1- گروه معماری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه معماری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران، عضو هیت علمی و استادیار گروه معماری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، Moz.dehbashi_sharif@iauctb.acc
3- گروه معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (5735 مشاهده)
معماری مقولهایی است که اگر آن را یکی از مولفه های فرهنگ بهشمار نیاوریم، باید دستکم تعامل دوسویه آن را با فرهنگ مهم برشماریم. تعامل معماری با فرهنگ به معنای تاثیرگذاری دوسویه این دو مقوله در یکدیگر است. از طرفی امروزه نوآوریهای فناورانه عامل مهمی در توسعه و طراحی معماریاند، اما تاثیر آن بر معماری کلانشهرها در جهان یکسان نبوده و راهکارهای ارائه شده در مواردی پایدار و در مواردی انفعالی بوده است. در بسیاری موارد نوآوریهای فناورانه در معماری نتیجه انتقال فناوری بدون در نظر گرفتن ماهیت تکنولوژی است. هدف نوشتار حاضر نیل به تصویری از رابطه فرهنگ و فناوری در معماری معاصر در بستر جهانی شدن است. این مقاله با بهکارگیری اسناد و مدارک و شیوه توصیفی- تحلیلی، به بررسی نظریههای فرهنگ و فناوری در مقوله معماری در بستر جهانی شدن و همچنین شناسایی و اولویت بندی ساختمانهای های اداری شاخص در شهر تهران پرداخته است. به منظور رتبه بندی و اولویت بندی گزینهها و معیارها از تاپسیس و آنتروپی شانون استفاده شد. نتایج نشان داد که از بین ساختمانهای مورد مطالعه ساختمان وزارت کشاورزی در رتبه اول و ساختمان آلومینیوم در رتبه دوم قرار گرفته است.