دوره 17، شماره 1 - ( دوره هفدهم ، شماره اول، بهار 1402 )
جلد 17 شماره 1 صفحات 75-61 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
pazooki M, abolmalihoseini K. Validation and reliability of the questionnaire of demonstrative personality syndrome in students. Journal title 2023; 17 (1) :61-75
URL: http://rph.khu.ac.ir/article-1-4373-fa.html
URL: http://rph.khu.ac.ir/article-1-4373-fa.html
پازوکی ملیحه، ابوالمعالی الحسینی خدیجه. رواسازی و پایاسازی پرسشنامه نشانگان شخصیت نمایشی در دانشجویان. عنوان نشریه. 1402; 17 (1) :61-75
1- ، Kh.abolmaali@iau-tnb.ac.ir
چکیده: (2083 مشاهده)
هدف پژوهش رواسازی و پایاسازی پرسشنامه نشانگان اختلال شخصیت نمایشی فرگوسن و نگی (2014) در دانشجویان بود. روش پژوهش زمینه‌یابی-توصیفی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان مقطع کارشناسی، ارشد و دکتری که در سال تحصیلی 1399در دانشگاههای شهر تهران مشغول به تحصیل بودنددر نظر گرفته شد. تعداد 307 دانشجو به روش نمونه گیری برخط (دردسترس) به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه شخصیت نمایشی فرگوسن و نگی (2014) و مقیاسMMPI استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی بیانگر این بود که گویه‌های این پرسشنامه از توان لازم برای اندازه‌گیری مؤلفه‌های اغواگری، جلب توجه و نشانگان شخصیت نمایشی برخوردار بودند، همچنین آلفای کرونباخ مؤلفه‌های مذکور به ترتیب معادل 78/0 و 69/0 بدست آمد و همسانی درونی کلی پرسشنامه معادل 7/0 بود، نمره کل پرسشنامه نشانگان شخصیت نمایشی با نمرات مؤلفه های انحراف روانی/اجتماعی، پارانویا، ضعف روانی و اسکیزوفرنی MMPI به صورت مثبت و در سطح معناداری 01/0 همبسته بود. بنابراین پرسشنامه نشانگان شخصیت نمایشی از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است و استفاده از آن در کار پژوهشی و درمانی به پژوهشگران و درمانگران توصیه می‌شود.
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
روانشناسی سلامت
دریافت: 1402/1/14 | پذیرش: 1402/3/19 | انتشار: 1402/11/22
دریافت: 1402/1/14 | پذیرش: 1402/3/19 | انتشار: 1402/11/22
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
