5 نتیجه برای انعطاف پذیری
امیرمحمد شهسوارانی، سید کاظم رسول‌زاده طباطبایی، حسن عشایری، کلثوم ستاری، مصطفی محمدی،
دوره 3، شماره 1 - ( 3-1388 )
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر استرس بر توجه انتخابی و متمرکز بینایی با نگاه به عامل شخصیتی گشودگی نسبت به تجربه بود. تعداد 60 نفر از دانشجویان پسر ساکن شهر تهران با میانگین سنی 26 سال و 7 ماه (دامنۀ سنی 21 تا 36 سال) پس از اعمال متغیرهای کنترل به صورت نمونهگیری تصادفی چند مرحلهای انتخاب و در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند. از آزمودنیهای گروههای آزمایشی پس از اعمال کاربست آزمایشی (انجام تکالیف استرسزای شناختی) آزمون سنجش توجه انتخابی (متمرکز) بینایی به عمل آمد. بر آزمودنیهای گروه کنترل بدون اجرای تکالیف استرسزای شناختی آزمون سنجش توجه انتخابی (متمرکز) بینایی اجرا شد. خطاهای آزمودنیها در تعداد (خطای شمارش) و طبقهبندی محرکها (خطای طبقهبندی) به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شدند. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از آزمون t برای دو گروه مستقل نشان داد که در سطح 0001/0 میانگین نمرات خطاهای شمارش و طبقهبندی آزمودنیهای گروه آزمایش از گروه کنترل به طور معناداری بیشتر است. همچنین میانگین نمرات خطاهای شمارش و طبقهبندی گروه گشوده به طور معنادار بیشتر از گروه آزمایش (سطح اطمینان 01/0 و کمتر) شد و آزمون ANOVA نیز نتایج حاصله را تایید کرد. بخشی از نتایج پژوهش حاضر در پارهای زمینهها با پژوهشهای موجود متفاوت است. این امر میتواند ناشی از اعمال متغیرهای کنترل نوروسایکالوژیک و تفاوت در جامعههای مورد بررسی باشد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استرس توجه انتخابی (متمرکز) بینایی را کاهش میدهد و افراشتگی عامل گشودگی نسبت به تجربه در تشدید این امر نقش مهمی بر عهده دارد.
مرتضی عندلیب کورایم، مجید محمود علیلو،
دوره 7، شماره 1 - ( 3-1392 )
چکیده
این پژوهش با هدف پیشبینی اختلال خودبیمار انگاری بر اساس صفات شخصیتی انجام شدهاست. به این منظور تعداد 234 نفر از افراد مراجعه کننده به خانههای سلامت شهرداری تهران، به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر، دو پرسشنامهی خودبیمارانگاری اهواز و پرسشنامهی شخصیتی NEO فرم کوتاه بود. نتایج همبستگی نشان داد که خودبیمارانگاری با روانرنجورخویی دارای همبستگی مثبت، و با سازگاری و برونگرایی دارای همبستگی منفی میباشد؛ همچنین این متغیر با دو صفت وجدانی بودن و انعطاف پذیری، هیچگونه ارتباط معناداری نداشت. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که در حالت کلی، صفات شخصیتی قادر به پیشبینی خودبیمارانگاری میباشند، که در این بین فقط سهم دو صفت روانرنجورخویی و سازگاری در پیشبینی خودبیمارانگاری معنادار است.
معصومه شفیعی، فضل اله میردریکوند، حدیث حیدری راد،
دوره 12، شماره 2 - ( 6-1397 )
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی الگوی روابط ساختاری دلسوزی به خود، انعطاف پذیری شناختی و علائم پس آسیبی بود. روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعۀ آماری شامل تمام افرادی که در نیمۀ دوم سال 1395 به دلیل مواجه شدن با حداقل یک رویداد آسیبزا (از جمله انفجار مین منجر به نقص عضو و فوت والدین)، تحت حمایت کمیته امداد و بنیاد شهید شهرستان گیلانغرب بودند. نمونۀ مورد مطالعه 190 نفر برآورد شد که به روش نمونهگیری تصادفی طبقهای از بین افراد آسیبدیده انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس اختلال استرس پساز سانحه میسیسیپی، مقیاس دلسوزی به خود و پرسشنامه انعطافپذیریشناختی استفاده شد. دادههای جمعآوری شده نیز با استفاده از روش تحلیل عاملی و مدلسازی معادلات ساختاری مورد آزمون قرار گرفت. برای بررسی برازش مدل مفهومی پژوهش براساس الگوریتم تحلیل مدلها و با استفاده از نرم افزار PLS تحلیل انجام شد. نتایج تحقیق نشان دادند که شاخصهای برازش مدل، مسیر دلسوزی به خود بر علائم استرس پس آسیبی با میانجیگری انعطافپذیری شناختی را تأیید میکند. همچنین دلسوزی به خود هم به صورت مستقیم هم به صورت غیر مستقیم با تأثیر بر علائم استرس پس آسیبی همراه است. بنابراین انعطافپذیری شناختی یکی از گذرگاههای تبیینی ارتباط دلسوزی به خود و علائم پس آسیبی است.
مهرناز صفرزائی، فریده عامری، سیدابوالقاسم مهری نژاد، روشنک خدابخش پیرکلانی، مهرانگیز پیوسته گر،
دوره 14، شماره 2 - ( 6-1399 )
چکیده
انعطافپذیری روانشناختی یک صفت چندوجهی است که در بسیاری از حوزه‌های زندگی از جمله سلامت روان نقش دارد. با توجه به نقش انعطافپذیری روانشناختی، پژوهشگران به بررسی این خصوصیت علاقمند شدند؛ اما برای بررسی آن ابزاری که به صورت تخصصی انعطافپذیری روانشناختی را مورد سنجش قرار دهد، در اختیار ندارند. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی روایی و پایایی نسخۀ فارسی پرسشنامۀ انعطافپذیری روانشناختی بود تا در نبود یک مقیاس منسجم، کوتاه و مختص به اندازه‌گیریِ انعطاف‌پذیریِ روانشناختی بتواند در سنجش این خصوصیت در پژوهشهای روان‌‌شناسی کمک کند. به منظور جمعآوری داده‌ها، 400 دانشجوی دختر و پسر دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 98-99با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و پرسشنامه انعطاف‌پذیریِ روانشناختی را تکمیل کردند. برای بررسی روایی سازه از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی استفاده شد و به منظور بررسی اعتبار محاسبه ضریب آلفای کرونباخ صورت گرفت. تحلیل عاملی نشان داد که این پرسشنامه 5عامل دارد که عبارتند از: تفسیر مثبت از تغییر، در نظر گرفتن خود به عنوان فردی منعطف، در نظر گرفتن خود به عنوان فردی گشوده و خلاق، تفسیر واقعیت به عنوان پویا و قابل تغییر بودن، و تفسیر واقعیت به عنوان چندوجهی بودن که پنج عامل بر روی هم 83/59% از واریانس کل پرسشنامه را تبیین می‌کردند. همسانی درونی گویه‌های پرسشنامه انعطافپذیری روانشناختی برابر ضریب آلفای 89/0 به‌دست آمد که بیانگر پایایی مطلوب این پرسشنامه است. بر اساس نتایج تحلیل عامل اکتشافی و تأییدی در این پژوهش پرسشنامۀ انعطافپذیری روانشناختی از روایی و اعتبار قابل قبول در دانشجویان برخوردار است.
سهیل ردائی، محمد علی گودرزی، مهدی ایمانی،
دوره 16، شماره 4 - ( 12-1401 )
چکیده
درد یک تجربه ناراحت کننده، همراه با آسیب بالقوه یا واقعی بافتی و دارای مؤلفه های حسی، هیجانی، شناختی و اجتماعی است. تحقیقات گذشته نشان داده است که عوامل شناختی و هیجانی در تجربه درد بسیار مؤثر هستند. درد یکی از مهمترین عوارض بیماری سرطان میباشد که بیش از 70 درصد افراد مبتلا به سرطان آن را تجربه میکنند. دردهای مزمن حاصل از سرطان بر کیفیت زندگی بیماران سرطانی اثر میگذارد و باعث افزایش احتمال ابتلا به افسردگی و اضطراب این بیماران میشود. عوامل روانشناختی در چگونگی سازگاری با درد نقش مؤثری دارند. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است و جامعه آماری آن شامل افراد مبتلا به سرطان خون میباشد؛ که برای درمان و انجام شیمیدرمانی به درمانگاهها و بیمارستانهای شهر یزد مراجعه کرده بودند. در مجموع، 240 نفر به شیوه در دسترس انتخاب شدند. نتایج نشان داد که بین فراشناختها، فراهیجانات، انعطاف پذیری روانی و تجربه درد رابطه ای معنی دار وجود دارد و فراهیجانات منفی با افزایش و انعطافپذیری روانی با کاهش تجربه درد همراه هستند. نقش واسطهای انعطافپذیری روانی بین فراشناخت و فراهیجان با میزان درد تجربه شده تأیید و نشان داده شد که فراشناختها و فراهیجانات از مسیر انعطافپذیری روانی نیز بر میزان درد تجربه شده تأثیر می‌گذارند و این تأثیر بیشتر از تأثیر مستقیم فراشناختها و فراهیجانات بر درد تجربه شده میباشد.
