هایپوکسی موضعی کند. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هایپوکسی ناشی از محدودیت جریان خون بر پاسخ آنژیوژنیک به فعالیت تناوبی شدید بود.
روش شناسی: بدین منظور تعداد 30 نفر از جوانان فعال (سن=3.4±25.6) به صورت تصادفی در 3 گروه 10 نفره کنترل ، فعالیت تناوبی شدید (HIIE) و فعالیت تناوبی شدید به همراه محدودیت جریان خون (HIIE+BFR) تقسیم شدند. فعالیت تناوبی شدید شامل 5 ست 5 تکراری از 30 شانیه دویدن شدید با 30 ثانیه استراحت بود. محدودیت جریان خون نیز به مقدار 60% فشار بهینه هر فرد در پاها اعمال شد. سطوح سرمی VEGF، HIF-1a، MMP-9 و MMP-2 بعنوان شاخص¬های آنژیوژیک مورد ارزیابی قرار گرفت. برای ارزیابی آماری نیز از روش آماری آنکووا با آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. همچنین، سطح معنی¬داری 0.05=a درنظر گرفته شد.
نتایج: داده ها نشان داد که در مثایسه با گروه کنترل و گروه تمرین تناوبی شدید، تمرین با محدودیت جریان خون باعث افزایش بیشتر مقادیر سرمی VEGF و HIF-1a شد (به ترتیب، 0.002=P؛ 0.019=P). با این حال، تفاوت معنی¬داری بین گروه¬ها برای MMP-9 و MMP-2 مشاهده نشد (به ترتیب، 0.318=P؛ 0.101=P).
نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که ترکیب HIIE و BFR می‌تواند پاسخ آنژیوژنیک را از طریق افزایش VEGF و HIF-1α تقویت کند، اما تأثیر معناداری بر MMP-2 و MMP-9 ندارد. این یافته‌ها از این ایده حمایت می‌کنند که هایپوکسی موضعی ناشی از BFR می‌تواند به‌عنوان یک محرک مکمل برای بهبود سازگاری‌های عروقی مورد استفاده قرار گیرد.
مرتضی نقیبی،
دوره 17، شماره 17 - ( 2-1398 )
چکیده
پوکی استخوان با کاهش موادمعدنی استخوان‌ها مشخص شده و موجب شکنندگی استخوان‌ها می‌شود. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر 8 هفته تمرین هوازی با محدودیت جریان خون و مکمل‌گیری ویتامینD بر بعضی از نشانگرهای متابولیسم استخوانی زنان میانسال بود. در این پژوهش 30 زن با سن 7.44±42.76سال، قد 5.74±157.90سانتی متر، وزن 9.68±70.55کیلوگرم و توده‌بدنی 3.87±28.33 کیلوگرم بر متر مربع که برای تندرستی تمرین می‌کردند، در سه‌گروه 10 نفری شامل دوگروه تمرین هوازی با و بدون محدودیت جریان خون که هر دو مکمل ویتامینD مصرف می‌کردند و یک‌گروه کنترل بدون فعالیت با مصرف شبه دارو تقسیم شدند. گروه‌های تجربی به مدت 8 هفته، هفته‌ای 3 روز و روزی یک ساعت همراه با مصرف 400 واحد ویتامینD تمرین کردند. غلظت نشانگرهای کلسیم و فسفر به روش فتومتریک و آلکالین فسفات به روش DGKc (استاندارد انجمن بیوشیمی آلمان) پیش و پس از تمرینات با آزمایش سرم خون اندازه‌گیری شدند. جهت بررسی توزیع داده‌ها، از آزمون کولموگروف اسمیرنوف و برای بررسی میزان تاثیرگذاری تمرینات و تفاوت میان گروه‌ها از تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری استفاده شد. تاثیر تمرینات هوازی با محدودیت جریان خون و مصرف ویتامینD بر آلکالین فسفاتاز و فسفر، با وجود تاثیرات خوب، معنیدار نبوده، اما بر کلسیم معنیدار بوده است. همچنین مقایسه میان‌گروهی نشان داد تفاوت میان آلکالین فسفات و فسفر گروه‌ها غیرمعنی‌دار، اما در کلسیم به نفع گروه محدودیت جریان خون معنیدار بوده است. هر دو روش تمرین هوازی با و بدون محدودیت جریان خون با مکمل‌گیری ویتامینD تاثیرات مفیدی بر املاح استخوانی داشته و از روند پوکی استخوان در بانوان جلوگیری نموده اما، روش با محدودیت جریان خون تاثیر بیشتری دارد.
حمید رجبی، پژمان معتمدی، داود ذبیحی،
دوره 18، شماره 19 - ( 4-1399 )
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین تناوبی شدید همراه با محدودیت جریان خون بر عملکرد هوازی و بی‌هوازی مردان جوان فعال است. به‌این‌منظور، 24 نفر از دانشجویان رشتۀ تربیت‌بدنی 23-19 ساله دانشگاه خوارزمی (میانگین وزن 6±67/8 کیلوگرم، قد 5/4±173/9 سانتی‌متر و شاخص توده بدنی 6/84±22/7) به سه گروه تمرین تناوبی شدید همراه با محدودیت جریان خون، تمرین تناوبی شدید بدون محدودیت جریان خون، و گروه گواه تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل دو هفته تمرین رکاب‌زدن هر هفته شش جلسه و هر جلسه ده مرحلۀ یک‌دقیقه‌ای، با شدت 85-80 درصد Wmax بود که بین هر مرحله، دو دقیقه ریکاوری فعال با شدت 50 درصد Wmax صورت گرفت (مجموع زمان تمرین اصلی در هر جلسه 30 دقیقه بود). پیش و پس از دورۀ تمرین، پروتکل آزمون آستراند برای بررسی عملکرد هوازی و آزمون وینگیت برای بررسی عملکرد بی‌هوازی اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تی وابسته، آزمون تحلیل واریانس یک‌سویه و آزمون تعقیبی ال.اس.دی استفاده شد. نتایج نشان‌دهندۀ تفاوت معنیدار در عملکرد هوازی گروه‌های تمرینی نسبت به گروه گواه (0/000=p vo2max، 0/000=p wmax، 0/001=p زمان رسیدن به خستگی) بود. دیگر یافتۀ پژوهش، گویای افزایش معنادار مؤلفه‌های عملکرد هوازی در گروه تمرین همراه با محدودیت جریان خون نسبت به گروه تمرین بدون محدودیت جریان خون بود، اما، تفاوت معناداری در عملکرد بی‌هوازی بین هیچ‌یک از گروه‌ها (0/064=p اوج توان بی‌هوازی، 0/058=p میانگین توان بی‌هوازی، 826/.=p حداقل توان بی‌هوازی) مشاهده نشد. به‌طورکلی، نتایج نشان داد اعمال محدودیت جزئی بر جریان خون حین تمرین تناوبی رکاب‌زدن، بر سازگاری هوازی در یک دورۀ کوتاه اثر معنی‌داری دارد، اما بر عملکرد بی‌هوازی بی‌تأثیر است.
