مقالات آماده انتشار(موقت)
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
علی احمدی1 
، مجید ولی شریعت پناهی* 2، رضا برنا3 ، رحمت الله فرهودی4
، مجید ولی شریعت پناهی* 2، رضا برنا3 ، رحمت الله فرهودی4
1- واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- دانشکده علوم انسانی، واحد یادگار امام(ره) شهر ری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران، دانشکده علوم انسانی، واحد یادگار امام(ره) شهر ری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،majidshareeatpanhi@yahoo.com
3- واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
4- گروه جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران، گروه جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- دانشکده علوم انسانی، واحد یادگار امام(ره) شهر ری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران، دانشکده علوم انسانی، واحد یادگار امام(ره) شهر ری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،
3- واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
4- گروه جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران، گروه جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (4431 مشاهده)
به دلیل پیچیدگی‌‌های فراوان، برنامه‌ریزی مسکن، خصوصا برای اقشار آسیب‌پذیر، در شهری با وسعت تهران، نیازمند وجود مدلی برای ساده‌سازی فرآیند و سرعت بخشی محاسبات است که در حال حاضر وجود ندارد. پژوهش حاضر با هدف حل این مسئله، مدلی با این مراحل را پیشنهاد میدهد: 1)تبیین اهداف 2) برآورد نیاز مسکن جامعه هدف 3)شناسایی پهنه‌های قابل توسعه 4) پیشنهاد الگوهای ساخت 5) پیشنهاد الگوهای پراکندگی 6) محاسبات و الگوهای مالی و 7) پیشنهاد الگوهای بهرهبرداری. اطلاعات موردنیاز برای اجرای مدل از دو پرسشنامه و داده‌های مرکز آمار گردآوری شد. در این مدل از سه الگوی مسکن با مساحت‌های حداقل، بهینه و میانگین و سه گونه ساخت مسکن موجود، 100 درصد زیربنا و آزادسازی فضای حیاط به عنوان فضای عمومی شهری استفاده‌شد. پهنه‌بندی پیشنهادی به دلیل تطابق با داده‌های موجود، بر مناطق 22گانه شهرداری تهران منطبق شد. قیمت فروش و محاسبات مالی بر‌اساس نرخ بازده داخلی 20 درصد و سوبسیدهای قراردادی محاسبه و در نهایت 4 الگوی واگذاری رایگان، اجاره مادامالعمر، اجاره به شرط تملیک در پهنه‌های برنامه پیشنهاد شد. نتایج نشان داده است که یکی از مشکلات موجود در این بخش نبود ساختار تصمیمسازی و ابزار برنامه‌ریزی مناسب است که میتوان ضمن بررسی دقیق و کامل وضعیت موجود، راه‌حلهای همهجانبه و کلنگرانه ارائه داد. لذا بر اساس مدل و با استفاده از شاخص‌های مورد استفاده، مناطق 2، 6 و 13 کمترین و مناطق 19 و 22 بیشترین پتانسیل توسعه مسکن اقشار کم‌درآمد و آسیب‌پذیر را دارند و در نهایت، مدل بیشترین مساکن را در مناطق 22، 4، 19 و 11 پیشنهاد داد[D1] .
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
جغرافیا و برنامه ریزی شهری
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons — Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)