معصومه برزگری، دکتر سیمین حسینیان، دکتر عباس عبداللهی،
دوره ۱۸، شماره ۲ - ( دوره هجدهم ، شماره دوم، تابستان ۱۴۰۳ )
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش تعدیلگری خودشفقت‌ورزی در رابطۀ بین کمالگرایی عاشقانۀ زوجین (خودمحور و دیگر محور) و کیفیت زندگی زناشویی در زنان انجام شد. روش پژوهش این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعۀ آماری شامل زنان متاهل شهرستان تبریز در سال ۱۴۰۲ بود که ابتدا از مناطق ۱۰گانۀ شهر تبریز ۴ منطقه به‌صورت تصادفی انتخاب و به‌طور تصادفی ۴ پارک، فرهنگسرا، سرای محله و باشگاه ورزشی انتخاب شدند. سپس از میان زنان مراجعه‌کننده به این اماکن ۳۲۱ نفر به روش نمونه‌گیری دردسترس پرسشنامه‌های خودشفقت‌ورزی ریس و همکاران (۲۰۱۱)، کمالگرایی عاشقانۀ (خودمحور و دیگرمحور) عبداللهی و آلن (۲۰۲۲) و کیفیت زندگی زناشویی باسبی و همکاران (۱۹۹۵) را تکمیل کردند.نتایج نشان داد خودشفقت‌ورزی و کمالگرایی عاشقانۀ خودمحور با کیفیت زندگی زناشویی رابطۀ مثبت معنادار دارند و کمالگرایی عاشقانۀ دیگر محور با کیفیت زندگی زناشویی رابطۀ منفی معناداری دارد. همچنین نتایج نشان دادخودشفقت‌ورزی بین کمالگرایی عاشقانۀ خودمحور با کیفیت زندگی زناشویی نقش تعدیلگری ایفا می‌کند، اما در رابطه بین کمالگرایی عاشقانه دیگر محور با کیفیت زندگی زناشویی نقش تعدیلگری ندارد. با توجه به این یافته‌ها خودشفقت‌ورزی به‌عنوان یک ویژگی روانشناختی نقش موثری در کاهش اثرات منفی کمالگرایی در روایط زناشویی دارد. بنابراین آموزش مهارت خودشفقت‌ورزی در مشاوره‌های پیش از ازدواج و پس از ازدواج چه در پیشگیری از افت کیفیت زندگی زناشویی و چه در افزایش آن، موثر است.
