۹ نتیجه برای Mit
آقای رامین رفیعی، دکتر صادق امانی شلمزاری، آقای علی شاه حسینی،
دوره ۰، شماره ۰ - ( ۸-۱۳۹۸ )
چکیده
هدف: از روش‌هایی که به منظور بهبود عملکرد ورزشی استفاده میشود، استفاده از غرغره کردن محلول کربوهیدراتی است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر دهان شویه محلول کربوهیدراتی بر عملکرد اختصاصی فوتبالیستهای تمرین کرده میباشد.
روش شناسی: ۱۸ بازیکن فوتبال حرفهای (۲ ± ۲۲ سال) در حالت ناشتا پس از هشت ساعت خواب شبانه به صورت متقاطع تصادفی در دو گروه دهان شویه کربوهیدرات و دارونما قرار گرفتند. در طول دو جلسه آزمون اصلی، به ورزشکاران یک نوشیدنی کربوهیدراتی یا یک نوشیدنی بدون کالری (دارونما) با رنگ و طعم همسان برای شستشو در دهان در یک طرح متقاطع تصادفی دوسوکور ارائه شد. از بازیکنان خواسته شد تا محلول را به مدت ۱۰-۱۵ ثانیه در دهان خود غرغره و سپس آن را به داخل لیوان پلاستیکی برگردانند. عملکرد دوی سرعت، حداکثر پرش ارتفاع و آزمون آمادگی متناوب ۱۵-۳۰ ثانیه (۳۰-۱۵ IFT) از آزمودنیها گرفته شد.
یافتهها: دهان شویه کربوهیدراتی باعث افزایش مسافت دویدن در آزمون ۳۰-۱۵ IFT گردید. در حالی که هیچ تفاوت معنیداری بین دو گروه در عملکرد آزمون سرعت ۳۰ متر و حداکثر پرش عمودی مشاهده نشد.
نتیجهگیری: از اینرو، به آن دسته از بازیکنان فوتبال که قادر به نوشیدن محلول کربوهیدراتی نیستند به دلیل ناراحتیهای گوارشی، توصیه میشود برای ارتقای عملکرد خود در جریان بازی از روش غرغره کردن کربوهیدرات استفاده نمایند.
آقای هادی حبیبی، دکتر علی اصغر رواسی، دکتر ندا خالدی،
دوره ۰، شماره ۰ - ( ۸-۱۳۹۸ )
چکیده
تاثیر فعالیت بدنی مادر بر سلامت فرزندان و تغیر فنوتیپ فرزندان در اثر ورزش یکی از موضوعات نوین فیزیولوژی ورزشی در سال های اخیر بوده که مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. بنابراین، هدف از این پژوهش تعیین تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید مادری بر بیان ژن های PGC۱α و SIRT۱ عضله اسکلتی نسل اول موش های صحرائی بود. ۲۴ سر رت نژاد ویستار ۸ هفته ای پس از آشنایی با محیط در سه گروه کنترل مادری، گروه مادری تمرین پیش از بارداری و گروه مادری تمرین پیش و در حین بارداری تقسیم شدند. تمرین پیش از بارداری مدت ۶ هفته و تمرین در حین بارداری ۳ هفته طول کشید. تمرین شامل دویدن روی تردمیل بود. تمرین شامل ۵ روز و هر روز ۱ دقیقه با شدت ۸۵ الی ۱۰۰ درصد vo۲peak و شیب ۱۰ درجه و دو دقیقه استراحت بین وهله ها با ۶۵ درصد vo۲ peak و شیب صفر بود و گروه کنترل در این مدت بی تحرک بودند. تعداد وهله ها از ۱۰وهله شروع شد و بر اساس اصل اضافه بار افزایش داشت. پس از پایان دوره تمرین و به دنیا آمدن فرزندان، فرزندان نر بر اساس گروه مادران خود تقسیم بندی شدند و میزان بیان ژن های PGC۱ و SIRT۱ در عضله آن ها در ده هفتگی مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از ANOVA و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
نتایج نشان داد که بعد از دوره ی ۶ هفته ای تمرین HIIT، گروه تمرین پیش از بارداری و گروه تمرین پیش و حین بارداری در سرعت و مسافت در تست عملکردی با گروه کنترل اختلاف معنی دار داشتند (۰۵/۰ ˂P). همچنین بعد از تولد توله ها بین گروه ها در بیان ژن PGC۱α و SIRT۱ تفاوت معنی داری وجود داشت. که این تفاوت بین دو گروه تمرین پیش از بارداری و تمرین پیش از بارداری و حین بارداری با گروه کنترل معنی دار بود (۰۵/۰ ˂P). به نظر می رسد ورزش مادری در پیش از بارداری و در دوران بارداری باعث تغییر ژنوتیپ میتوکندریایی فرزندان می شود که تاثیر آن در پیش و هنگام بارداری نسبت به پیش از بارداری به تنهایی بر بیان ژن های میتوکندریایی مثل PGC۱α و SIRT۱ بیشتر است.
خانم مصطفی زارعی،
دوره ۱۴، شماره ۱۱ - ( ۱-۱۳۹۵ )
چکیده
شیناسپلینت دردی شایع در بین دوندگان است که در ناحیۀ قدامی ساق پا بروز میکند. این تحقیق بررسی فعالیت الکتریکی عضلات ساق پا در ورزشکاران سالم و مبتلا به شیناسپلینت است. از بین دانشجویان رشتۀ تربیت بدنی، ۱۵ نفر سالم (قد: ۹۷/۵± ۲۰/ ۱۷۶ سانتیمتر و وزن: ۴۷/۱۰ 
۴۶/۷۵ کیلوگرم) و ۱۵ نفر مبتلا به شیناسپلینت (قد: ۱۸/۶ ۲/۱۷۶سانتیمتر و وزن: ۱۸۷/۹ ۶۶/۶۷ کیلوگرم) با دامنۀ سنی ۱۸تا ۲۵ سال در این تحقیق مشارکت کردند. فعالیت الکتریکی عضلات ساق پا در هر دو گروه و از سه عضلۀ درشتنی قدامی، دوقلو داخلی و دوقلو خارجی ثبت شد. ۲۷ ویژگی (۱۸ ویژگی در حوزۀ زمان و ۹ ویژگی در حوزۀ فرکانس) برای هریک از سیگنالهای الکترومایوگرام استخراج شد. در این مطالعۀ از روش تحلیل مؤلفههای اصلی موسوم به روش پیسیای برای پیداکردن تفاوت در فعالیت الکتریکی سه عضلۀ مورد نظر در بین ورزشکاران سالم و مبتلا به شیناسپلینت استفاده شد. نتایج نشان دادند که میتوان با استفاده از سیگنالهای الکترومایوگرام و روش پیسیای، حد آستانهای تعریف کرد و با استفاده از این مقدار افراد سالم و بیمار را از هم تفکیک کرد؛ زیرا مشاهده شد تفاوت معناداری بین عضلههای افراد سالم و بیمار وجود دارد و استفاده از روش پیسیای، برای شناسایی این تفاوتها مؤثر و پذیرفتنی است.
دکتر مصطفی زارعی،
دوره ۱۴، شماره ۱۲ - ( ۷-۱۳۹۵ )
چکیده
میزان بروز آسیب‌های اندام تحتانی در بازیکنان جوان فوتبال زیاد است اما اطلاعات اندکی درزمینۀ خطر فاکتورهای این آسیب‌ها وجود دارد. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی رابطۀ استاتیک اندام تحتانی و بروز آسیب‌های بازیکنان نوجوان فوتبال ایران است. چهار تیم (۷۸ بازیکن) از لیگ برتر آسیا ویژن نوجوان استان تهران (۱۴ تا ۱۶ سال) در این مطالعه مشارکت کردند. قبل از آغاز فصل، میزان افت ناوی ، زاویه Q، زاویه هایپراکستنشن زانو، زانوی پرانتزی و شاخص توده بدنی این بازیکنان اندازهگیری شد. سپس، آسیب‌های این بازیکنان در طول یک‌فصل (۷ماه) به‌صورت آینده‌نگر ثبت شد. برای بررسی رابطه بین راستای استاتیک اندام تحتانی و آسیب‌ها از آزمون لجستیک رگرسیون استفاده شد. طبق یافتههای تحقیق، میزان شیوع آسیب‌ها برابر با ۸/۷ آسیب در هر ۱۰۰۰ساعت تمرین (۹۵درصد اطمینان، ۱۰/۱۰-۷/۰۱) بود. نتایج آزمون لجستیک رگرسیون نشان داد که افت ناوی پای برتر (p=۰/۰۰۱، OR=۴/۵)، زاویه Q پای برتر (p=۰/۰۴۸، OR=۲/۷۷) و زانوی پرانتزی (p=۰/۰۲۱ ،OR=۴/۰۶) با بروز آسیب‌ها ارتباط معنیداری دارند. بازیکنانی که شاخص افت ناوی آنها بیشتر از ۱/۵سانتیمتر باشد، ۴/۵ برابر بازکنان دیگر مستعد بروز آسیب اندام تحتانی هستند. همچنین، بازیکنانی که شاخص زاویه Q پای برتر آنها بیشتر از ۱۵/۵درجه باشد، ۲/۷۷ برابر بازیکنان دیگر مستعد بروز آسیب اندام تحتانی هستند.نتایج این مطالعه نشان داد که سنجش راستای اندام تحتانی مانند زاویهQ، زانوی پرانتزی و افت ناوی می‌تواند بازیکنان در معرض آسیب‌های اندام تحتانی را مشخص کند. این نتایج می‌تواند به بازیکنان و مربیان برای پیشگیری از آسیب‌ها کمک کند.
مرجان اسدی، حیدر صادقی،
دوره ۱۹، شماره ۲۱ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
آگاهی از ارتباط بین عملکردها و دامنه حرکتی، کمکی برای طراحی برنامه تمرینی، منطبق با نیازهای فردی کودکان به شمار می‌رود، ازاین‌رو، تحقیق حاضر باهدف تعیین ارتباط بین برخی پارامترهای دامنه حرکتی اندام تحتانی و بیومکانیکی پسران انجام شد. صد دانش‌آموز پسر، در این تحقیق به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. بعد از اندازهگیری دامنه حرکتی اندام تحتانی، آزمون‌های سرعت، توان، تعادل و چابکی آزمودنیها ثبت شد. از آمار توصیفی برای تعیین میانگین و انحراف استاندارد، از روش همبستگی پیرسون چندگانه برای ارزیابی ارتباط بین منتخبی از پارامترهای دامنه حرکتی و بیومکانیکی آزمودنیها، استفاده شد. فلکشن ران با سرعت، آبداکشن ران و فلکشن زانو با تعادل، فلکشن و هایپرآداکشن ران و دورسی فلکشن مچ پا با چابکی ارتباط مثبت و معنادار، میزان فلکشن ران و زانو ارتباط منفی و معنادار و بقیه پارامترها ارتباط مثبت و معناداری با توان را نشان دادند. با توجه به یافتههای تحقیق، به نظر می‌رسد بتوان از ویژگی‌های دامنه حرکتی اندام تحتانی کودکان و شناسایی شاخصهای عملکردی رشته‌های ورزشی مختلف، استفاده کرد.
دکتر علی برزگری، دکتر سعید نقیبی، خانم سمانه صفایی، دکتر محمدحسن دشتی خویدکی، دکتر آناهیتا صالحی،
دوره ۲۰، شماره ۲۴ - ( ۱۲-۱۴۰۱ )
چکیده
هدف از این مطالعه مقایسه دو شیوه تمرین هوازی بر سطوح SOD وTNF-α در بافت قلب رت های مبتلا به دیابت صورت گرفت. ۴۰ سر رت نر نژاد ویستار ده هفته‌ای به صورت تصادفی در چهار گروه ۱۰ تایی کنترل سالم، دیابت، دیابت+MIT و دیابت+HIT قرار گرفتند. گروه تمرینی شدت متوسط، ۵ جلسه در هفته به مدت ۸ هفته روی نوارگردان به مدت ۶۰ دقیقه و با سرعت ۲۵ متر در دقیقه و گروه تمرینی شدت بالا نیز ۵ جلسه در هفته به مدت ۸ هفته با زمان تمرین ۶۰ دقیقه و با سرعت ۳۴ متر در دقیقه دویدند. بافت قلب رت ها جهت تعیین میزان تغییرات SOD و TNF-α با استفاده از روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی تفاوت بین گروهی متغیرها از آزمون های آماری تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی در سطح معناداری ۰۵/۰≥P استفاده شد. نتایج نشان داد که اختلاف معناداری در سطوح TNF-α و SOD بافت قلب رت¬ها میان چهار گروه پژوهش وجود داشت(۰۰۱/۰P≤ ) میزان سطوح TNF-α در گروه تمرینیHIT نسبت به گروه دیابتی نیز کاهش معناداری را نشان داد(۰۰۱/۰= P) در صورتی که این تغییرات در گروه تمرینیMIT نسبت به گروه دیابت کاهش غیرمعنادار بوده است (۱۱۷/۰= P) میزان سطوح SOD میان گروه های تمرینی MITوHIT نسبت به گروه دیابتی نیز افزایش معناداری را نشان دادند (۰۰۱/۰= P). به نظر می رسد، تمرینات هوازی با شدت های مختلف سبب بهبود سطوح SOD و TNF-α می شود، گرچه شدت تمرین در تمرینات تناوبی عامل موثری در تغییرات سطوح هر دو متغیر بوده است.
خانم فائزه غلامی، دکتر منوچهر حیدری،
دوره ۲۱، شماره ۲۵ - ( ۶-۱۴۰۲ )
چکیده
خستگی ذهنی، معمولا به دنبال فعالیت های طولانی مدت شناختی ایجاد میگردد؛ به گونه ای که عملکرد شناختی را کاهش داده و منجر به تغییر در فعالیت های عملکردی می شود. لذا هدف ازمطالعه حاضر، بررسی تأثیر یک جلسه ماساژ ریلکسیشن سوئدی و مدیتیشن در کنترل خستگی ذهنی بر تعادل واکنشی و عملکرد اندام تحتانی ورزشکاران دختر دانشگاهی بود. در این مطالعه ۱۶ دختر ورزشکار تربیت بدنی به صورت هدفمند و براساس معیارهای ورود به مطالعه به عنوان نمونه انتخاب شدند و تحت پروتکل خستگی ذهنی (۴۵ دقیقه فعالیت شناختی (تستاستروپ))، ماساژ ریلکسیشن سوئدی (۳۰ دقیقه) و مدیتیشن(۳۰دقیقه) با فاصله ی زمانی ۴۸ ساعت قرار گرفتند. تعادل واکنشی با تست Y با چراغهای اتوماتیک و عملکرد اندام تحتانی با تستهای پرش لی تکپا، پرش لی ۳ تایی، پرش لی ۶ متری در زمان، پرش لی متقاطع ارزیابی شد. جهت بررسی تغییرات درون گروهی از تست آنالیز واریانس مکرر استفاده شد.یافته ها نشان داد که، بین میانگین نمرات تعادل واکنشی و عملکرد اندام تحتانی آزمودنی ها در مقایسه پس آزمون خستگی ذهنی با پس آزمون ماساژ و مدیتیشن تفاوت معناداری وجود دارد (۰۵/۰< P). همچنین بین نمرات آزمودنی ها در مقایسه ماساژ و مدیتیشن برای تعادل واکنشی و عملکرد اندام تحتانی تفاوت مثبت و معناداری وجود دارد به طوری که تاثیر ماساژ بیشتر از مدیتیشن است (۰۵/۰< P).
به منظور پیشگیری از آسیب های ورزشی ورزشکاران میتوان از ماساژ ریلکسیشن سوئدی و مدیتیشن به عنوان مداخله ای برای تسریع در ریکاوری خستگی ذهنی و بهبود تعادل واکنشی و عملکرد اندام تحتانی استفاده نمود
محسن محمدنیا احمدی، راضیه حیدری،
دوره ۲۱، شماره ۲۶ - ( ۱۰-۱۴۰۲ )
چکیده
با توجه به پیشرفت استفاده از طب سنتی در تحقیقات اخیر، عصاره بادرنجبویه به عنوان عامل اثرگذار بر چربی خون و کاهنده استرس جسمانی و روانی موردتوجه قرارگرفته است. بر این اساس، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر حاد مصرف عصاره هیدروالکی بادرنجبویه بر هزینه سوخت و سازی، اکسایش سوبسترا و کورتیزول بزاقی هنگام و پس از فعالیت تناوبی شدید است. تعداد ۱۰ نفر از زنان غیرفعال (شاخص توده بدنی ۶۰/۰ ± ۲۸/۲۲ کیلوگرم بر مترمربع) در ۲ جلسه مجزا در آزمون شرکت کردند. آزمودنیها در جلسه اول، عصاره هیدروالکلی بادرنجبویه (۵۰۰ میلیگرم) و در جلسه دوم، دارونما (۵۰۰ میلیگرم نشاسته) را ۶۰ دقیقه قبل از انجام فعالیت تناوبی شدید (۱۱ تناوب دویدن ۱ دقیقه کار و ۲ دقیقه استراحت به ترتیب با شدت ۹۰ و ۶۰ درصد max۲vVO) مصرف نمودند. هزینه سوخت و سازی و اکسایش سوبسترا با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی، ضربان قلب با استفاده از ضربانسنج پولار و کورتیزول بزاقی به روش نورتابی شیمیایی اندازهگیری شد. نتایج نشان داد در دو گروه بادرنجبویه و دارونما بین شاخصهای میانگین اکسیژن مصرفی (۵۱/۰=P)، اکسایش چربی (۹/۰=P)، نسبت تبادل تنفسی (۷۶/۰=P)، هزینه انرژی (۶/۰=P)، ضربان قلب (۴۲/۰=P) و کورتیزول بزاقی (۱۵/۰=P) تفاوت معنیداری وجود نداشت. بر اساس یافتههای این مطالعه، مصرف عصاره هیدروالکلی بادرنجبویه همراه با انجام فعالیت تناوبی شدید تأثیری بر هزینه سوخت و سازی، اکسایش سوبسترا و سطح کورتیزول در زنان غیرفعال ندارد.
محمد کلانتریان، سمانه صمدی، رامین بیرانوند،
دوره ۲۲، شماره ۲۸ - ( ۱۰-۱۴۰۳ )
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تغییرات تعادل ایستا و پویا و دقت حس عمقی مفاصل زانو و مچ پای تکواندوکاران نوجوان، قبل و بعد از اعمال خستگی است. تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی است. آزمودنیهای تحقیق را تعداد ۲۰ نفر از تکواندوکاران پسر نوجوان (۴/۴±۸۶/۱۷ سال، ۲/۵±۳۷/۱۷۴ سانتیمتر، ۱/۶±۶۱/۶۵ کیلوگرم) از بین جامعه آماری تشکیل داده است. متغیرهای تعادل ایستا و پویا به ترتیب بوسیله آزمون تعادل ایستای استورک و آزمون تعادل پویای Y و همچنین حس عمقی مفاصل مچ پا و زانو به ترتیب در زوایای ۱۰ درجه دورسیفلکشن مچ پا و ۳۰ درجه فلکشن زانو بوسیله روش عکسبرداری مورد اندازهگیری قرار گرفت. سپس پروتکل خستگی عملکردی اعمال شد. پس از اتمام پروتکل خستگی، مجدداً تمامی متغیرها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که پس از اعمال پروتکل خستگی، بین میانگین امتیازات تعادل ایستا (۰۲۸/۰P=) و پویا در هر سه جهت قدامی (۰۰۱/۰P=)، خلفی-داخلی (۰۱۲/۰P=) و خلفی-خارجی (۰۰۹/۰P=) و همچنین دقت حس عمقی مفاصل زانو (۰۰۳/۰P=) و مچ پای (۰۰۱/۰P=) آزمودنیها تفاوت معنیداری وجود دارد.
به کلیه مربیان و ورزشکاران رشته تکواندو توصیه میشود نسبت به انجام تمرینات آمادهسازی تخصصی رشته تکواندو و متناسب با سنین نوجوانی، اقدام نمایند.
