پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی تحمل درد بر اساس سلامت معنوی و خودکنترلی در بیماران مبتلا به سرطان انجام شد. ابتلا به سرطان اغلب با تجربه دردهای مزمن و ناتوان‌کننده همراه است و شناسایی عوامل روانشناختی مؤثر بر تحمل درد می‌تواند نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی این بیماران ایفا کند. از آنجا که سلامت معنوی و خودکنترلی از مؤلفه‌های اساسی سازگاری روانشناختی در برابر فشارهای جسمی و عاطفی به شمار می‌روند، بررسی تأثیر آن‌ها بر تحمل درد می‌تواند رویکردی نوین در مداخلات روانشناختی بیماران سرطانی فراهم آورد. روش پژوهش از نوع توصیفی–همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران سرطانی مراجعه‌کننده به بیمارستان نمازی شهر شیراز در سال ۱۴۰۳ (۲۶۰ نفر) بود که بر اساس جدول مورگان، نمونه‌ای به حجم ۱۵۰ نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه تحمل درد سالیوان و همکاران (1995)، پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون (1982) و پرسشنامه خودکنترلی تانجی (2004) بودند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و روش تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان دادند که هر دو مؤلفه سلامت مذهبی و سلامت وجودی به صورت مثبت و معنادار تحمل درد بیماران را پیش‌بینی می‌کنند. همچنین خودکنترلی نیز رابطه‌ای مثبت و معنادار با تحمل درد داشت و توانست سهم معناداری در تبیین واریانس آن ایفا کند. بر این اساس، می‌توان نتیجه گرفت که سلامت معنوی و خودکنترلی از عوامل مؤثر در ارتقای تاب‌آوری و سازگاری بیماران سرطانی در مواجهه با درد و رنج ناشی از بیماری هستند و توجه به این متغیرها در برنامه‌های روانشناختی و مراقبتی بیماران ضروری به نظر می‌رسد.
