فصلنامه

---

نقص در حافظه آینده­نگر یکی از مشکلات رایج در میان افراد مبتلا به اچ­آی­وی است که می­تواند در زندگی این بیماران تأثیرات به سزایی داشته باشد. در این پژوهش رابطه­ی بین تخریب حافظه­ی آینده­نگر، کیفیت زندگی و عملکرد زندگی روزمره در افراد مبتلا به اچ­آی­وی موردبررسی قرار گرفت. به‌این‌ترتیب تعداد 161 نفر از افراد مبتلا به اچ­آی­وی که به بیمارستان امام خمینی (ره) مراجعه کرده بودند به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمایش فلوسیتومتری برای سنجش سطح لنفوسیت های تی از ایشان به عمل آمد و سپس تخریب عصب­شناختی حافظه­ی آینده­نگر، کیفیت زندگی و عملکرد زندگی روزمره توسط پرسشنامه­های سنجش حافظه­ی آینده­نگر-گذشته­نگر، پرسشنامه‌ی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و پرسشنامه اندازه‌گیری میزان عملکرد روزمره زندگی مورد ارزیابی قرار گرفت. روش آماری این پژوهش مدل یابی معادلات ساختاری بود و از نرم‌افزار لیزرل 8/8 برای این منظور استفاده شد. نتایج نشان داد که نقص حافظه­ی آینده­نگر نقش میانجی را بین سطح لنفوسیت های تی و کیفیت زندگی یا عملکرد زندگی روزمره بازی می­کند و تخریب حافظه­ی آینده­نگر تأثیر مهمی بر کیفیت زندگی و عملکرد زندگی روزمره در افراد مبتلا به اچ­آی­وی می­گذارد. تحقیقات آینده باید تأثیر نقایص حافظه­ی آینده­نگر بر کیفیت زندگی و عملکرد زندگی روزمره بیماران مبتلا به اچ­آی­وی را بیش­تر مدنظر قرار دهند.

---

شیوع چاقی از معضلات تهدید کننده سلامتی در سراسر جهان است که متغیرهای بسیاری امکان ابتلا به آن را افزایش می‌دهند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش باورهای غیرمنطقی سلامت، سبک زندگی سلامت محور و مکان کنترل سلامت در پیش بینی ابتلا به چاقی انجام شد. پژوهش حاضر یک پژوهش از نوع علی مقایسه ای (موردشاهدی) و جامعه آماری آن شامل اعضای کانون چاقی خانه سلامت سرای محله ایرانشهر است که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 100 نفر مبتلا به چاقی و 100 نفر از افراد سالم  به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از مقیاس باورهای غیرمنطقی سلامت، مقیاس چندبعدی مکان کنترل سلامت و نیمرخ سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت جمع آوری و با استفاده از روش تحلیل رگرسیون لوجستیک و تحلیل واریانس یک­راهه به­وسیله نرم افزار 24SPSS  تجزیه و تحلیل شدند. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که با پیش‌بینی درست 5/74 درصد افراد با وزن طبیعی و 69 درصد افراد مبتلا به چاقی به طبقات آن‌ها،  مدل کامل به طور معنی‌داری پایا بود (001/0 P>و 10=df و 69/65 (x²= و در کل 72 درصد از پیش بینی‌ها درست بودند. باورهای غیرمنطقی سلامت، مکان کنترل سلامت و سبک زندگی سلامت محور توان پیش‌بینی‌کنندگی ابتلای به اضافه وزن را دارا هستند و می‌توان گفت که با تغییر باورهای غیرمنطقی، ایجاد تغییر در سبک زندگی و تعدیل منبع کنترل سلامت افراد می‌توان احتمال ابتلا به چاقی را در آن ها کاهش داد.
 

---

اختلال اضطراب جدایی، از شیوع بالایی برخوردار بوده و منجر به تأثیرات مخرب بر کیفیت زندگی افراد مبتلا می‌‌‌‌‌شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تحلیل عاملی تأییدی پرسشنامه‌ی اختلال اضطراب جدایی بزرگسالی، در دانشجویان ایرانی است. از 310 دانشجو، 180 پسر و 130 دختر به روش نمونه‌‌‌‌‌گیری در دسترس انتخاب شدند و از آن‌ها خواسته شد تا به پرسشنامه‌ی اختلال اضطراب جدایی بزرگسالی و مقیاس افسردگی، اضطراب و تنیدگی پاسخ دهند. یافته‌‌‌‌‌های پژوهش حاضر حاصل از تحلیل عاملی با استفاده از روش مؤلفه‌های اصلی، پنج عامل را در پرسشنامه شناسایی کرد. این عامل‌‌‌‌‌ها عبارت‌اند بودند از: اضطراب جدایی، نگرانی درباره‌ی روابط مهم، آشفتگی‌‌‌‌‌های خواب، صحبت کردن افراطی، نگرانی از صدمه به اطرافیان. پایایی کل پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ، 88/0 به دست آمد و همبستگی نمرات آزمون- بازآزمون، 64/0 بود که بیانگر پایایی مطلوب آزمون است؛ همچنین همبستگی پرسشنامه‌ی مذکور با مقیاس افسردگی، اضطراب و تنیدگی، 56/0 بود. یافته‌‌‌‌‌های پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیل عاملی نشان داد که نسخه‌ی فارسی پرسشنامه‌ی اختلال اضطراب جدایی بزرگسالی و پنج مقیاس آن، از اعتبار مطلوبی در جمعیت دانشجویی برخوردار است و ابزار مناسبی برای غربالگری اختلال مذکور است.
 

---

---

چکیده
سبک­های دفاعی یک فاکتور تعیین کننده برای میزان آسیب­شناسی روانی است و این در بیماران درماتیت آتوپیک از اهمیتی خاص برخوردار است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روان­درمانی پویشی کوتاه­مدت فشرده بر سبک­های دفاعی بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیک بود. پژوهش حاضر یک طرح نیمه آزمایشی از نوع تک آزمودنی است. جامعه‌ آماری این مطالعه شامل مبتلایان به بیماری‌ درماتیت آتوپیک مراجعه کننده به بیمارستان فوق تخصصی پوست رازی تهران در سال 1399 بود که از بین آنها، 5 نفر به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. این افراد تحت ۱0 جلسه فردی درمان روان­پویشی کوتاه­مدت فشرده فردی قرار گرفتند. آزمودنی­ها در مرحله خط پایه، در طول مداخله و پیگیری پرسشنامه سبک­های دفاعی را تکمیل کردند. به­منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از تحلیل دیداری و محاسبه درصد بهبودی استفاده شد. طبق نمرات بیماران در نمودارهای روند تغییرات، همه بیماران بهبود قابل قبولی در سبک­های دفاعی نشان دادند. میزان بهبود کلی بیماران در سبک­های دفاعی رشد نایافته، رشد یافته و روان رنجور در پایان مداخله به ترتیب 6/37%، 2/49% و ۴/۴۰% بود که بیانگر اثربخشی روان­درمانی پویشی فشرده کوتاه­مدت در کاهش سبک­های دفاعی رشد نایافته و روان رنجور و افزایش سبک دفاعی رشد یافته است. روان­درمانی پویشی فشرده کوتاه­مدت می­تواند به عنوان یک مداخله موثر به بهبود سبک­های دفاعی بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیک کمک کند.