Zoghi Hosseini E, Diba D, kamelnia H, Mokhtabad Ameri M. Sustainable regionalism: Reading the sustainability approach in the context of regionalist architecture. jgs 2023; 23 (68) : 22
URL:
http://jgs.khu.ac.ir/article-1-3739-fa.html
ذوقی حسینی الهه، دیبا داراب، کامل نیا حامد، مختاباد مصطفی. منطقهگرایی پایدار: خوانش رویکرد پایداری در متن معماری منطقهگرا. نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی. 1402; 23 (68) :383-402
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-3739-fa.html
1- دانشجوی دکتری معماری، گروه معماری،واحد علوم و تحقیقات،دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- استادیار گروه معماری، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. ، Dar.Diba@iauc.ac.ir
3- دانشیار گروه معماری، دانشگاه فردوسی مشهد،مشهد، ایران.
4- استاد گروه هنر، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (4006 مشاهده)
چکیده
حس ذاتی تعامل با منطقه نشانه حساسیت زیستمحیطی است که در قرن بیست و یکم بسیار حیاتی است. امروزه اجتنابناپذیر است که منطقهگرایی میبایست در گفتمان بزرگتری از معماری قرار داده شود و بحث و مناظره در مورد نقش کاربست معماری سبز منطقهای به عنوان یکی از عوامل هویت فرهنگی و حس مکان مورد ترویج قرار گیرد. پژوهش حاضر استدلال میکند که معماری منطقهگرا وارد مرحله جدیدی از روند تکاملی خود شده است که همانا منطقهگرایی پایدار میباشد. در این دیدگاه، مناطق را باید از لحاظ منابع منحصر به فرد و محدودیتهای خاص خود تعریف کرد. به جای اینکه تحت تأثیر جهانیشدن باشیم، مناطق باید در یک سیستم تعاملی جهانی و منطقهای از وابستگیهای متقابل پیچیده که فیزیکی، اجتماعی، فرهنگی و مهمتر از همه اکولوژیک هستند، تبعیت کنند. لذا با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی مبتنی بر منطق استدلال استقرایی، از دادههای متنی و تجارب معماری ذکر شده در پژوهش، حرکت و با بیرون کشیدن مفاهیم مستتر در آن، به تدریج به سطوح انتزاعیتری از منطقهگرایی پایدار دست خواهیم یافت. مضاف بر آن با استفاده از جدیدترین آثار معماری منتخب توسط موسسات بینالمللی و جوایز و مسابقات، مصادیق مروری منطقهگرایی پایدار را بسط میدهیم. دستیابی به یک مدل یا چارچوب نظری که نظمهای نهفته و الگوهای تکرارشونده در معماری منطقهگرا و معماری پایدار را نشان دهد، میتواند پایانبخش تحقیق باشد.
شمارهی مقاله: 22