فصلنامه

---

هدف از پژوهش حاضر مقایسه آمیختگی فکر- عمل و سرکوبی فکر در افراد دارای علائم وسواسی- اجباری، اسکیزوتایپی بالا، علائم همپوش وسواسی اجباری- اسکیزوتایپی بالا و افراد عادی بود. بدین منظور 1570 نفر از دانشجویان دانشکده­های مختلف، به روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب شدند و پرسشنامه­های تحقیق را تکمیل نمودند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که به ترتیب گروه همپوش، وسواسی اجباری و اسکیزوتایپی بالا، نمرات بیشتری در آمیختگی فکر- عمل و سرکوبی فکر نسبت به گروه کنترل کسب کردند. به نظر می­رسد آمیختگی فکر- عمل و سرکوبی فکر موجب شکل­گیری علائم وسواسی اجباری در افراد بهنجار و افراد دارای اسکیزوتایپی بالا و همچنین منجر به شکل­گیری اختلال اسکیزو-وسواسی می­گردد که ممکن است سیمای بالینی خاصی داشته باشد.

---

رفتاردرمانی پذیرش محور ترکیب دو روش درمانی پذیرش - تعهد و بازداری از پاسخ است که در پژوهش حاضر سعی شده است تا اثربخشی این نوع درمان در بهبود نشانه های بیماران مبتلا به رفتارهای متمرکز بر بدن  از نوع موکنی ، کندن پوست آمیخته و ناخن جویدن مورد بررسی قرار گیرد .این پژوهش در چهارچوب طرح تک موردی از نوع از خطوط چندگانه پلکانی طی 10 جلسه همراه با پیگیری سه ماهه بر روی شش بیمار ( برای هر اختلال دو نفر ) صورت گرفت .داده ها از طریق مقیاس های موکنی ماساچوست، کندن پوست کتن ، شدت ناخن جویدن مسلر و مالون جمع آوری شد .تحلیل داده ها با استفاده از نمودار دیداری، درصد بهبودی و معنی داری بالینی نشان داد که رفتاردرمانی پذیرش محور می تواند در درمان بیماران مبتلا به اختلال موکنی ، کندن پوست و ناخن جویدن موثر باشد. درمان کاهش معنی داری را در نشانه ها ایجاد کرد و اثر درمانی تا سه ماه پیگیری ادامه یافتند. به نظر می رسد افزودن مداخلات مبتنی بر پذیرش به روش های سنتی رفتاردرمانی در کاهش نشانه های متمرکز بر بدن موثر است.