غلامرضا بردبار، مجید نجاتیان،
دوره 3، شماره 1 - ( 3-1388 )
چکیده
هدف ﭘﮋوهش حاضر&zwj&zwj، دست‌یابی به برخی اطلاعات اساسی در مورد وابستگی میان خواب آلودگی و بروز تصادفات رانندگی و همچنین کمّی‌سازی میزان این ارتباط با ویژگی‌های شخصی و متغیرهای محسوس افراد است. روش این تحقیق از نوع زمینه‌یابی و نوع تحلیل به صورت توصیفی است. جامعه‌ی مورد بررسی در این پژوهش شامل کلیه رانندگان مرد در سطح شهرستان مشهد در مقطع زمانی 30/11/87 لغایت 30/6/88 که حداقل سه سال از دریافت گواهینامه رانندگی آن‌ها سپری شده می‌باشد. تعداد 400 نفر از رانندگان مرد در سطح شهر به صورت نمونه‌گیری ساده تصادفی، انتخاب و با استفاده از روش جمع آوری اطلاعات به کمک پرسشنامه، مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس و آزمون همبستگی پیرسون نشان میدهد که ارتباط معنی‌داری بین احتمال خواب‌آلودگی پشت فرمان خودرو با متغیرهای محسوس وجود داشته و این متغیرها به طور غیرمستقیم میزان خواب‌آلودگی فرد را به عنوان یک عامل در رانندگی پرخطر، بیان می‌کنند. شواهد مستقیمی که از تجزیه و تحلیل داده‌ها به‌دست آمد، نشان میدهد که خواب‌آلودگی در بعضی رانندگان عامل بسیار مهمی در شکل‌گیری تصادفات است. نقش رانندگان خودروهای اداری/شرکتی در میزان تصادفات، روشن و برجسته است، و احتمال احساس خواب‌آلودگی پشت فرمان خودرو در آن‌ها بیشتر بوده و به همان نسبت فراوانی تصادفات نیز در آن‌ها بالاتر خواهد بود.
نرگس پرهیزکار، علی مشهدی، جواد صالح فدردی، محمدرضا فیاضی بردبار،
دوره 7، شماره 3 - ( 7-1392 )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروهدرمانی شناختی- رفتاری مبتنی بر کنشهای اجرایی، بر بهبود کنشوری اجرایی دانشجویان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی (ADHD) بود. این پژوهش در سال تحصیلی 1392-1391 انجام و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. بدین منظور از دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد که قبلاً تشخیص ADHD گرفته بودند یا از نشانههای این اختلال رنج میبردند، دعوت شد. تشخیص اولیه از طریق مقیاس درجهبندی ADHD بزرگسالان بارکلی و تشخیص قطعی با مصاحبهی روانپزشکی صورت گرفت. 32 نفر از دانشجویان مبتلا به ADHD انتخاب شدند و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه درمانی شناختی ـ رفتاری مبتنی بر کنشهای اجرایی برای گروه آزمایش ارائه شد و گروه گواه در فهرست انتظار قرار گرفت. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله، پرسشنامههای BAARS و نارسایی کنشهای اجرایی بارکلی (BDEFS) را تکمیل کردند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که گروه آزمایش نسبت به گروه گواه، پس از مداخله، بهبود معناداری را در کنشهای اجرایی مدیریت زمان، برنامهریزی و سازماندهی، خود انگیزشی و خودنظم جویی هیجانی نشان دادند. نتایج پژوهش نشان میدهد که گروه درمانی شناختی - رفتاری مبتنی بر کنشهای اجرایی، بر بهبود کنشوری اجرایی دانشجویان مبتلا به ADHD مؤثر بوده و می‌تواند به عنوان یک رویکرد نوین به بهبود کنشهای اجرایی در این دانشجویان منجر شده، و در کنار سایر درمانها مورد توجه قرار گیرد.
